تفتان ما - گالا، مراسم رویایی فوتبال، اما ضد فوتبال!

این مراسم برای چه بود؟ مثل بلند شدن از یک خواب طولانی مدت است. سوالات زیادی را برای همه ایجاد می کند که حتی تعداد کمی از آن ها هم قابل پاسخ دادن نیستند.

به گزارش سرویس ورزشي تفتان ما، نیمار می گفت این یک رویا است و درست هم می گفت. اما توپ طلا یم پارادوکس است. این طور فرک نمی کنید؟ یک جایزه فردی در ورزشی گروهی. یک مراسم ویژه در تقویم فوتبالی که البته فوتبالی نیست. مراسمی که در 190 کشور دیده می شود. واقعا توضیحش سخت است. این واقعا چیست؟ یک تمرین برای برند فیفا؟ یک مراسم برای این که مسی و رونالدو را وادار کند یک بعد از ظهر کنار هم بنشینند؟ واقعا بعد از گذشت مراسم در زوریخ هیچ جوابی پیدا نشد. شاید به این خاطر که هیچ یک از هیجانات فوتبال و کری های رنگی را ندارد بعضی ها با آن علاقه دارند. همه چیز درباره این مراسم یک ضدفوتبال است. لباس ها، توپ ها، شکل مراسم و ... شاید هم یک مراسم تفریحی برای بعد از ظهر مردم سوئیس است. چرا این طور نباشد؟ در این مراسم لیستی طولانی از ستاره ها حضور دارند: مسی، رونالدو و ... هر دو هم از این مراسم عجیب لذت می برند و جالب است که دیگر خنده دار ترین لباس های آن سالن را هم به تن ندارند. نیمار هم در این مراسم بود و مدام هم تکرار می کرد: این یک رویا است. چرا؟ وقتی همه می دانستند که این جایزه متعلق به مسی است و در بدترین حالت به رونالدو می رسد، چرا نیمار در آنجا بودن را رویا می دید؟ شاید جذاب ترین قسمت این مراسم زمانی بود که یک کودک 16 ساله دانمارکی روی استیج آمد و این شانس را داشت که هر سوالی می خواهد از رونالدو بپرسد. او هم پرسید بعد از اتمام بازی اش رونالدو چه خواهد کرد. شاید حداقل برای او این مراسم خیلی جذاب بود و شاید او تنها کسی بود که بهترین خاطره زندگی اش را در آن مراسم به دست آورد. رونالدو هم با این بچه خیلی با سیاست رفتار کرد. شاید فکر کرد او مثل خبرنگارهای باتجربه اسکاندیناوی است: من برنامه های خودم را دارم. می خواهم به همراه تیمم با برندم ادامه دهم. مهم ترین چیز این است که خیلی راحت هستم. این جواب برای بچه 16 ساله سنگین بود و آن را از نگاه ها غمگین او می شد فهمید.

6 فینالیست، 3 مرد و 3 زن، با مصاحبه ای کوتاه معرفی شدند. وقتی همه انقدر خسته شده بودند که شاید تماشای مسابقه بیلیارد اسنوکر برایشان جذاب تر بود، زمانش رسیده بود که بهترین ها انتخاب شوند. بعد از انجام مراحل خاص نوبت رسید که پاکت باز شود. همه هیجان داشتند و پاکت باز شد. سورپرایز!!! باز هم مسی.
آیا واقعا این بعد از ظهر برای کسی هم معنی خاصی داشت؟ معنی این مراسم این است: جشن گرفتن جشنی که قبلا گرفته شده، تمجید کردنی که قبلا تمجید شده، شناختن بازیکنی که قبلا همه او را شناخته اند و در نهایت اهدا کردن یک جایزه دیگر. اما پیام ویژه این مراسم چیز دیگری است. این که اینجا حوایز فردی به گروهی ترجیح داده می شود. در این مراسم حتی زمانی که یکی از بهترین خواننده های روی زمین در حال اجرای ترانه اش بود هم همه خسته به نظر می رسیدند. همه خسته شدند از برگزاری مراسمی برای اهدای توپ طلا به رونالدو یا مسی.
پی یک بار دیگر می پرسم. این مراسم برای چه بود؟ برای که بود؟ نه برای آن ها و نه برای ما. پس چه کسی؟ شاید هیچ کس نداند. به هر حال مراسم رویایی فوتبال است. مثل بلند شدن از یک خواب طولانی مدت است. سوالات زیادی را برای همه ایجاد می کند که حتی تعداد کمی از آن ها هم قابل پاسخ دادن نیستند.
انتهای پیام/ راه دانا