شورش پسران بر پدران
18 بهمن 1394 ساعت 11:24
پوست اندازی حزب کارگزارن سازندگی در بیستمین سال تاسیس خود، در نهایت منجر به خداحافظی و عدم حضور برخی از افراد دیرین و موسس این حزب شد، که علی رغم انتشار برخی اخبار درباره عدم حضور استاندار دولت اعتدال در آذربایجان شرقی در شورای مرکزی این حزب، این گفته به تحقق نپیوست.
به گزارش سرویس سياسي تفتان ما، به نقل از تبریزبیدار، تاریخ سیاسی در ایران خصوصاً پس از پیروزی انقلاب اسلامی، دارای شکافها و گسستهایی در تاریخ تحولات آن میباشد که با گذشت چند دهه از ایجاد آنها، هنوز هم تأثیرات اجتنابناپذیری در سپهر سیاسی کشور داشته و دارد.
ظهور حزب کارگزاران بهعنوان حزبی عملگرا در سیاست ایران، ازایندست شکافها میباشد که با وجود تسلط گفتمانهای توسعه سیاسی و عدالت اجتماعی در قالب دولتهای اصلاحات و مهرورز، هنوز به حیات خود ادامه داده است.
پس از رحلت امام خمینی (ره) و کوچ جناح چپ به گوشه دایره سیاست ایران و ورود راستها به متن قدرت در دولت و مجلس، نوید وجود خلئی سیاسی، برای کنش سیاسی مردم و دولت در قالب رقابتهای جدید در رأس هرم قدرت در ایران بود.
اتخاذ سیاستهای تعدیل اقتصادی در جهت رفع خرابیهای ناشی از جنگ تحمیلی، لاجرم به ظهور و تقویت طبقهای در جامعه ایرانی منتج شد که تفاوتهایی بنیادین با دهه ۶۰ مملو از شعارهای یک دست انقلابی داشت.
بورژواهای فنسالار!
پیگیری سیاست گسترش طبقه متوسط برای افزایش رفاه اجتماعی و رسیدن به توسعه اقتصادی، در واقع همان استراتژی ارسطو، فیلسوف یونانی بود که اعتقاد داشت برای زدودن فقر در جامعه، بایستی طبقه متوسط جامعه را بسط و گسترش داد.
وجود چنین دولتی برای ایجاد چنین طبقهای در جامعه، لاجرم پیادهنظامی مشخص را میطلبید که درنهایت هاشمی رفسنجانی به سمت تربیت و آموزش چنین نسلی در میان طبقه متوسط آن زمان دست زد.
۲۷ دیماه سال ۷۴ را نباید از یاد برد؛ روزی مهم در تاریخ سیاسی ایران که در آن، حزبی سیاسی با گرایشان عملگرایانه و برخاسته از بورژواهای فن سالار، در ورای چپ و راست متولد شد.
پس از تأسیس کارگزاران سازندگی، دو هفتهنامه عصر ما، ارگان رسمی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، کارگزاران را "راست مدرن" نامیده و مهمترین آمال آنان را رسیدن به توسعه اقتصادی لیبرالیم نامید.
همپیمان با اصلاحات!
خستگی عمیق مردم از بیتدبیری اقتصادی-اجتماعی دولت سازندگی، با این ذهنیت که ناطق نوری ادامهدهنده راه هاشمی است رقیب وی را به پیروزی رساند. کارگزاران نماد توسعه اقتصادی و دوم خردادیها نماد توسعه سیاسی در دهه ۷۰ بودند.
بسیاری میگویند آن زمان این دو طیف در ائتلافی نوشته یا نانوشته به هم نزدیک شدند و رئیس دولت اصلاحات به دلیل نداشتن تئوریهای اقتصادی (آنگونه که خود گفت وی مردی فرهنگی بود نه اقتصادی) در این عرصه به دامان تکنوکرات های هاشمی پناه برد.
بنابراین روی کار آمدن دولت اصلاحات، کارگزاران را در ارگانها و نهادهای اقتصادی تقریباً تکان نداد و حتی وزیری از جنس”تساهل و تسامح”را به مرکز فرهنگ دولت اصلاحات فرستاد.
پیروزی احمدینژاد بر پدر معنوی کارگزاران؛ هاشمی رفسنجانی، در سال ۸۴، آب سردی بر پیکره کارگزاران بود و منجر به دور شدن آنان از نهادهای قدرت و نزدیک شدن به اصلاحات شد.
پوستاندازی اعتدالی!
بادهای سرد فتنه ۸۸ که برخی از اعضای کارگزاران و یاران آنها در به وجود آمدن این حادثه خطرناک نقش داشتند، منجر به تعطیلی موقت این حزب و دستگیری نزدیکان به آنان شد اما پیروزی حسن روحانی از حزب همسایه کارگزاران، یعنی حزب اعتدال و توسعه، باعث شنیده شدن زمزمههایی مبنی بر آغاز مجدد فعالیتهای این حزب گشت.
اما احیای مجدد کارگزاران در شرایط خاص سال ۹۲، اقتضائات و شرایطی اجتنابناپذیر را با خود به همراه داشت که باعث شد این حزب، لاجرم به پوستاندازی و قبول ورود افراد جدید جدا از ۱۶ نفر مؤسس این حزب بیندیشد.
