اوج تنگدستی در پایتخت انرژی کشور/ مرهمی برای دل پر درد کارگران عسلویه نیست

به گزارش سرویس اجتماعي  تفتان ما، به نقل از "گام نیوز"، در سال های اخیر استان بوشهر شاهد تجمعات و تحصن های زیادی در اعتراض به برخی از مسایل از سوی قشرها و افراد مختلف از جمله در عرصه اقتصادی بوده است اما این تحصن ها در دولت یازدهم به اوج خود رسیده است.
این تحصن ها به دلیل زیاد بودنشان در استان ساحلی بوشهر به یک امر عادی تبدیل شده است و شاهد تحصن های مکرر و البته بی نتیجه از سوی کارگران و عدم توجه کافی مسولین در استان بوده ایم.
تحصن های پیاپی شامل تحصن کارگران عسلویه در اعتراض به مطالبات حقوقی، اعتصاب کارگران پایانه و مخازن عسلویه به دلیل پرداخت نشدن حقوق، تحصن کارگران پتروشیمی جم در اعتراض به جذب نیروهای غیربومی، و تجمع اعتراضی صیادان خارگ به دلیل جلوگیری از خروج از اسکله، تحصن کارگران شرکت صدرا  برای عدم پرداخت حقوق هشت ماهه کارگران این شرکت دریایی، گوشه ای از بست نشستن هایی است که در این دولت شاهد آن بوده ایم.
گفته می شود علت همه این تحصن ها نبود پول در کشور و مشکلات عدیده اقتصادی است اگر این کارگران و افراد حاضر در این مکان ها که مشغول به کار هستند مشکل مالی نداشته باشند و از سوی مسولان خود تغذیه مناسب شوند شاهد این بست نشینی ها نیستیم.
بیشترین تحصن ها را در منطقه جنوبی استان بوشهر که به عنوان پایتخت انرژی کشور محسوب می شود شاهد هستیم و متاسفانه با سوء تدبیر مسئولین کشوری و بی تاثیری رایزنی های مسئولین استانی هر روز بیش تر از پیش می شود.
با وعده و قول هایی که از سوی دولت یازدهم برای برآورده کردن حقوق این کارگران داده شد هنوز هم این قشر زحمت کش جامعه در این هوای بسیار آلوده با مشکل اقتصادی مواجعه هستند.
اما اوج عوام فریبی را در دو هفته پیش و در جریان سفر دکتر روحانی در منطقه عسلویه شاهد بودیم. در سفری که رییس جمهور برای افتتاح فازهای 15 -16پارس جنوبی _که قرارگاه خاتم الانبیا متولی ساخت آن بود_ داشت همه چیز را عادی دید و خبری از تحصن های مکرر از سوی کارگران عسلویه نبود و گویی سراغ از پشت پرده این تحصن ها نداشت که چیزی نگفت، و دیپلماسی سکوت در برابر کارگران زجر کشیده بوشهری را ترجیح دادند.
خبرهای رسیده حاکی از آن است که قبل از آمدن دکتر روحانی به عسلویه مقدار حقوق ناچیزی برای خاموش شدن کارگران و تحصن نکردن به حسابشان واریز شده است ولی این مبلغ درصد بسیار کمی برای این افراد بوده است.
مجددا بعد از اینکه رییس جمهور عسلویه را به مقصد تهران ترک کرد تحصن ها بالا گرفت و به حالت عادی خود برگشت و کارگران با جیب های خالی به زندگی خود ادامه دادند.
جای سوال است در این روزها که در روزهای پسا برجام هستیم باید شاهد واریز حقوق کارگران به حسابشان باشیم یا دوباره شاهد دستان خالی و پینه بسته پدران کارگر بوشهری باشیم که شرم از چهره پاک آنها سرازیر است.
وزیر نفت که نام او را با پرونده کرسنت همیشه شنیده ایم در اغلب سخنرانی هایی که دارد بیان داشته است که باید تمام قدرت خود را بر توسعه و بهره برداری سریع تر از این فازها(پارس جنوبی) بگذاریم ولی جناب وزیر این کارگران با کدام دلخوشی و پشت کار می خواهند این مسیر را ادامه دهند؟
نیروها و کارگران بعضی از این شرکت ها هر روزه دست به تحصن می زنند و این کار آنان برای دولت در عسلویه به عنوان مرکزی که درصد زیادی از درآمد کشور را تامین می کند عادتی همیگشی شده است.
انتهای پیام/

دوشنبه ۵ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۲۷