به گزارش سرویس اجتماعي
تفتان ما، به نقل از
زنان خبر خانواده با وجود اینکه در اکثر جوامع مورد توجه است در جهان بینی اسلامی اهمیت و ارزش شایان توجهی به آن داده میشود و اسلام از همان ابتدای تولد برنامهها و دستورات خاصی را برای رشد و تربیت کودک تنظیم فرموده و اجرای آن را بر عهده خانواده قرار داده است.
اسلام آئین الهی و مقدسی است که برای خانواده اهمیت فراوان قائل است و آن را سنگ بنای مهم حیات اجتماعی میشناسد و اسلام وحدت جامعه را از وحدت زوجین و وحدت اعضا خانواده میشناسد و علائق انسانی موجود در خانواده را قابل گسترش و نشر در جامعه به حساب میآورد.
اسلام خانواده را کانون اخلاقی جامعه میداند. نوع تربیت و ارتباطات موجود در خانواده موجد وحدت و منش اجتماعی است همچنین خانواده را مرکزی سرنوشت ساز در جنبه انحراف و عصیان ذکر کردهاند و از آن جهت که کودک پستی ها و دنائت ها را در آنجا تجربه کرده و آموخته است.
سالهای اخیر جامعه ما با معضل اساسی اشتغال جوانان روبروست ، و از سوی دیگر در همین سالها، جنسیت پذیرفته شدگان دانشگاهها اندکی به نفع دختران تغییر یافته ، و بازار تقاضا برای اشتغال آکنده از دختران و پسرانی است که تحصیلات خویش را به اتمام رسانده و در صدد یافتن شغلی هستند تا آموخته های خود در دانشگاه را در بوته آزمایش نهند و در این میان به امنیت و استقلال مالی دست یابند.
پیامبر اکرم در اوایل زندگی مشترک فاطمه زهرا و علی مرتضی (علیها سلام ) و بنا به در خواست حضرت فاطمه ( س) مجموعه کارهای خانه را بدین ترتیب بین این زوج بزرگوار تقسیم کردند : کارهای خانه از آن فاطمه و کارهای بیرون از خانه از آن علی ؛ خانه داری را اهم وظایف زن و مایه خشنودی پروردگار می شمرند. از اینروست که جمعیت زنان مسلمان در کشور ما ، محدود شدن به کارِ خانه را ثوابی عظیم و اجری شریف قلمداد می کنند.
پژوهشگران خانواده معتقدند زنان در جامعه هر نقش دیگری که داشته باشند نقشی که برای عموم آنها ثابت است نقش خانه داریست که عموم زنان حتی در صورت اشتغال خارج از خانه با زهم مایل نیستند آن را به شخص ثالثی بسپارند و ترجیح می دهند خود امور منزل خود و فرزندان را مدیریت کنند.
از نظر محققان جامعه زنان خانه دار، جامعه پر تعداد و کم توقعی است که به دلیل اهمیت حریم خانواده همواره وفادارانه در حال خدمت ارزشمندی است که در صورت فرهنگ سازی درست و تفهیم اهمیت آن ارج و قرب آنها را بسیار بالاتر خواهد برد و در کمترین حالت یک حس احترام عمومی را نسبت به آنها به دنبال خواهد داشت و در نهایت ثمره این قدردانی به جامعه باز خواهد گشت؛همچنان که اگر جامعه نوعی روند غیر مسئولانه و بی تفاوت را درباره آنها دنبال کند مطمئنا صدمه خواهد دید.
زنان فراوانی در صدر اسلام در زمان پیامبر گرامی و ائمّه اطهار علیهم السلام به فعالیت های اقتصادی اشتغال داشتند و ائمّه اطهار علیهم السلام نه تنها آنان را از کار و تلاش نهی نمی کردند، بلکه در برخی موارد، لحن سخن یا طرز برخورد پیامبر یا امام با زنان شاغل به گونه ای بود که تشویق به ادامه کار نیز از آن استفاده می شود.
البته علی رغم روایات فوق که به جواز برخی کارها برای زنان اشاره دارد نباید از یاد برد که ارزش خانه داری و تربیت فرزند و جلب رضایت شوهر برای زن از هر کاری بیشتر است. برای اثبات آن هم همین کافیست که بدانیم امام باقر علیه السلام فرمودند حضرت زهرا علیها السلام کارهای داخلی منزل و خمیر کردن و نان پختن را به عهده گرفت و امیر المؤمنین علیه السلام کارهای خارجی مانند هیزم آوردن و خرید مایحتاج منزل را. و همچنین امام کاظم علیه السلام نیز جهاد زن را نیکو شوهر داری دانسته اند.
انتهای پیام/