سپید پوشانی که نیازمند محبت مسئولین هستند

به گزارش سرویس اجتماعي  تفتان ما، به نقل از خبرگزاری سینا، همینکه نام و روز ولادت حضرت زینب(س) اجر مجاهدت سپیدپوشان قرار گرفته، ایشان را بس اما در بطن ماجرا و ژرفای جایگاه پرستار و پرستاری که وارد می‌شوی می‌بینی که این فرشتگان مهربان آسمانی به زمین بی‌توجهی و ناسپاسی تبعید شده‌اند؛ حال و هوای پرستاری ما خوب نیست، دچار زکام عدم امنیت شغلی است، دچار طومار بدخیم حقوق و دستمزد پایین‌تر از حق حقیقی ایشان است پای ساعت کاری با شرایط سخت و طاقت فرسا شکسته شده پرستاری مغفول توجه و محبت جامعه و مسئولین است.

به همین منظور به یکی از بیمارستان‌های دولتی شلوغ رفتم و بدون هماهنگی وارد محوطه بیمارستان شدم، بدون اینکه خودم را معرفی کنم به سراغ اولین پرستار رفتم که در حال صحبت کردن با مادر یکی از بیماران است، صبر کردم صحبت‌هایش تمام شود، پس از اتمام صحبتش بدون اینکه وقفه‌ای در کارش ایجاد شود می‌خواست به اتاق بیماران برود که پرسیدم پرستار یعنی چه؟ با تعجب به من نگاه کرد و پرسید یعنی همین که نمی‌توانم جوابت را بدهم چون عده‌ای در بخش منتظرم هستند.

با او همراه شدم مانند یک مادر دلسوز به بیماران رسیدگی می‌کرد سر به سرشان می‌گذاشت و با یکی که دیشب اجازه تزریق دارویش را نداده بود سخت برخورد کرد؛ برایم عجیب بود با هر کدام از بیماران برخوردهای متفاوتی داشت.

پس از اتمام سرکشی خودم را معرفی کردم و از او خواستم از شرایط کارش، از انتظاراتش بگوید که پاسخ داد: تعداد پرستاران موجود در کشور خیلی کمتر از حد استاندارد است و این به ضرر تک تک ماست چرا که بار این کمبود را ما باید به دوش بکشیم.

وی افزود: استرس و فشاری که روی پرستاران است در هیچ شغلی وجود ندارد چرا که کار ما با جان افراد است و باید ریز‌ترین کار‌ها را نیز با کیفیت بالایی انجام دهیم.

یکی دیگر از پرستارانی که از اواسط صحبت‌های ما به جمعمان اضافه شد، گفت: پرستاران هیچگاه از کارشان کم نمی‌گذارند، تازه با تمام این مشکلات و فشارهای زیاد کاری، کمبود نیروی این حوزه اصلا دیده نمی‌شود و هیچ کس نمی‌گوید هر پرستاری به جای چهار پرستار کار می‌کند.

این پرستار مهربان تصریح کرد: من وقتی از بیمارستان به منزل می‌روم هیچ انرژی برایم باقی نمانده و تمام مسیر برگشت به منزل را به این فکر می‌کنم چگونه وارد خانه شوم که اعضای خانواده‌ام را دریابم.

پرستار دیگری را دیدم که به سرعت می‌دوید، گفت: یکی از کارهای من تحویل گرفتن بیماران از اتاق عمل است، باید بتوانم همزمان چند کار را باهم انجام دهم.

وی ادامه داد: وقتی بیماری از اتاق عمل بیرون می‌آید در شرایط مناسبی قرار ندارد، از درد زیادی رنج می‌برد و استرس زیادی دارد که آیا عملش موفق آمیز بوده یا نه؛ من به خوبی با آن‌ها رفتار می‌کنم و به آن‌ها امید می‌دهم و سعی می‌کنم هر کاری از دستم برآید انجام دهم اما سوالم این است چه کسی باید من را درک کند، چه کسی باید به من امید دهد؟

مسئولین به وضعیت معیشت و امنیت شغلی پرستاران توجه کنند
دکتر لطف الله فروزنده، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس در گفت‌وگو با خبرنگار سینا گفته است: کادر پرستاری یکی از عناصر اساسی و ستون فقرات سیستم پزشکی است و باید مورد توجه ویژه قرار بگیرد؛ مسئولان باید اختلاف سطح بین حقوق پزشکان و پرستاران را حل کرده و به وضعیت معیشت و امنیت شغلی آنها توجه کنند زیرا فاصله حقوقی بین این قشر زحمت‌کش با پزشکان بسیار زیاد است.

وی ادامه داد: به نظر من یکی از اشکالاتی که طرح تحول سلامت به وجود آورد، تشدید شکاف حقوقی و نظام پرداخت بین پزشکان و پرستاران بود؛ واقعیت این است که آنچه در سیستم پزشکی بسیار موثر است روحیه یک پرستار بوده چرا که این قشر بیشترین زحمات درمانی را متحمل می‌شود.

به گزارش خبرنگار سینا، بعد از صحبت‌های پرستاران به فکر فرو رفتم و به تنها چیزی که رسیدم این بود چقدر سخت است پرستار شدن، باید چند نوع شخصیت داشته باشد؛ بیمار را با درد و رنجش ببیند، خودش را وقف درمانش کند و به خانواده‌اش هم بیندیشد.

با این شرایط با یک وجدان بیدار پرستاران را فقط می‌توان در کلمه «ایثار» تعریف کرد؛ بیماران دردمند نیازمند پرستارانی هستند که به آن‌ها امید دهند و طراوت جسمی را با شاد کردن بیماران به آن‌ها هدیه دهند و حالا نیازمند محبت مسئولین هستند تا با کمی درک شرایط بهتری را برایشان رقم بزنند تا این فرشتگان سپیدپوش دغدغه‌ای جز رسیدگی به بیماران نداشته باشند.

گلاره کرانی

انتهای پیام/

يکشنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۴۲