عکس/ چه کسی برانکو را کشت؟
سوال مهم اما شاید این باشد که چطور برانکو بعد از سپری کردن یک دوره کاملا موفقیت‌آمیز روی نیمکت تیم ملی که به آسان‌ترین صعود تاریخ ایران به جام‌های جهانی هم منجر شد، ناگهان چنین جایگاه متزلزی پیدا کرد.
به گزارش سرویس ورزشي تفتان ما، این روزها بحث‌های زیادی در مورد کیفیت حضور تیم ملی کشورمان در جام جهانی 2006آلمان به گوش می‌رسد. همه چیز از جرقه‌ای شروع شد که علی دایی در مصاحبه سالروز تولدش زد. شهریار به عادل فردوسی‌پور گفت جوی به ضرر او در تیم ملی به وجود آمده بود و بازیکنان زیادی علیه وی فعالیت می‌کردند. دایی حتی مدعی است خود برانکو هم صرفا به خاطر همین جو او را در بازی دوم با پرتغال نیمکت‌نشین کرد. بعدتر اما سرمربی کنونی پرسپولیس همه اظهارات دایی را تکذیب کرد و گفت از مدتها قبل در ذهنش بوده که با توجه به ویژگی‌های تاکتیکی بازی با پرتغال، از دایی در این مسابقه استفاده نکند. فارغ از این درگیری اخیر، نقریبا هیچ شکی وجود ندارد که کلاه برانکو در جام جهانی 2006 پشم نداشت و او نتوانست اقتدارش را در این تیم تثبیت کند. چه بسا قاب ماندگار لگد زدن علی کریمی به ساک پزشکی تیم بعد از تعویض در برابر پرتغال، به خوبی چنین فرضیه‌ای را به اثبات برساند.
سوال مهم اما شاید این باشد که چطور برانکو بعد از سپری کردن یک دوره کاملا موفقیت‌آمیز روی نیمکت تیم ملی که به آسان‌ترین صعود تاریخ ایران به جام‌های جهانی هم منجر شد، ناگهان چنین جایگاه متزلزی پیدا کرد و به جایی رسید که بازیکنان آشکارا از او نافرمانی می‌کردند؟ جواب این سوال را باید در فضای پس از صعود ایران در آن زمان جستجو کرد؛ جایی که عزم عجیبی در کشور برای به پایین کشیدن برانکو و جایگزینی او با یک مربی بزرگتر به وجود آمد و باعث شد ایوانکوویچ نزد شاگردانش از سکه بیفتد.
برانکو چیز جدیدی ندارد!
باورکردنی نیست، اما بعد از پیروزی ایران برابر بحرین و صعود مقتدرانه کشورمان به جام جهانی، ناگهان این زمزمه شکل گرفت که برانکو مربی کوچکی است و در آلمان نمی‌تواند تیم ما را به جایی برساند. بر همین اساس خیلی‌ها خواهان برکناری او از تیم ملی شدند. محمد دادکان به عنوان رییس وقت فدراسیون فوتبال با این ماجرا مخالف بود. او می‌گفت برانکو ما را به جام جهانی برده و این حق خود اوست که در مرحله نهایی این تورنمنت هم روی نیمکت تیم ملی بنشیند. با این وجود، دادکان نیز کمی قبل از جام جهانی تسلیم شد تا آخرین سنگر هم به دست مخالفان برانکو بیفتد. این تصویری از مصاحبه محمد دادکان با ویژه‌نامه نوروزی روزنامه گل است که اسفند84، یعنی 4ماه پیش از آغاز مسابقات جام جهانی انجام شده است.
دادکان در این گفتگو به صراحت از جدایی برانکو حرف می‌زند. او می‌گوید نظر عقلای فدراسیون این بوده که مربی کروات دیگر چیز جدیدی برای یاد دادن به بازیکنان ما ندارد و ماندنش به صلاح نیست. رییس وقت فدراسیون فوتبال، از نفراتی مثل محمد مایلی‌کهن و بیژن ذوالفقارنسب به عنوان گزینه‌های جانشینی برانکو نام می‌برد و حتی می‌گوید اگر روی دکتر بیژن به اجماع برسند، با سایپا هماهنگ خواهند کرد تا او به خاطر منافع ملی به نیمکت تیم ایران منتقل شود! دادکان اما در همین مصاحبه، یک خبر خوش هم برای جامعه فوتبال ایران دارد؛ اینکه علی پروین به عنوان مشاور ویژه کادرفنی به آلمان خواهد رفت و در جام‌جهانی کنار تیم کشورمان حضور خواهد داشت! باور کنید در فاصله صدوچند روز تا آغاز جام‌جهانی، چنین فضایی علیه برانکو وجود داشت.