انحلال دو حزب اصلاحطلب مشارکت و مجاهدین انقلاب و دلسردی برخی از مؤسسین این حزب برای تداوم فعالیتهای سیاسی، کارگزاران و پدر معنوی آن را به باز کردن درهایی برای ورود افراد جدید متقاعد کرد.
سعید لیلاز و محمد قوچانی دو روزنامهنگار از جمله اعضایی بودند که سال گذشته به کارگزاران پیوستند. اندکی بعدازاین تغییرات، محمد هاشمی، برادر آیتالله هاشمی رفسنجانی و یکی از اعضای شورای مرکزی از عضویت در کارگزاران استعفا داد.
مردی از تبار کارگزاران!
نگاهی به ترکیب جدید ۲۵ نقره جدید شورای مرکزی کارگزاران، نشانگر خروج چهرههای مشهور و باسابقه این حزب و جایگزینی بیش از ۱۰ نفر از نفرات جدیدی است که محمد هاشمی، برادر آیتالله هاشمی رفسنجانی و از مؤسسین ۱۶ نقره این حزب، آن را شبیه به یک "جبهه " سیاسی و نه یک "حزب" تلقی کرده و حضور نگرشهای مختلف در آن انتقاد میکند.
اما این پوست اندازی و ورود نیروهای جوان، منجر به دامن زدن به شایعات و برخی اخبار شد که حکایت از عدم حضور استاندار دولت اعتدال در آذربایجان شرقی در شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی داشت، اما در نهایت با انتشار لیستی صحیح از شورای مرکزی این حزب، استاندار ۵۵ ساله آذربایجان شرقی در این لیست قرار گرفت.
اسماعیل جبارزاده متولد شهر خوی، در زمان انقلاب به سپاه پاسداران پیوست و در زمان دفاع مقدس، مسئولیت بهداری سپاه عاشورا را بر عهده داشت. پس از جنگ در سال ۷۱ بهعنوان نماینده مردم تبریز، آذرشهر و اسکو وارد مجلس شد و تا سال ۸۶ در سمت نمایندگی پارلمان حضور داشت.
وی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران در بدو تأسیس در سال ۷۴ بود که سخنگوی آن با افتخار خود را «لیبرال دموکرات مسلمان» نامیدند.
عضویت و ادامه فعالیت جبارزاده در حزبی که حدود نصف اعضای آن را خاندان آیتالله هاشمی رفسنجانی تشکیل میداد بیگمان وی را همچون عبدالعلیزاده استاندار اسبق آذربایجان شرقی از مریدان و دوستداران هاشمی و مشی تکنوکراسی او میشناساند.
این ارادت وی به هاشمی او را در سال ۸۴ روانه ستاد انتخاباتی هاشمی در استان کرد و در سال ۸۸ علیرغم حمایت حزبی کارگزاران از موسوی، وی همگام با کرباسچی دبیر کل این حزب ساز مخالف نواخت و همراه هادی غفاری به عضویت شورای سیاستگذاری ستاد انتخاباتی کروبی در استان درآمد.
اسماعیل جبارزاده همواره بهعنوان چهرهای آرام و بهدوراز مناقشات سیاسی شناختهشده است و این آرامش او را به گوشهگیری از رسانهها پس از دوران نمایندگی از مجلس کشاند. وی در این مقطع شرکت دارویی پلر دارو را تأسیس کرد و همزمان با مدیرعاملی این شرکت ریاست هیئتمدیره بیمارستان بهبود را بر عهده گرفت.
جبارزاده در انتخابات سال ۹۲ ابتدا از هاشمی و خاتمی و سپس از روحانی حمایت کرد و این حمایت غیر رسانهای از شیخ اعتدال او را به مقام استانداری رساند.
استارت سوم اصلاحات!
۲۷ دیماه امسال نوزدهمین سالروز صدور بیانیه تأسیس حزبی است که برای اولین بار پس از انقلاب عملاً خود را با پیشوند لیبرال دموکرات و سپس مسلمان معرفی کردند. کارگزاران در قطببندی سیاسی ایران بدینجهت مهم است که زمانی سعید حجاریان، مغز متفکر اردوگاه اصلاحطلبان برای تبیین معادلات سیاسی و نشان دادن نقشه راه برای دوم خردادیها، به سه “استارت” پس از رحلت امام راحل در جمهوری اسلامی اشارهکرده بود.
بهزعم وی “استارت” اول را عبدالکریم سروش و یاران حلقه وی در حلقه کیان با دیدگاههای روشنفکری دینی آغاز کردند. ظهور کارگزاران سازندگی و درنهایت دوم خرداد ۷۶ دو “استارت” دیگر برای حیات جمهوری اسلامی در دهه دوم خود بود.
مشهور است که هاشمی رفسنجانی پدرخوانده دو حزب کارگزاران و اعتدال و توسعه است که گاهی از گوشه عبای سمت چپ به کارگزاران و گاهی از سمت راست به اعتدال و توسعه می نگرد.
کارگزاران،فن سالاران طبقه متوسط مدرن که پیاده نظام اجرای طرح های دولت سازندگی بودند.عمدتا برخاسته از استان های کرمان،یزد و اصفهان.
انتهای پیام/
کد مطلب: 426528
آدرس مطلب: https://www.taftanema.ir/news/426528/شورش-پسران-پدران