کنز گوهر عشاق ایرانی/دختر شهید امام موسی کاظم(ع) در ملارد مدفون است

به گزارش سرویس مذهبي تفتان ما،یکی از خواهران امام رضا«علیه‌السلام» که در کشور ما مدفون هستند و خاک مزارشان طوطیای چشمان محبان اهل بیت «علیهم‌السلام» است، دعوتمان کرده‌اند.
نامشان را برای اولین بار است که می‌شنوم و افسوس می‌خورم که چرا اینقدر اطلاعاتم از امامان و امامزادگان کم است، بی‌بی سکینه «سلام الله علیها» فرزند بلافصل امام موسی کاظم«علیه‌السلام»، که مزار شریفشان در جاده ملارد و در مسیر جاده ترانزیت غرب کشور جنب صالح آباد خاتونلر شهرستان شهریار واقع شده است.
وارد حیاط می‌شویم، پر است از کسانی که این آستان را منزل باقی خود کرده‌اند، و ضریح مطهر در اوج زیبایی رو به روی در ورودی حیاط قرار گرفته است، بی هیچ آلایشی!
ورود خواهران است و سمت چپ برادران، کنار دیوار ورودی برادران با کاشی‌ها چه زیبا کعبه و گنبد خضراء را ساخته‌اند، ولی جمال ضریح چیز دیگری است و لطف دیگری دارد.
مست و شیدای حضرت وارد صحن می‌شوم، دوست دارم دلم یاد امام رضا«علیه‌السلام»‌و حضرت معصومه«سلام‌الله‌علیها» کند، اما نه!
دل کربلایی است!
درباره‌ی نحوه‌ی درگذشت ایشان در کتاب کنز الانساب چنین آمده است: فرزند امام موسی کاظم«علیه‌السلام» عبدالرحمن، زید، سلیمان، حمزه و سکینه خاتون در ولایت زهرآب افتادند، عبدالرحمن و زید را در پلنگ آباد و سلیمان را در کوشک آباد و سکینه خاتون بنت امام موسی کاظم«علیه‌السلام» را در شهرآباد شهید کردند، نحوه‌ی شهادت چنانچه بر روی دیوار یکی از درهای ورودی صحن به صورت کاشی‌کاری بزرگ نگاشته شده‌است: خارجیان مرد از عقب آمدند؛ در شهر آباد چشمه ای بود پر آب که حضرت سکینه خاتون خود را در میانه ی آب افکند و غایب شد.
بنای بقعه کاملا نوساز و دارای تزیینات معماری اسلامی از قبیل کاشی‌کاری و آیینه کاری است. ضریح فلزی داخل حرم مطهر در سال 1372 توسط هنر مندان اصفهانی طراحی و نصب گردیده است .
بقعه مزبور دارای گنبدی آجری با پوشش کاشی خشتی است که اخیرا ساخته شده است .
به نماز می‌ایستم، مهمان حضرت هستم و در نماز هدیه، سوره‌ی فجر به زبان جاری می‌شود، سوره‌ی امام حسین‌«علیه‌السلام» و من تنها ادا کننده‌ی این آیات شریف هستم، میزبان خود تعیین می‌کند که هر مهمان چه چیز را بخواند و بگوید!
بعد از نماز از میان انواع و اقسام کتابهای دعا، یک جلد کلام‌الله مجید را بر‌می‌دارم، اینهمه کتاب دعا هیچکدام دستم را نمی‌گیرد، قرآن باید خواند، صاحبخانه می‌خواهد و من مطیعم.
می‌خوانم، آیه آیه، انگار کدورتی بر دل دارم که با آیه آیه‌ی قرآن پاک می‌شود، از بین می‌رود، مهربان می‌شوم، در آخرین آیات است که می‌خوانم هر کس را خدا بخواهد هدایت می‌کند!
و خدایا چه زیبا صدایمان کردی!‌ چقدر مهربان صداقتت در میان آیات پیدا بود!‌ خدایا هدایتمان کن!