حالا که درست 10سال از آن روزها می‌گذرد، شاید بهتر از هر زمان دیگری بتوان نتیجه گرفت چرا تیم ملی در آلمان نتوانست از همه ظرفیتش استفاده کند. به راستی مقصر که بود؛ برانکو؟ دایی؟ باندی که به چشم دایی نگاه می‌کردند و پاس نمی‌دادند؟ یا آنهایی که درست در آستانه این بازی‌ها اعتبار و صلاحیت کادرفنی را زیر سوال بردند و مربی کروات را سکه یک پول کردند؟
انتهای پیام/ راه دانا
سوال مهم اما شاید این باشد که چطور برانکو بعد از سپری کردن یک دوره کاملا موفقیت‌آمیز روی نیمکت تیم ملی که به آسان‌ترین صعود تاریخ ایران به جام‌های جهانی هم منجر شد، ناگهان چنین جایگاه متزلزی پیدا کرد و به جایی رسید که بازیکنان آشکارا از او نافرمانی می‌کردند؟ جواب این سوال را باید در فضای پس از صعود ایران در آن زمان جستجو کرد؛ جایی که عزم عجیبی در کشور برای به پایین کشیدن برانکو و جایگزینی او با یک مربی بزرگتر به وجود آمد و باعث شد ایوانکوویچ نزد شاگردانش از سکه بیفتد.
برانکو چیز جدیدی ندارد!
باورکردنی نیست، اما بعد از پیروزی ایران برابر بحرین و صعود مقتدرانه کشورمان به جام جهانی، ناگهان این زمزمه شکل گرفت که برانکو مربی کوچکی است و در آلمان نمی‌تواند تیم ما را به جایی برساند. بر همین اساس خیلی‌ها خواهان برکناری او از تیم ملی شدند. محمد دادکان به عنوان رییس وقت فدراسیون فوتبال با این ماجرا مخالف بود. او می‌گفت برانکو ما را به جام جهانی برده و این حق خود اوست که در مرحله نهایی این تورنمنت هم روی نیمکت تیم ملی بنشیند. با این وجود، دادکان نیز کمی قبل از جام جهانی تسلیم شد تا آخرین سنگر هم به دست مخالفان برانکو بیفتد. این تصویری از مصاحبه محمد دادکان با ویژه‌نامه نوروزی روزنامه گل است که اسفند84، یعنی 4ماه پیش از آغاز مسابقات جام جهانی انجام شده است.
دادکان در این گفتگو به صراحت از جدایی برانکو حرف می‌زند. او می‌گوید نظر عقلای فدراسیون این بوده که مربی کروات دیگر چیز جدیدی برای یاد دادن به بازیکنان ما ندارد و ماندنش به صلاح نیست. رییس وقت فدراسیون فوتبال، از نفراتی مثل محمد مایلی‌کهن و بیژن ذوالفقارنسب به عنوان گزینه‌های جانشینی برانکو نام می‌برد و حتی می‌گوید اگر روی دکتر بیژن به اجماع برسند، با سایپا هماهنگ خواهند کرد تا او به خاطر منافع ملی به نیمکت تیم ایران منتقل شود! دادکان اما در همین مصاحبه، یک خبر خوش هم برای جامعه فوتبال ایران دارد؛ اینکه علی پروین به عنوان مشاور ویژه کادرفنی به آلمان خواهد رفت و در جام‌جهانی کنار تیم کشورمان حضور خواهد داشت! باور کنید در فاصله صدوچند روز تا آغاز جام‌جهانی، چنین فضایی علیه برانکو وجود داشت.
حالا که درست 10سال از آن روزها می‌گذرد، شاید بهتر از هر زمان دیگری بتوان نتیجه گرفت چرا تیم ملی در آلمان نتوانست از همه ظرفیتش استفاده کند. به راستی مقصر که بود؛ برانکو؟ دایی؟ باندی که به چشم دایی نگاه می‌کردند و پاس نمی‌دادند؟ یا آنهایی که درست در آستانه این بازی‌ها اعتبار و صلاحیت کادرفنی را زیر سوال بردند و مربی کروات را سکه یک پول کردند؟
انتهای پیام/ راه دانا
يکشنبه ۱۶ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۲۰
کد مطلب: 428500
