حضور زنان در مناصب وزارت از اولویت های مسائل زنان است؟!

به گزارش سرویس اجتماعي  تفتان ما طی روزهای گذشته و پس از تغییراتی در کابینه دولت یازدهم، فعالان زن فمینیست و اصلاح‌طلب با راه‌اندازی هشتگ نه به کابینه مردانه اعتدال، خواستار استفاده از زنان در کابینه دولت شدند و با این روش به رییس‌جمهور پیشنهاد دادند وزرای پیشنهادی جدید خود را از میان زنان برگزیند.
برخی خبرنگاران در پیشنهاد به آقای روحانی، از او خواستند که برای یک‌بار هم که شده به گزینه انتخاب یک «زن» برای یکی از وزارتخانه‌های دولتش فکر کند. برای نمونه نگین باقری، در اکانت توییتر خود نوشت: «سال ۹۲ بعد از شکل‌گیری کابینه می‌گفتیم حداقل سمت‌های دیگه رو به زن‌ها بده. حالا هم موقع ترمیم کابینه همینو تکرار می‌کنیم.»
پردیس عامری، روزنامه‌نگار و فعال فمینیست نیز با لحنی ۲پهلو و ضمن کنایه به سوءاستفاده دولت برای کسب رأی زنان در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، در توییتر خود با همین هشتگ نوشت: «شاید وقتش باشد. رییس‌جمهور که لابد چند ماه دیگر رأی زنان را می‌خواهد، در جریان ترمیم کابینه زنان را وارد و معرفی کند!»
پس از این، باز هم تلاش این جریان کمابیش ابتدا با ابراز تأسف و تعجب، و بعد با پیشنهادات بعدی برای رییس دولت، ادامه پیدا کرد. در همین راستا فهیمه میری، روزنامه‌نگار در توییتر خود نوشت: «هیچ زنی نمیتوانست گزینه‌ای برای ترمیم کابینه باشه؟ چقدر عجیب!» زهرا نژادبهرام، از فعالان زن اصلاح‌طلب هم در این زمینه گفت: «آقای روحانی به هر دلیلی که من ازشان انتظار پاسخ دارم، هنوز در گام دوم می‌تواند برنده باشد و معاونان، مشاوران و رییس سازمان میراث فرهنگی را از زنان انتخاب کنند.»
چندی بعد هم نمایندگان زن مجلس شورای اسلامی نامه‌ای به آقای روحانی نوشته و از او خواستند که دست‌کم مدیران ارشد وزارتخانه‌ها از میان زنان انتخاب شوند. وکلای ملت در این نامه با یادآوری آنچه آقای روحانی در زمان انتخابات به آن اشاره داشته و نقش زنان را در ساختار قدرت الزامی دانستند، نوشتند: «در این برهه حساس و در آستانه انتخابات که به ترمیم کابینه روی آورده‌اید با الزامی نمودن انتخاب معاونت‌ها و مدیران ارشد وزارتخانه‌ها از میان زنان توانمند کشور بارقه امید را در دل آنان ایجاد کرده و یکی از مطالبات به‌حق حوزه زنان را جامه عمل بپوشانید.»
بدون شک زنان توانمندی در جامعه حضور دارند که به دلایل گوناگون از جمله نگاه‌های سنتی تحقیرآمیز به زنان، مجالی برای بروز توانمندی‌های خود نداشته‌اند و همچنین تجربه نشان داده است بسیاری از مطالبات برحق زنان بدون حضور آنان در جایگاه‌های بالای مدیریتی محقق نخواهد شد، چون مردان چنین دغدغه‌هایی را ندارند یا جدی نمی‌گیرند؛ اما نگاهی واقع‌بینانه به شرایط و وضعیت زنان نخبه ایران در کنار شرایط کنونی کشور و مسائل و مشکلات آن، ناگزیر این باور را تقویت می‌کند که اصرار بر موضوع حضور زنان در مناصب عالی مانند وزارت به هیچ‌وجه جزء اولویت‌های مسائل کشور یا حتی مسائل زنان نیست.
از میان تمام مطالبات و مسائل زنان، اصرار بر حضور آنها در مناصب مدیریتی کلان، به این شائبه دامن می‌زند که حامیان این اندیشه، بیش از اینکه نگران کل جامعه اعم از زنان و مردان باشند، به مطالبات صنفی می‌اندیشند؛ غافل از اینکه بهبود وضعیت زنان اگر چه نیازمند توجه ویژه است و در صورت جهت‌گیری صحیح، به ارتقاء وضعیت کل جامعه می‌انجامد، این بهبود با یک نگاه کل‌نگر حاصل می‌شود.
مسلماً زنان نیز چون مردان باید امکان و فرصت آن را داشته باشند که بسته به استعداد و توانمندهای خود در اداره جامعه نقش ایفا کنند و مسلماً جامعه نیز نیازمند حضور زنان نخبه در اتاق‌های فکر و نهادهای تصمیم‌سازی کشور است تا علاوه‌بر طرح دغدغه‌ها و مشکلات جامعه زنان، توانمندی‌های خود را برای ارائه طرح‌های همه‌جانبه‌نگر با تأکید ویژه بر مسائل زنان، به کار گیرند. همچنین حضور آنان در بسیاری از پست‌های مدیریتی و مشورتی مورد نیاز است تا اجرایی شدن طرح‌ها با دقت و توجه ویژه پیگیری شود، اما هیچ‌کدام از این بایدها و ضرورت‌ها، اصرار برای حضور زنان به‌عنوان وزیر و در مناصب ارشد مدیریتی را نتیجه نمی‌دهد.
به این ترتیب زنان اصلاح‌طلب و فمینیست کشور، حل مسائل مهمی را در عرصه نظری و عملی پیش رو دارند که کسب جایگاه وزارت و مدیریت ارشد در قیاس با آن به هیچ‌وجه اولویت یا حتی مطلوبیت ندارد؛ اما بعضی اظهارنظرها، تصویری تأمل‌برانگیز و نگران‌کننده از برخی گروه‌های حامی حقوق زنان ارائه می‌دهد؛ تصویری که در آن، دغدغه مهم برخی از نخبگان را نمایش حضور زنان و عقب نیفتادن آنان در مسابقه احراز پست -‌به‌جای قبول مسوولیت- نشان می‌دهد.
انتهای پیام زنان خبر

يکشنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۴۲