به گزارش سرویس وبلاگستان
تفتان ما،، حوالی یک سال قبل بود که «حسین مرعشی» سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی و از معاریف اردوگاه اصلاحات در بخشی از گفتوگوی خود در سایت جماران در اظهاراتی عجیب تاکید کرد: باید از این فضا (شعارهای انقلابی) عبور کنیم و البته امروز هم از این فضا عبور کردهایم.
البته این تمام ماجرا نبود...
او یک سال قبلتر، یعنی در سال 93 نیز به خبرگزاری ایلنا گفته بود: باید بررسی کرد که آیا منافع ملی ما این است که در منطقه یک کشور پیشتاز انقلابی باشیم یا یک کشور اقتصادی؟! این دو اولویت کاملا با یکدیگر متضاد است که در برخی موارد نمیتوان آنها را با یکدیگر جمع کرد.
گزارههای فرامتنی مرعشی به کرات در اظهارات سایر اصلاحطلبان و برخی دولتیها نیز تکرار شده است. مثلا مردم به خوبی میدانند که عبارت «نرمالیزاسیون» را چه کسی مطرح کرد و جه منظوری داشت؟!
به این کنایهها همچنین میتوان مقاله سال گذشته روزنامه سعودی الشرق الاوسط (چاپ لندن) را هم افزود که در بخشی از آن آمده بود: «برخی آمریکاییهای میخواهند این تصویری را که ظریف - طی مقالهاش در نیویورک تایمز -از ایران ارائه کرده باور کنند و ظریف این را میداند. این برخیها معتقدند که حسن روحانی بزودی حرکت آزادسازی و تبدیل ایران از کشوری انقلابی به یک کشور عادی را هدایت خواهد کرد.»
الشرق الاوسط تاکید کرده بود: یاران روحانی نظام ایران را مجبور خواهند کرد که سیاست خارجی ایران به طور کامل تغییر داده شود!
*شکمپرستها به جنگ انقلاب اسلامی آمدهاند/وقتی خبرها حرف میزنند
همانطور که از این صحبتها هویداست در آستانه 40 سالگی انقلاب اسلامی؛ جماعتی از انقلابیون سابق و چهرههای سیاسی که داعیه تصمیمگیری برای مردم ایران را هم دارند؛ بروز و ظهور یافتهاند که قصد ایجاد دوقطبی «انقلاب - منافع» را دارند.
منافعی که البته با کلمات ظاهرالصلاحی مثل «اقتصاد»، «صلاح مردم» و «زندگی بهتر» آراسته شده اما فیالواقع معنایی غیر از «زیست فیزیولوژیک و خوردن و آشامیدن بهتر و بیشتر» ندارد.
قضیه سادهتر از این حرفاست...
عدهای به دنبال ترویج این تفکر هستند که «هزینه دادن» رفتاریست قبیح و بهتر است برای چرای بهتر یا همان منافع؛ هرچه داریم را بدهیم و به قول انگلیسیها فقط لذت ببریم!
شاید عده زیادی از مردم ندانند که «سعید حجاریان» زمانی در مصاحبه با نشریه اصلاحطلب نسیم بیداری گفته بود: ««انسان هیچوقت با محاسبه هزینه و فایده هر عملی(و در اینجا مبارزه)، به نقطه مرگ نمیرسد!...نواب صفوی و افرادی مانند او یک راه حل مذهبی داشتهاند که معادی داریم و حور و قصوری هست و ملائک به استقبال شهیدان میآیند و مانند اینها. این راه حلی بوده که روحانیت در برابر مبارزه مسلحانه، مطرح و آنرا توجیه میکرده است.»
همانطور که آشکار است،صاحبان این تفکر امنیت را تابعی از حضور در جامعه جهانی میدانند و مفاهیمی مثل «محور مقاومت»، «شهید» و «آرمان» در نظر آنها بیمعناست.
از نظر اینان اسلام هم زمانی خوب است که مشکلی با لیبرالیسم نداشته باشد.
کما اینکه حسین مرعشی پیش از این هم اعلام کرده است یک لیبرال مسلمان است و «محمود سریعالقلم» نیز در کتاب خود با عنوان اقتدارگرایی در عهد قاجار با کنایه تاکید میکند که اسلام (منظور اسلام ناب است) با لیبرالیسم کمتر از 5 درصد قرائت مشترک دارد.
و همینان هستند که معنی معاضدت ایران به یمن و غزه و بوسنی را هیچگاه متوجه نمیشوند چون برای کسی که هیچ چیزی بر زیست فیزیولوژیک او رجحان ندارد، لبیک گفتن به ندای مظلومان بیمعنیست.
*پاسخ به یک سؤال مهم در آستانه 40 سالگی انقلاب/شهدای آتشنشان به این سؤال پاسخ دادند...
از قدیم گفتهاند چون که صد آمد، نود هم پیش ماست.
همین رفتارها و مبانی است که موجب میشود در وجهه عمومی این جریان ببینیم که نمادها و رفتارهای انقلابی را تندروی مینامند. به رزمایشهای موشکی میگویند: کم عقلی! شرایط کشور را نه «بدر و خیبر» که شعب ابیطالب و ته درّه میدانند و به شعار مرگ بر آمریکا هم واکنشهای پرخاشگرانه نشان میدهند.
اکنون همه ما باید در آستانه چهلسالگی انقلاب اسلامی به یک سوال مهم پاسخ بدهیم.
سؤالی که البته پیش از ما، 16 شهید آتش نشان، شهدای مدافع حرم، شهدای نیروی انتظامی و بیش از چند ده هزار شهید دوران دفاع مقدس با ایثارگری خود به آن پاسخ دادهاند.
آن سؤال اینست:
میخواهیم انقلابی بمانیم و سه شاخص عمده مکتب امام یعنی عقلانیت، عدالت و معنویت را در مسیر پیشرفت اسلامی لمس کنیم یا اینکه در این زندگی کوتاه دنیوی همه چیز را فدای «زیست فیزیولوژیک» بهتر و گستردهتر کنیم و به عبارتی مسلمانان لیبرال باشیم؟
پاسخ به این سوال در نزد یکایک ما از بزرگترین وجوه گرامیداشت ایامالله دهه فجر است...
منبع: فارس
انتهای پیام/
باشگاه خبرنگاران جوان،