به نقل از
دادمردان،آرامآرام به بهار 95 نزدیکی میشویم، بهاری که از پس سرمای زمستان سبز میشود و رویش دوباره زندگی را نوید میدهد، در آخرین روزهای زمستان و به عبارتی ساعات پایانی سال و در بین هیاهوی رفت و آمد ها،خرید های عید، شلوغی خیابانهای شهر و از زرق و برق های عید و نو شدن سال دلهایی هستند پر از حسرت برای نبودن عزیزی که مهمان خاک است و حسرت هایی که به حرمت حکمت خداوند با گفتن ” هر چه حکمت اوست” فرومینشیند.
این روزها انگار دلمان خیلی بیشتر میگیرد از نبودنهایی که به بودنشان عادت داشتیم! دلمان میگیرد برای آنها که خاک را در آغوش دارند و انگار به سبزی بهار نزدیکترند.
برای همانهایی که یک روز تمام زندگیمان در گرو بودنشان بودی کسانی مانند پدر و یا مادر این روزها هستند فرزندانی که با فرارسیدن به این ایام داغ دلشان با مرور خاطرات عزیزاتشان تازه می شود.
ودر اینجا بدنیست یادی کنیم ار فرزندان شهدا و دلیرمردان مدافع حرم که امسال را هم در سفره سفره هفت سینشان نشانی از سیمای پدر ندارد.
یادشان بخیر، یاد همه آنهایی که دیروز بودند و امروز نه، همه آنهایی که پارسال رخت و لباس عید خریدند و امسال نه، هم آنهایی که لحظه تحویل سال صورتشان را بوسیدیم و عید زمان را تبریک گفتیم و امسال تنها با خواندن فاتحهای یادشان میکنیم.
و در این بین هستند فرزندانی که پدر دارند اما پدرانشان دفاع از حریم اهل بیت را بر بودن در کنار خانواده مقدم دانستند و در سرزمینی دور سال نو را با دفاع از سفره هفت سینی که مزین به سین سه ساله حسین (ع) است آغاز می کنند.
انتهای پیام/