۰

برای درمان جانبازان شیمیایی، اول پول می‌خواهند/دولت از حقوق قربانیان سلاح‌های شیمیایی در دادگاه لاهه دفاع کند

یک جانباز شیمیایی با بیان اینکه برای درمان جانبازان شیمیایی،اول پول می خواهند و بعد درمان، گفت: برای تهیه دارو و درمان، همه ما مشکل داریم.
برای درمان جانبازان شیمیایی، اول پول می‌خواهند/دولت از حقوق قربانیان سلاح‌های شیمیایی در دادگاه لاهه دفاع کند
به گزارش سرویس مذهبي تفتان ما،به نقل از کوله بار؛ در تاریخ 20 /1/64 یعنی در سن  22 سالگی در جزیره مجنون شیمیایی شد. او سال 67 ازدواج کرده و در حال حاضر دارای 2 فرزند پسر است. محمد مهدی برزین جانباز 70 درصد شیمیایی است و درد اصلی اش این روزها جدا از دردهای جسمانی مشکل تهیه دارو و کارهای مربوط به درمانش است. جانبازان شیمیایی که از مظلوم ترین قشر جانبازان به شمار می آیند بعد از گذشت سال ها از اتمام جنگ هنوز هم  درد می کشند،دردهایی که آنقدر در بدنشان می ماند تا آنها را از پا دربیاورد. طبق آمار تعداد کل جانبازان مستقیم و غیرمستقیم شیمیایی کشور یک میلیون نفر است که از این تعداد، بیش از 100هزار نفر مورد اصابت تاثیرگذار بمبهای شیمیایی قرار گرفته اندو 55 هزار نفر از آنها به صورت مداوم درگیر بحث درمان و تاثیر گازهای شیمیایی از جمله خردل بر بدنشان هستند. آماری که نشان میدهد، ایران پس از قربانیان حمله شیمیایی آلمان به بلژیک در جنگ جهانی اول، بزرگترین قربانی سلاحهای شیمیایی بوده است. برای بازگو کردن گوشه ای از زندگی یک جانباز شیمیایی،گفت و گوی کوله بار با محمد مهدی برزین جانباز شیمیایی 70 درصد را با هم می خوانیم:
  چه چیزی  باعث شد که در سن جوانی به جبهه ها بروید؟ آن زمان همه چیز با ایثار و از خودگذشتگی توام بود و هدف اصلی رزمندگان حفظ دین و مملکت و جلوگیری از تجاوز دشمن متجاوز بود و در آن دوران مسائل معنوی مطرح بود؛ از خودگذشتگی و ایثار رزمندگان ایران  که اغلب به شکل مردمی به جبهه ها می رفتند و سازمان یافته نبود و همه این ها باعث می شد که دلمان را به خدا بسپاریم و رهسپار جبهه ها شویم. من هم عشق به حضور در جبهه ها داشتم و در نهایت بهمن94 در عملیات ولفجر8 در فاو،دچار مصدومیت شیمیایی شدم اما باز معتقدم که باید در آن روزها، در جبهه ها حضور پیدا می کردم.   حالا چندین سال از پایان جنگ گذشته است و شما یک مصدوم شیمیایی هستید. برایمان از دردهایی که با جانبازان شیمیایی عجین شده بگویید؟ جانبازان شیمیایی بر اثر عارضه ای که برایشان پیش آمده به چند دسته تقسیم می شوند، دسته ای هستند که مشکلشان خفیف است و آنها را زمین گیر نکرده؛ عده ای هم هستند که مشکلشان حاد و ویژه است و تاثیر گازهای شیمیایی روی بدنشان به اندازه ای است که زندگی عادی شان را مختل کرده است و هر چه سنشان بالاترمی رود و دچار کهولت سن می شوند عوارض و مشکلاتشان تشدید می شود. ببینید، کلا جانبازان شیمیایی از سه جهت آسیب می بینند، پوستشان که به شکل زدن تاول ها بروز می کند وخیلی از جانبازان هستند که هنوز بعد از مدت ها مداوا درگیرش هستند.     عارضه پوستی که عنوان کردید، چگونه است؟  