خاطره آیت الله بهجت از درس خارج بدون مطالعه
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: مرحوم آقا سید ابوالحسن، فتاوای اصحاب و مشهور را در تمامی مسایل فقهی حفظ بود. حتی بدون مطالعه هم می‌توانست درس را به آخر برساند!
به گزارش سرویس مذهبي تفتان ما، مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: مرحوم آقا سید ابوالحسن، فتاوای اصحاب و مشهور را در تمامی مسایل فقهی حفظ بود. حتی بدون مطالعه هم می‌توانست درس را به آخر برساند!
آقا سید علی نجف آبادی با تعجب می‌فرمود: نزد ایشان بودم به من فرمود: جواب این استفتاءات را بنویسید، برداشتم یکی از آن‌ها را بنویسم، مدتی معطّل شدم و خیلی طول کشید. ناگهان دیدم ایشان تعداد بسیاری از آن‌ها را برداشته و جوابش را نوشته است! این در حالی بود که من هنوز یکی را با زحمت جواب داده بودم!
حافظه‌ی قوی این طور است که در جواب مسایل، مستحضر است و برای او معطلی ندارد. به یاد دارم در یک مساله‌ای که در خدمت ایشان بحث داشتیم، ایشان فرمود: شیخ علی روایتی در این باره در حاشیه‌ی شرح لمعه در فلان کتاب دارد، و با آن مطلب را به آخر رساند.
ظاهرا ایشان از لحاظ قوت حافظه در میان علما و معاصرین خود یگانه بود.
بار دیگر خودم دیدم ایشان در مسجد شیخ طوسی بدون این که پیش از درس کتابی مطالعه کرده باشد و بداند که جای شروع درس کجا است، پس از تعطیلی مفصّل، کتابی (گویا کتاب حجّ بود) را شروع کرد و گفت: بروید کتاب جواهری، شرایعی بیاورید. روی منبر بود آقایی از پایین منبر به او سیگاری داد و دامادش، مرحوم آقا سید حسن بجنوردی از مدرسه‌ی «قوام» جواهری آورد، اما جای شروع درس معلوم نشد. تا این که ایشان فرمود: مساله‌ای را عنوان می‌کنیم و می‌خوانیم، چنان چه معلوم شد پیشتر آن را نخوانده‌ایم تدارک می‌کنیم.
بدین ترتیب، مساله‌ای را که مطرح نشده بود و مطالعه هم نکرده بود و اصلاً نمی‌دانست شروع درس از کجا است، شروع کرد و تا به آخر رساند، ولی چنان در اطراف مساله با استدلال بحث نمود که گویا آن را مطالعه کرده است!
کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 42
محمد حسین رخشاد
انتهای پیام/ تسنیم
آقا سید علی نجف آبادی با تعجب می‌فرمود: نزد ایشان بودم به من فرمود: جواب این استفتاءات را بنویسید، برداشتم یکی از آن‌ها را بنویسم، مدتی معطّل شدم و خیلی طول کشید. ناگهان دیدم ایشان تعداد بسیاری از آن‌ها را برداشته و جوابش را نوشته است! این در حالی بود که من هنوز یکی را با زحمت جواب داده بودم!
حافظه‌ی قوی این طور است که در جواب مسایل، مستحضر است و برای او معطلی ندارد. به یاد دارم در یک مساله‌ای که در خدمت ایشان بحث داشتیم، ایشان فرمود: شیخ علی روایتی در این باره در حاشیه‌ی شرح لمعه در فلان کتاب دارد، و با آن مطلب را به آخر رساند.
ظاهرا ایشان از لحاظ قوت حافظه در میان علما و معاصرین خود یگانه بود.
بار دیگر خودم دیدم ایشان در مسجد شیخ طوسی بدون این که پیش از درس کتابی مطالعه کرده باشد و بداند که جای شروع درس کجا است، پس از تعطیلی مفصّل، کتابی (گویا کتاب حجّ بود) را شروع کرد و گفت: بروید کتاب جواهری، شرایعی بیاورید. روی منبر بود آقایی از پایین منبر به او سیگاری داد و دامادش، مرحوم آقا سید حسن بجنوردی از مدرسه‌ی «قوام» جواهری آورد، اما جای شروع درس معلوم نشد. تا این که ایشان فرمود: مساله‌ای را عنوان می‌کنیم و می‌خوانیم، چنان چه معلوم شد پیشتر آن را نخوانده‌ایم تدارک می‌کنیم.
بدین ترتیب، مساله‌ای را که مطرح نشده بود و مطالعه هم نکرده بود و اصلاً نمی‌دانست شروع درس از کجا است، شروع کرد و تا به آخر رساند، ولی چنان در اطراف مساله با استدلال بحث نمود که گویا آن را مطالعه کرده است!
کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 42
محمد حسین رخشاد
انتهای پیام/ تسنیم
شنبه ۸ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۴۳
کد مطلب: 427793
