تفتان ما - مرثیه ای برای ازدواج!

همه شنیده ایم و چه بسا بدان باور داریم که ازدواج راه حل اصلاحی و پیشگیرانه از بسیاری از آسیب های فرهنگی و اجتماعی است.با این حال عجیب است که چرا این سنت الهی،اینگونه در تارو پود رسوم مختلف گرفتار شده و رسومی غلط، چونان سنگی بزرگ، سد راه ارضاء نیازهای روحی و روانی دختر و پسر جوان ما شده است!!

به گزارش سرویس وبلاگستان تفتان ما، وبلاگ"برای مهدی شهر"نوشت:
با نگاه انتقادی به برخی مصادیق آداب و رسوم غلط ازدواج در مهدی شهر
همه شنیده ایم و چه بسا بدان باور داریم که ازدواج راه حل اصلاحی و پیشگیرانه از بسیاری از آسیب های فرهنگی و اجتماعی است.با این حال عجیب است که چرا این سنت الهی،اینگونه در تارو پود رسوم مختلف گرفتار شده و رسومی غلط، چونان سنگی بزرگ، سد راه ارضاء نیازهای روحی و روانی دختر و پسر جوان ما شده است!!
...ای کاش اینگونه سفارش نمی شد
امری که پیوسته سفارش شده است بدان آسان گرفته شود، به سبب چشم و هم چشمی ها، خودخواهی ها و تفاخر و خودنشان دادن ها، به یکی از سخت ترین مسایل زندگی خانواده های امروز درآمده است.
همه مقصریم
گناه تاخیرها،سرکوب شدن غرایز طبیعی و خدای ناکرده فسادهای ناشی از این تاخیر ازدواج، به گردن کیست؟آیا تنها خود افراد مقصرند یا ما و شمایی که با پیروی از آداب و رسوم غلط،مسرفانه و هزینه ساز، قدمی برای اصلاح این آداب و رسوم غلط برنداشته ایم نیز در گناه فساد جامعه شریکیم؟
سنگ های پیش پای جوانان
مهریه های بالا، خریدهای کمرشکن عقد و عروسی، ولیمه های سنگیین و گران، خرج های غیرضرور حاشیه ای، خرید وسایل لوکس دکوری یا غیر لازم برای زندگی و... از جمله سنگ های بزرگ ازدواج جوانانمان است.

وضع خانواده ها در شرایط فعلی
خانواده ها در برابر این سنت الهی و در مقابل این رسوم غلط چند دسته اند:
1.کسانی که می توانند و انجام می دهند و با تفاخر و ارزش دانستن این هزینه ها، برای دیگران نیز این ضد ارزش را به عنوان ارزش معرفی می کنند و آنان را مجبور به قدم گذاشتن در این سنگلاخ می نمایند.
2. کسانی که توان مالی لازم را ندارند اما به تبع دسته نخست و برای اینکه از قافله تفاخر عقب نمانند با قرض و وام در این ورطه می افتند.
3.کسانی که امکان دسته دوم را ندارند و دایم فرصت ازدواج را به تاخیر می اندازند.در این میان پسران اند که شور و شعف جوانیشان فروکش می کند و دخترانند که از سن ازدواجشان می گذرد و می مانند و آنانکه ازدواج هم می کنند به سبب بالا بودن سن زوج فرصتی برای فرزند آوری ندارند و این گردونه ناموزون ادامه خواهد داشت...
نیاز ضروری یا نیاز کاذب؟
به نظر شما تا چه میزان سطح جهیزیه دختران جامعه که البته بخش اعظمی از آن به سبب فشارهای روانی و اجتماعی و چشم و هم چشمی فراهم می شود، با نیاز یک خانواده جوان همخوانی دارد؟ ترمه های گوناگون،ظرف های قدیمی و جدید قرمز و آبی طاقچه ای، یخچال سوپرماکتی ساید بای ساید و... به چه نیاز جوانانمان پاسخ می دهد؟ به طنز اما در پیامی جدی بیایید بررسی کنیم که در خانه های خانواده های جوان که میز غذاخوری-به عنوان یکی از آن لوازم غیر ضرور- موجود است، چند بار در سال از این میز برای غذاخوردن استفاده می شود؟
امروزه در خانه خانواده های جوان به جای اینکه آرامش از حضور داشته باشیم، نگرانیم مبادا ظرفی بشکند، قطره ای چای بر فرش گرانشان بریزد و...

