تفتان ما - بخش كشاورزي؛ تجلي اقتصادمقاومتي/ مصاديق اصلي اقتصادمقاومتي در بخش كشاورزي چيست؟

گزارش تفتان ما از رابطه مستقيم اقتصاد مقاومتی و بخش کشاورزی؛

بخش كشاورزي؛ تجلي اقتصادمقاومتي/ مصاديق اصلي اقتصادمقاومتي در بخش كشاورزي چيست؟

شهرستان خاش با توجه به ظرفيت ها و پتانسيل ها، به رنگين كمان كشاورزي سيستان و بلوچستان معروف است و لذا اجراي سياست هاي طرح اقتصادمقاومتي مي تواند در بخش كشاورزي بسيار اثرگذار باشد و اين طرح، در حقيقت يك اقتصاد پويا و روان است كه بايد مسئولان با به كارگيري طرح هاي نوين، زمينه را جهت پايداري اقتصادمقاومتي خصوصاً در بخش كشاورزي فراهم كنند.

به گزارش تفتان ما، تحریم به عنوان ابزاری برای استفاده دنیای غرب و به خصوص آمریکا در جهت رسیدن به مقصد خود که همانا عقب ماندگی ایران است مورد استفاده قرار گرفته است. اگر چه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، تحریم وجود داشته ولی در سالهای اخیر بر شدت آن افزده شده است. در چنین شرایطی، دشمن جهت توقف پیشرفت کشور، اقتصاد را بعنوان هدف اصلی خود نشانه گرفته است. در شرایط کنونی، اقتصاد مقاومتی، به عنوان اقتصادی که دفع کننده ی فشارها و تحریم ها بوده و شکوفایی اقتصادی کشور را تضمین می کند، برای وضعیت کشور بهترین راه است که اولین بار توسط مقام معظم رهبری عنوان شد. ایشان فرمودند: "اقتصاد مقاومتی یعنی آن اقتصادی که به یک ملت امکان و اجازه می دهد که حتی در شرایط فشار هم رشد و شکوفایی خود را داشته باشند".

به بیان دیگر اقتصاد مقاومتی یعنی مدیریت صحیح شرایط موجود کشور در راستای کاهش مخاطره ها، جهت رسیدن به اقتصاد پایدار است که این خود نیازمند مجموعه ای از سیاست ها، قوانین و تدابیر اجرایی است که باید به شکل صحیح توسط کارگروه متخصص و زبده برنامه ریزی و عملیاتی شود.

اقتصاد را در ایران می توان به 4 بخش تقسیم كرد: بخش نفت، بخش صنایع و معادن، بخش خدمات و بخش کشاورزی؛ اکنون ما به یکی از این چهار اهرم اقتصاد که نقش ویژه ای در پیشرفت کشور داشته یعنی بخش کشاورزی می پردازیم تا ببینیم با گذشت چند سال از فرمان اقتصاد مقاومتی چه تاثیری بر این بخش به عنوان منبع تامین مواد غذایی و امنیت غذایی مردم داشته است؟

کشور ایران قابلیت های زیربنایی همچون: وسعت زیاد(رتبه 18 از لحاظ وسعت در بین کشورهای جهان)، میزان قابل توجه زمین های قابل کشت، چهار فصله بودن، تنوع آب و هوایی، تولید محصولات و فرآورده های متنوع وغيره را دارا است. این قابلیت ها نشان از میزان قابل توجه میزان مشارکت بخش کشاورزی در تولید داخلی دارد اماآمارها نشان می دهد که بخش کشاورزی تنها 9% تولید ناخالص داخلی را به خود تخصیص داده است. سوالی که اینجا مطرح می شود این است که کشورمان با چنین توانمندیهایی چرا نتوانسته آنگونه که شاید و باید در جهت پیشبرد اهداف اقتصاد مقاومتی یعنی جایگزینی نفت گام بردارد. بهتر است برای پاسخ به این سوال ابتدا دوجنبه چالش ها و توانمندیهای پیش روی بخش کشاورزی را تیتروار بررسی کنیم .

چالشهای روبروی بخش کشاورزی:
تهدید جدی منابع پایه کشاورزی شامل آب، خاک، جنگلها و مراتع اعتبارات و سرمایه گذاری اندک دولت و بخش خصوصی در بخش کشاورزی نیروی انسانی فاقد دانش و مهارت عملکرد پایین کشاورزی در بیشتر محصولات تولیدی کمبود آمارهای لازم و کافی جهت برنامه ریزی مناسب و بهره برداری مطلوب ضایعات فراوان محصولات کشاورزی
توانمندیهای روبروی بخش کشاورزی:
تنوع فصلی تنوع تولیدات کشاورزی امکان تولید حدود 85% از انواع میوه و تره بار تولیدی منطقه در ایران دسترسی آسان به بازار مصرفی داخلی تامین اکثر نیازهای بومی با تولید داخلی امکان ایجاد اشتغال در بخش کشاورزی

