روش بدون دردسر قاچاقچیان برای انتقال مواد مخدر+جزییات

به گزارش سرویس حوادث تفتان ما، آنچنان که در اذهان و افکار عمومی شایع است،اصلی ترین مخاطره و تهدید حیات وحش یه شکار گونه های جانوری باز می گردد که طبیعتا می تواند نسل بسیاری از گونه های حفاظت شده را از بیخ بَرکَنَد،اما تهدیدات بالقوه این عرصه که بعضا بالفعل نیز می شود صرفا به شکار و شلیک گلوله و پهن کردن تورهایی ناجوانمردانه خلاصه نمی شود.
زنده گیری جانوران،بره ها و توله های حیوانات،خود حدیث مفصلی از مخاطرات حیات وحش است که بعضا توجه چندانی به آن نمی شود و یا حداقل اینکه آنچنان که باید در حوزه رسانه ای به آن پرداخته نشده است،زنده گیری هایی که غم آن برای مادر توله ها کمتر از شکار نیست.
حکایت شکارچیانی که در فصل بهار پای در جنگل های گلستان و شمال کشور می گذارند تا پس از شلیک تیر خلاصی به مادر،توله های زبان بسته را که هنوز تاب و توان فرار ندارند و یا از فرط کوچکی آن را نیاموخته اند آنقدر دردآور و حزن انگیز است که برخی شکارچیان با سنگدلی تمام به آن مبادرت می ورزند.
سخن از توله حیواناتی است که در بازار به دست دلالان دست به دست می شود و در نهایت با اخذ مبالغی به فروش می رسند و بعد از مدتی به دلیل رشد یافتگی،صاحبان و به اصطلاح مالکان این توله ها امکان استمرار نگهداری آنها را پیدا نمی کنند و در طبیعت رها می شوند،اما چه سود که زندگی آنها در این عرصه با مشکلات و دشواری های بسیاری همراه می شود زیرا روال و مسیر طبیعی رشد را طی نکرده اند و اساسا حضور در طبیعت را نیاموخته اند.
*وقتی پرندگان شکاری حامل مواد مخدر می شوند؟
یکی دیگر از زوایای تلخ این ماجرا و زنده گیری چوچه پرندگان ،به اهداف و فعالیت شوم برخی قاچاقیان در مناطق مرزی باز می گردد که با آموزش جوجه پرندگان شکاری از گونه های شاهین و عقاب برای حمل مواد مخدر استفاده می کنند،اگر چه بر اساس ضوابط، خرید و فروش این گونه ها ممنوع و غیر مجاز است اما پرداخت مبالغ میلیونی واقعیت تلخی است که نشان از انگیزه های پشت پرده برای استفاده غیر انسانی از این حیوانات دارد.
*وقتی فقر روستایی همیار شکارچیان و دلالان زنده گیر می شود
بر اساس برخی گزارشات منتشر شده،فقر اقتصادی در برخی مناطق روستایی،باعث شده تا بعضا تعدادی از روستائیان همیار شکارچیان و دلالانی شوند که با هدف زنده گیری،پای در جنگل ها می گذارند.
اسماعیل مهاجر،مدیرکل حفاظت از محیط زیست گلستان،چندی پیش در گفتگویی با رسانه ها،واقعیت هایی را از پشت پرده زنده گیری یا زنده یابی پرندگان شکاری بر زبان آورد.
وی می گوید:هر سال در فصل بهار،شکارچیانی از مناطق بوشهر و بندرعباس پای به جنگل های گلستان می گذارند و با زنده گیری گونه های شکاری پرندگانی همچون باز و شاهین آنها را به جنوب کشور منتقل کرده و با اخذ مبالغی به واگذاری آن به مشتریان خاص و شیفته این پرندگان در حاشیه خلیج فارس مبادرت می ورزند.(نرخ های 100 تا 200 میلیون تومانی که بابت خرید این پرندگان پرداخت می شود رقم جذابی است که بسیاری را ترغیب و تشویق به چنین فعالیتی می کند).
مهاجر عنوان می کند:البته همچنان که پول های بسیار سنگین و هنگفتی در این معاملات جابجا می شود قوانین سخت گیرانه و حبس های طویل المدتی نیز در احکام قضایی،مرتبط با چنین جرایمی صادر می شود.
به اعتقاد وی بیکاری و وضعیت اقتصادی برخی جوانان و شهروندان گلستانی باعث می شود آنها به عنوان واسطه یا راهنما در چنین فعالیت هایی غیر قانونی ورود کنند.
*فرهنگ حیوان دوستی در جامعه ایران ضعیف شده است
هوشنگ ضیایی،جانورشناس درگفتگو با رسانه ها و در تشریح عوامل موثر در چنین رفتارهایی(ظاهر شدن به عنوان دلال،واسطه یا راهنمای زنده گیری توله حیوانات)عنوان می کند:فرهنگ حیوان دوستی در جامعه ایران ضعیف شده است و برخی از سیاست های غلط مرتبط با حوزه شکار باعث شده تا روستائیان شاهد حضور شکارچیان در مناطق بومی خود شوند و بعد از مدتی این ذهنیت بر اذهان آنها نقش بندد که چرا خود ما به چنین فعالیت هایی مبادرت نَوَرزَند؟
وی معتقد است:به نظر می رسد روستانشینان،محیط پیرامونی و زیست منطقه سکونت خویش را متعلق به خود نمی دانند و در واقع در قبال آن از احساس مسئولیت چندانی برخوردار نیستند.
امید است با بهبود وضعیت اقتصادی،توسعه فرصت های شغلی و ارائه تسهیلات ویژه برای فعالیت های اشتغالزا در مناطق روستایی،مهار و کنترل لازم در این حوزه محقق شود که البته در کنار آن تشدید برخوردهای قهری نیز از الزامات حائز اهمیتی است که همگام با سیاست گذاری های اقتصادی و البته آموزش و فرهنگ سازی اصولی مثمر ثمر خواهد بود.
انتهای پیام/خبرگزاری جوان

شنبه ۵ تير ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۲۲