از نماز که فارغ می‌شوم به رو به رو نگاه می‌کنم، کنار ضریح شعری را بر روی پارچه نوشته‌اند، زبان حال همه‌ی زائران است و دریغم آمد که به شما نگویم و برایتان نخوانم:
از اینجا حضرت مهدی به سوی قم گذر دارد                            به مشتاقان مهدی جایگاه و معبر است اینجا
عزیز حضرت موسی ابن جعفر خفته در این خاک                       برای ضامن آهو چه نیکو خواهر است اینجا
سکینه نام و عظت دار و فخر مردم مضطر                               پی گوهر مگرد عاشق که کنز گوهر است اینجا
از ظلم ظالمین آواره در کوه و بیابان شد                                  ز آه قلب پاکش تا قیامت محشر است اینجا
رضا گفت و شد آخر به رضای ایزدش تسلیم                            همه دیدند او بی مونس و یاور است اینجا
ملائک صف به صف آیند بر دیدارش از بالا                             به زیر پای خود بنگر هزاران سپهر است اینجا
حجاب دیده است ای کاش می‌افتاد یک لحظه                        از آن هنگام می دیدی ز جنت برتر است اینجا
به سینه دست بگذار و سلام از عمق دل بر گو                          بدان زائر که باب فیض حی داور است اینجا
ببوس از آستان قدس دخت حیدر کرار                                    گشا دست نیازت را که روح حیدر است اینجا
اگر هستی پی دیدار قبر حضرت زهرا«س»                              بریز اشک از دو دیده چون بقیعی دیگر است اینجا
اگر بار گناهت گشته افزون تر ز دریاها                        مکان بخشش جرم و گناه نوکر است اینجا
دل از شیطان ببر بنما فقط خالص عبادت را                              مس قلبت بیا زر کن که سنگ زرگر است اینجا
دلیل گفتن این شعر را از من مپرس هرگز                                فقط گویم که اسرار دل پیغمبر است اینجا
مرو سوی کوی دیگر بخواه از او شفاعت خود                           قدم آهسته بردار آبروی کشور است اینجا
«امیر» از شهر مشکین دشت رو کن سوی این تربت                 بیا بنگر حرم را بر حقیقت محور است اینجا
(26 ماه مبارک رمضان، سال 1386، شاعر: امیر میکائیل زاده:‌ تقدیم به زایران حضرت بی‌بی سکینه«س»)
به صحن که می‌رسم، انگار عمری دوباره یافته‌ام، تازه چشمانم باز می‌شود، تازه از دور ضریح را می‌بینم و گلدسته‌ها را، دو گلدسته نیز در طرفین ایوان ورودی بنا گردیده است، رو به روی ضریح قبر متولی ضریح بی‌بی‌سکینه«سلام‌الله‌علیها» قرار دارد، مزار حاج شیخ محمد بیات، متوفی در عاشورای حسینی(1385).
در صحن هم 40 باب زائر سرا با 115 اتاق جهت استراحت و اسکان زائران و نیز امکانات اولیه جهت زوار وجود دارد. در فضای صحن امامزاده سمت راست، بوی کربلای ایران می‌آید، قبور شهدا اینجاست! و سمت چپ نیز دفتر امامزاده و دفتر پاسخگویی به سوالات شرعی که مسئول آن، حجه السلام و المسلمین، آقای خراسانی است و به گفته‌ی تولیت آستان، جناب آقای ساحلی، ایشان یکسال است که خادم حرم شده‌اند و دفتر دیگر، دفتر بسیج است که خادمان حرم را معرفی می‌کند.
برنامه‌های فرهنگی این امامزاده، همچون دیگر امامزاده‌ها، دعای توسل و کمیل و ندبه است و در ایام الله، نیز که فعالیت‌های حرم رنگ و بوی خاص خود را دارد، دیدنی و شنیدنی.
باید رفت، دل می‌ماند به امانت و ما می‌رویم، یارب باز هم زیارت حرمش را نصیبمان فرما.
انتهای پیام/بسیج خواهران

دوشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۳۹