حال بخش کشاورزی را به توچه به چند مولفه مهم اقتصاد مقاومتی بررسی می کنیم:
1 - خودکفایی: یعنی تامین نیازهای داخلی در داخل خود کشور بدون هیچ وابستگی به خارج
سالانه میلیاردها دلار برای واردات کالاهای اساسی هزینه می شود. کالاهایی که بدلیل عدم تامین داخلی مجبور به واردات آنها هستیم مثل جو، گندم ، روغن نباتی ، علوفه، برنج ، شکر ، سویا و غيره شاید راه گشایش این مسئله، در سیاست های دولت و عملکرد خود کشاورزان به عنوان بخش خصوصی باشد این یعنی خروج از روش سنتی کشت و تمایل و رغبت به تولید محصولات با روشهای پیشرفته. لازمه ی خودکفایی نگاه استراتژیک و راهبردی به کشاورزی است. از جمله راهکارهای اقتصاد مقاومتی توسعه صنایع تکمیلی و تبدیلی است که افزایش توان اقتصادی کشور را به همراه دارد. در حال حاضر یکی از دلایل سرمایه گذاری اندک در این بخش، کمی صرفه اقتصادی در مقایسه با سایر بخش های اقتصاد است. همچنین عدم طرح جامع و مناسب برای توزیع، انبار، بسته بندی در بحث تامین نیاز داخل یا حتی صادرات مشکل جدی پیش روی این بخش است که موجب بازده پایین کشاورزی می شود.

2 – کاهش وابستگی به نفت: متاسفانه سالهای درازی است که صنعت نفت بار اصلی اقتصاد کشور را به دوش کشیده و بعنوان نیروی محرکه ی اقتصاد تلقی می شود. این وابستگی به نفت صدمات زیادی را به بدنه ی اقتصاد کشور وارد کرده است به گونه ای که از رشد و ترقی سایر بخش ها غفلت شده است. یکی از بخش هایی که قابلیت جایگزینی نفت را داشته و در برنامه توسعه اقتصاد بعنوان محور اقتصاد ایران بازگو می شود، بخش کشاورزی است. باید گفت کشاورزی مردمی ترین بخش اقتصاد است که در اثر درآمدهای نفتی مورد غفلت واقع شده است. قطعا این هدف با سیاست ها و برنامه ریزی کلان دست یافتنی است.

مشکل تاریخی و اصلی این بخش، کمبود سرمایه گذاری است. سرمایه‌گذاری در کشاورزی یکی از موثرترین استراتژی‌های کاهش فقر و گرسنگی و بهبود توسعه پایدار است. بخش کشاورزی با داشتن زیر بخش های چهارگانه: زراعت، دامپروری، شیلات و جنگلداری یکی از مهم ترین بخش های اقتصاد است. نتیجه این کمبود عدم تامین زیربنای مناسب جهت ترویج کشاورزی نوین است که در نتیجه آن فشار بر نیروی انسانی زیاد شده و نهایتا بهای تمام شده کالا یا محصول افزایش می یابد.

علي اي حال شهرستان خاش كه به مركز و رنگين كمان كشاورزي استان معروف است بايد در جهت تحقق هرچه بيشتر كشاورزي حركت كند و اقتصاد مقاومتی در بخش کشاورزی یعنی افزایش تولید با بیشترین بازده و بهره برای فعالان در این عرصه، افراد شاغل در این بخش نیازمند توجه بیشتری هستند. جهاد کشاورزی به عنوان عامل اجرایی این بخش می تواند با آموزش های مناسب و کاربردی و حمایت مالی کشاورزان در جهت تولید محصولات به روش نوین و با صرفه بالاتر گام بردارد و که این خود حرکتی رو به جلو است که با جدیت در آن شاهد رشد فزاینده کشاورزی هستیم. تامین مناسب کود، سم، بذر، دارو وغيره و روشهای پیشرفته کشت و برداشت و آبیاری می تواند موجب دلگرمی شاغلان در این بخش شودو به اقتصاد درگیر نفت جانی سبز بخشد ور غبت کشاورزان به تولید محصولات استراتژیک بیشتر شود که نتیجه آن افزایش تولید، کاهش ضایعات و هزینه ها و در نتیجه کاهش بهای تمام شده کالا یا محصول است.

پرداخت وام هایی با بهره پایین به کشاورزان جهت تهیه ابزارآلات مدرن و پیشرفته جهت تولید محصولاتی با کیفیت و کمیت بالا که نه تنها نیاز داخل را تامین بلکه راه را برای صادرات به سایر کشورها نیز بازشود که این همانا رسیدن به هدف خودکفایی است که رهبر معظم انقلاب در راستای دستیابی به اهداف اقتصاد مقاومتی برآن تاکید داشته اند.

توجه ویژه به دانشکده های کشاورزی به عنوان بازوی آموزشی و تربیتی نیز راه کار بسیار موثری است در جهت تربیت افراد با دانش و مهارت که قطعا نتیجه مثبتی در پی خواهد داشت. شرایط اقتصادی فعلی گویای آن است که اکنون زمانی است که باید به صورت پایدار و همه جانبه از بخش کشاورزی حمایت شود و در حوزه های مرتبط با این بخش بازنگری های جدی انجام گیردلنگر وبا تامین به موقع و مناسب نهاده‌های کشاورزی، تنظیم بازار خرید تضمینی و عرضه محصولات، تقویت صنایع تکمیلی و مکانیزه شدن مراحل کاشت، داشت و برداشت از گام‌هایی است که می تواند در مسیر بالندگی صنعت کشاورزی اثرگذار باشد.

انتهاي پيام/