در بسیاری موارد جوانان بی تقصیرند
برخی پدر و مادر ها با تحمیل خودخواهی ها و فخرفروشی خود، عرصه پاک ازدواج را به عرصه فخر و مباهات و خود نشان دادن تبدیل نموده و فرهنگ غلط رقابت در مصرف را در مورد جهیزیه و عرصه های مختلف ازدواج فراگیر می نمایند.ای کاش این رقابت هم در کالاهای مصرفی و ضروری بود و برای کالاهای بی مصرف صرف نمی شد.
بر شاخه نشستن و بن بریدن
آیا سخت کردن سنت آسان ازدواج، به آب و آتش زدن برای فراهم کردن زندگی مرفهانه و تجملی برای زوج های جوان و به قرض و وام درافتادن برای خرید ها و مجالس عقد و عروسی که به عنوان یک شان اجتماعی بزک کرده شده است؛چیزی جز بیماری فرهنگی و اجتماعی است؟آیا این بر شاخه نشستن و بن بریدن، آتشی نیست که دیر یا زود دود آن به چشم فرزندان خواهد رفت؟
حسادت برانگیزی رفتارهای ما
این فخرفروشی ها و تظاهرها در خرید وسایل خانه و برگزاری جشن ها و ترتیب دادن نمایشگاه جهیزیه در خانه عروس و داماد، زمینه ساز برخی حسادت ها،چشم زخم ها و گره افتادن در زندگی شیرین آنان است.
پدران و مادران،جوانان دختر و پسر سرزمین زیبای من
بیایید به زیبایی های آداب و رسوم بومی،ایرانی و اسلامی خود برگردیم.زنجیرهای دنیاگرایی متکبرانه، خودخواهانه و مصرف زده را از هم بگسلیم و بت هایی که به اسم نو بودن، شرایط دنیای جدید، به روز و با کلاس بودن و... در ذهن ما ساخته اند تا جیب های خود را پر کنند بشکنیم.
بیایید خود و جامعه خود را از پیله ی زجرآوری که ساخته ایم و در آن دست و پا می زنیم رها نماییم و در هوای پاک سادگی، بی آلایشی، محبت و آرامش روحی و روانی – چونان گذشتگان خویش- نفس بکشیم. ما در مسابقه چشم و هم چشمی، مصرف گرایی و اشرافی گری افتاده ایم که نه خط پایان دارد و نه برنده و البته جز گرفتن نفس و از بین بردن حیثیت و مقروض کردن ما اثر دیگری ندارد.
شک نکینیم که خیر و برکت آسان سازی و آسان گیری برای امر ازدواج از بسیاری از ثواب هایی که گمان می کنیم بزرگ است، عظیم تر است.از خیلی ثواب ها! شک نکنیم...
حرف های غلط،القائات شیطانی
نمی شود،یک بار که بیشتر نیست، پشت سر ما حرف خواهند زد، موجب سرشکستگی عروس و داماد خواهد شد، حالا چرا ما شروع کنیم دیگران شروع کنند ما حمایت می کنیم، ما می توانیم انجام می دهیم دیگران که ندارند انجام ندهند، خیلی سخت می گیرید،تقصیر دولت است، الان با قدیم فرق می کند و... برخی از آن حرف هایی است مانع حل این رویه غلط می شود.باید با توکل بر خدا و برای خدا و برای اجرای فرامین خدا به پاخواست و در راه او با اصلاح یک فرهنگ نادرست جهاد کرد.
انتهای پیام/