نمکی که کی روش به زخم ایرانی ها می پاشد

به گزارش سرویس ورزشي تفتان ما، انتخاب های کی روش در درون دروازه تیم ملی فوتبال ایران کلکسیونی از اشتباهات فردی نابخشودنی هستند، آنهم در روزهایی که مهدی رحمتی شگفت انگیزتر از گذشته درون دروازه عملکردی استثنایی دارد. اما اینبار نه مسئله رحمتی و بازگویی همان اتفاق تکراری و خسته کننده است و نه کی روش و تصمیمی که بیش از هر چیزی بوی لجبازی می دهد تا حرفه ای بودن.
در روزهایی که سید مهدی رحمتی در فوتبال ایران آقایی میکند و مهاجمان حریف به احترامش کلاه از سر بر میدارند چارچوب دروازه تیم ملی میراث دروازه بان هایی شده که به ساده ترین توپ ها نیز نه نمی گویند. در روزهایی که علیرضا حقیقی به نیمکت ذخیره ها و سکوهای سرد ورزشگاه روبین کازان میخکوب شده است، روزهایی که سوشا مکانی یک تنه زحمات برانکو و تیم جوانش را به باد می دهد، روزهایی که بیرانوند به دلیل مشکلات پیش آمده با منصوریان به جمع ذخیره ها رفته بود و در نهایت محمدرضا اخباری که به اندازه یک سرباز جوان و کم تجربه است.
هیچکس به اندازه علیرضا حقیقی از دعوای شکل گرفته میان کی روش و رحمتی سود نبرد، حقیقی که در دو بازی اخیر تیم ملی دو اشتباه فاحش داشته است، چه در بازی دوستانه و حیثیتی مقابل ژاپن و چه در دیدار مقابل حریفی در سطح سه قاره آسیا همچون ترکمنستان. عملکرد این فصل حقیقی ماحصل نیمکت نشینی محض اوست، بازیکنی که به ذخیره ای تمام عیار تبدیل شده که بعضا حتی نامش در میان لیست ١٨ نفره روبین کازان هم نیست.
نه اشتباهات بچه گانه علیرضا حقیقی در درون دروزاه تمامی دارد، نه پایانی است بر سوتی های سوشا مکانی، نه میتوان به علیرضا بیرانوند تمام و کمال اطمینان داشت و نه محمدرضا اخباری از تجربه کافی برخوردار است. همه این چهار نفر در تمام طول این فصل حتی به اندازه یک بازی رحمتی خوش ندرخشیده اند، هرچند در میان سوگلی های کی روش عملکرد اخباری دفاع است چرا که فصل استثنایی را پشت سر گذاشته اما در تیم ملی یا دروازه بان چهارم است، یا نامش در کنار نام بقیه نیست.
کی روش شاید در تفسیر حرفه ای بودن ضعیف عملکرده است، مربی که چندبرابر بیش از میزان مرخصی اش طبق قرار داد به مرخصی رفته است! آیا این تنها رحمتی است که باید حرفه ای باشد و حرفه ای عمل کند؟ آیا کی روش خود را مقید به اجرای مفاد و بندهای قراردادش نمی داند؟ آیا عدم اجرای دقیق قرارداد امضا شده نشان از آماتور بودن ندارد؟
رد شدن از نام مهدی رحمتی و بها دادن به بازیکنانی که در حد و اندازه شماره ١ تیم ملی نیستند نشان از یک لج بازی کهنه دارد. آیا حقیقی و مکانی و بیرانوند وارثان خلف پیراهن حجازی و عابدزاده هستند؟ آیا سرمربی پرتغالی تیم ملی خشت این دیوار را تا ثریا کج بنا نکرده است؟
انتهای پیام/ راه دانا

سه شنبه ۸ دی ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۳۰