کوره های گچ پزی،صنایع فراموش شده در گذر زمان+عکس

به گزارش سرویس اقتصادي تفتان ما، به نقل از پایگاه اطلاع رسانی خبرلنده، گچ از جمله مصالحی است که در صنایع ساختمان سازی از اهمیت مخصوص برخوردار است و به علت ویژگی‌هایی که دارد از زمان‌های قدیم در امر ساختن مسکن مورد مصرف قرار می‌گرفت. در بسیاری از ساختمان‌های قدیمی مخصوصا در دوران صفویه که اغلب آنها در اصفهان موجود می‌باشد گچ نقش موثری داشته و گچ بریها ی بسیار زیبائی از آن دوران باقی‌مانده است.
قدمت استفاده بشر از گچ به حدود پنج هزار سال قبل می‌رسد و دیواره‌های قبرهائی در گذشته نیز که مربوط به آن دوران است بوسیله گچ اندود شده است.
در ایران نیز استفاده از گچ به زمان اشکانیان می‌رسد و گچ بری‌های بجا مانده از آن تاریخ گواه این موضوع می‌باشد.
گچ به علت خواص خود از اولین قدم در ایجاد یک بنا که پیاده کردن حدود زمین و به اصطلاح برای ریختن رنگ اطراف زمین مورد نیاز بوده و همچنین تا آخرین مراحل کار که سفید کاری و نصب سنگ است باز هم گچ مورد نیاز است و حتی در نقاشی ها و گچ بری ها نیز از گچ استفاده می‌نمایند.
با گسترش صنعت و تکنولوژی کوره های گچ پزی احداث شده است که تقریبا خیلی از مشکلات مربوط به غیرهمگن بودن و نخاله های گچی را به طور نسبی بر طرف کرده است.
مواد اصلی این کوره ها را اکثرآً گازوئیل و یا گاز طبیعی جهت به آتش کشانیدن سنگ گچ تشکیل می داد که دمای آن به بیش از1000درجه سانتی گراد می رساندند که سنگ گچ ها را پودر و سپس در نقاله خردکننده می انداختند تا کار پودر کامل گچ را به وسیله فک های خورد کننده آماده و سپس در انباری که در پایین ترین نقطه کوره قرار می گرفت ریخته می شد و سپس آماده بارگیری به صورت فله ای و با کیسه می شد.
روزگاری مردم شهرستان لنده و روستاهای اطراف گچ مورد نیاز خود را از شش کوره گچ پزی در روستای کتج، ایدنک ،سرآسیاب و حاشیه شهرلنده تامین می کردند که متاسفانه به علت کاهش شدید تقاضا و مقرون به صرفه نبودن تولید به فراموشی سپرده شدند.
هنوز سه سال پیش را هم خوب به خاطر داریم که کوره گچ پزی که در مسیر جاده لنده به ایدنک بود دود و گچش روزی چندین نفر را تامین می کرد ولی متاسفانه به دلیل کاهش شدید تقاضا و عدم حمایت مسئولان دودش فروکش و کارگرانش برای همیشه بیکار شدند.
با گسترش صنعت و دستگاه های مدرن گچ پزی کم کم این نوع کوره ها جای خود را به کارخانه های تولید گچ پیشرفته داده تا با کیفیت خیلی خوب گچ های زیرکاری(سفت کاری) و سفیدکاری را در کیسه های کوچک و قابل حمل تولید کنند.
با توجه به گسترش و تکنولوژی های روز کم کم کوره های گچ پزی سنتی به فراموشی سپرده و کارگران و صاحبان این مشاغل راهی کسب حرفه و شغل دیگری در جامعه شدند و آثار و بقایای این کوره ها نیز بیشتر به نمادی از صنعت فراموش شده تبدیل شده اند.
            انتهای پیام/

شنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۳۰