پوست قسمت هایی از بدن من که آسیب دیده حساس است و به خارش و جوش و تاول زدن افتاده و در واقع این گروه از جانبازان شیمیایی چیزی مثل اگزمای دائمی را همراه خود دارند.   صدام در هشت سال دفاع مقدس، بیشتر از چه نوع گازهای شیمیایی استفاده کرد؟ گازی که صدام استفاده کرد خردل بود و گاز خردل تاول زا است. گاز خردل در جاهایی از بدن که رطوبت و عرق دارد بیشتر واکنش نشان می دهد و مثلا در قسمت ریه که خود مرطوب است و چشم ها تاثیر بیشتری می گذارد. وقتی روی ریه تاثیر می گذارد فعالیت های عادی را مختل می کند و مثلا با حرکات ساده ای مثل بالا رفتن از چند پله حتی تنفس ما دچارمشکل می شود و دچار تنگی نفس می شویم و در نتیجه این مشکل تحرکمان را کم می کند و بعد مشکلات دیگری در پی آن می آید.   اثرات شیمیایی در سایر نقاط بدنتان هم بروز کرده است؟ بله. بر اثر گازهای شیمیایی،چشم های جانبازان شیمیایی هم معمولا دچار مشکل است؛این گازها قرنیه را می سوزاند، فعالیت غده های اشکی را مختل می کند و بیانی را هم دچار مشکل می کند. جانبازان دچار مشکل حاد شیمیایی همچنان درگیر این مسائل هستند و بعد از چندین و چند عمل مختلف تازه درصد کمی از مشکلشان و بینایی شان حل می شود. من دو عمل پیوند قرنیه و عمل پیوند سلول های بنیادی و جراحی پلک انجام داده ام و باز هنوز دیدم دچار مشکل است. سی و اندی سال می گذرد و من همچنان دید کافی ندارم.   هزینه این عمل ها و درمان های جانبازان شیمیایی از چه منبعی تامین می شود؟ ببینید برای مثال هزینه عمل پیوند قرنیه چشم من حدود 10 میلیون تومان شد که خودم پرداخت کردم و  فکر می کنم حدود 6 میلیون تومان آن را بیمه در دراز مدت و به شکل اقساطی به من برگرداند. بعضی از هزینه ها هم هست که ریز ریز و جزئی است، برای مثال من باید هر دو هفته یکبار لنز پانسمانی در هر دو چشمم بگذارم و هزینه این کار برای هر بار 90 هزار تومان است و باید هربار فاکتور بگیرم و به بنیاد بدهم و نمی دانم در بنیاد چه پروسه ای در جریان است که اصلا خودت از گرفتن خیلی از این ها از بیمه و بنیاد انصراف می دهی.     یعنی بنیاد شهید خیلی خوب حمایت درمانی نمی کند؟  هزینه های درمانی که به ما جانبازان شیمیایی تحمیل می شود خیلی قابل توجه است و تا به حال فکر اساسی برای حل این مشکل نشده است. برای مثال باید طوری باشد که کارتی داشته باشیم تا وقتی قرار است بستری شوی یا برای درمان سرپائی برویم، مجبور نباشیم هزینه ای پرداخت کنیم، اما متاسفانه باید مثل شخصی عادی پول را بپردازیم و بعد فاکتور بگیریم و ببریم به بنیاد شهید تحویل بدهیم.   بنابراین از اوضاع رسیدگی به جانبازان شیمیایی رضایت ندارید ؟ به نظر من اصلا بنیاد شهید و بنیاد جانبازان در زمینه کارهای مربوط به درمان ما اصلا موفق عمل نکرده اند و آنچه که در تبلیغاتشان هست با حقیقت همخوانی  ندارد.         پیشنهادی برای بهبود اوضاع دارید ؟ طرح های زیادی در این زمینه داده شده و طرح های خوبی هم بوده اند البته تا زمانی که روی کاغذ بودند چون همیشه در عمل به مشکلاتی می خورند. برای مثال در نظر بگیرید من هر بار می خواهم بروم درمانگاهی که زیر نظر بنیاد شهید است، علیرغم اینکه من را می شناسد و کارت جانبازی و دفترچه درمانی دارم هربار از من می خواهد از نسخه ام کپی بگیرم تا دارو بدهد. مسئولان دائم دارند تعریف و تمجید می کنند اما ای کاش می آمدند از ما و مردم هم سوال می کردند که آیا ما هم راضی هستیم. برای مثال، پزشک خانواده مشکلات مردم به ویژه جانبازان را زیاد کرده است.جانباز می خواهد خدمات بهتری بگیرد خیلی از داروهایش خارجی است و تهیه کردن این داروها سخت است. پزشک متخصص ویژه ما خیلی کم است، البته بنیاد شهید پزشک متخصص در اختیار ما قرار می دهد اتفاقا راحت هم ویزیت می شویم ولی برای تهیه دارو همه مشکل داریم و من کسی را سراغ ندارم که بگوید من داروهایم را راحت میگیریم و مشکلی ندارم.   از صحبت های شما می توان فهمید که از وضعیت حمایت از جانبازان شیمیایی رضایت ندارید؟ بله.فکر می کنم که هزینه های زیادی در کشور انجام می شود اما این ها صرف جانبازان شیمیایی نمی شود.فکر می کنم اگر کسی به قانون تن بدهد و قانون گریز نباشد،قطعا حامی ما خواهد بود.بخشی از همین قانون گریزی حقوق های نجومی است و خیلی مسائل دیگر هم وجود دارد. ایثارگری و فداکاری رزمندگان و شهدا همیشه مورد توجه مردم بوده و هست و این افراد هرگز با این کارهایشان نمی توانند روی این مسائل تاثیر بگذارند و این مردم هنوز هم پای حرف هایشان هستند و اگر خدای نکرده مشکلی پیش بیاید هنوز هم ملت هویشار ما برای این آب و خاک جان می دهند و ایثارگری می کنند.دراین میان عده ای هم  تخلفاتی می کنند .   حضور جانبازان شیمیایی در دادگاه لاهه و در مجامع بین المللی دیگر را برای اثبات مظلومیت ایران، تغییر دیدگاه افکار عمومی دنیا  در نهایت رسیدگی به اوضاع جانبازان وقربانیان سلاح های شیمیایی موثر می دانید ؟ یکی از دوستانم اتفاقا در این دادگاه شرکت کرد و من معتقدم برپایه همان ضرب المثل قدیمی که می گویند یک دست صدا ندارد اینطور حرکت ها باید سیستماتیک باشد و از طریق دولت ها باید پیگیری شود.طرف مقابل با ما به شکل شخصی برخورد نکرده و ما هم نباید شخصی اعاده حق کنیم و مسئولان باید پیگیری کنند این قضیه را و خسارت یا حتی دیه ای بگیرند، چون چندین سال است رفقای ما با هزینه شخصی خود رفته اند و به نتیجه ای نرسیده اند. فکر می کنم باید خود دولت ایران شکایت کند و آمار و ارقام و مستندات ارائه کند و آنهایی که به عراق سلاح ها و بمب های شیمیایی  داده اند را محاکمه کند.   در پایان بفرمایید که با توجه به شهادت تعدادی از آتش نشانان در حادثه اخیر در پلاسکو، آیا ایثارگری آتش نشان ها می تواند  خاطرات شجاعت ها و ایثارگری های رزمندگان را برای شما زنده کند؟ دقیقا ایثارگری های این آتش نشان ها از همان جنس است، ایثار و فداکاری در خون ایرانی است، در هر لباسی که باشد.دبیران آموزش و پرورش ما برای همدردی با دانش آموزان خود موهایشان را می تراشند و این هم نوعی همدردی و از خودگذشتگی است.
کوله بار  
سه شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۲۰
کد مطلب: 436590
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *