21 بهمن و تدبیر امام (ره)

به گزارش سرویس وبلاگستان تفتان ما،بیست و یکم بهمن ماه سال ۱۳۵۷ در ادامه روزهای فجر انقلاب اسلامی و بویژه در تداوم حماسه نوزدهم بهمن ماه و پیوستن افسران متعهد نیروی هوایی ارتش به ملت، روزی بسیار مهم و به یاد ماندنی در تاریخ انقلاب اسلامی ایران است؛ روزی که سران به جای مانده از رژیم پهلوی تصمیم گرفتند تا آخرین حربه خود را برای سقوط نهضت انقلابی مردم به کار بگیرند تا کورسوی امید حفظ و تداوم رژیم پهلوی، همچنان در ذهنشان پا بر جا باشد.
  اسناد نشان می‌دهد که نقشه رژیم در آن روز این بود که با اعلام زودهنگام حکومت نظامی و با خلوت شدن خیابان‌ها، تانک‌ها را به صحنه آورد و همه مبارزان را قتل عام کند و پس از آن هم با حمله هوایی به محل استقرار حضرت امام و بزرگان انقلاب، آن محل را بمباران نماید تا عملا و به خیال خود، نهضت انقلابی مردم ایران را متلاشی و خنثی کند.   البته پیش از این تصمیم خونین، به فرمانداری نظامی تهران ماموریت داده می‌شود تا رهبران نهضت را دستگیر و به یکی از جزایر کشور منتقل کنند تا شاید قیام مردمی، بدون خونریزی نظامی، منتفی شود؛ دستوری که در دو لیست پیوست خود، نام روحانیون مبارز را به همراه داشت و نامهایی مانند حضرت امام به عنوان رهبر نهضت و البته آیت‌الله سید محمود طالقانی به عنوان یکی از بزرگان نهضت، در آن خودنمایی می‌کرد.   بر همین اساس است که پیام محوری امام به مردم در آن روز، تاریخ‌ساز می‌شود و حضرت روح‌الله در کمال شجاعت و به جای عقب نشینی، اعلام می فرمایند که اگر کشتار مردم در سراسر ایران عزیز متوقف نشود، حُکم جهاد خواهند داد:   «بسم الله الرحمن الرحیم   ملت شجاع ایران!   اهالی محترم تهران!   به طوری که می‌دانید اینجانب بنا دارم که مسائل ایران به طور مسالمت‌آمیز حل شود لکن... در تهران، لشکر گارد به طور ناگهانی به نیروی هوایی که به ملت پیوسته است حمله نموده و نیروی هوایی به کمک مردم، شجاعانه آنان را شکست داده‌اند... اخطار می‌کنم که اگر دست از این برادرکُشی بر ندارند و لشکر گارد به محل خودش بر نگردد، تصمیم آخر خود را به امید خدا می‌گیرم و مسئولیت آن با متجاسرین و متجاوزین است.  اعلامیه امروز حکومت نظامی، خدعه و خلاف شرع است و مردم به هیچ وجه به آن اعتنا نکنند.   برادران و خواهران عزیزم!   هراسی به خود راه ندهید که به خواست خدای تعالی، حق پیروز است.  از خداوند تعالی پیروزی ملت اسلام را خواهانم.   و السلام علیکم و رحمت الله و برکاته   روح الله الموسوی الخمینی.»   این اعلامیه البته دلهره‌ای برای شخصیت‌هایی مانند آیت الله سید محمود طالقانی ایجاد می‌کند.   در این باره، مرور این خاطره از زبان محمود مرتضایی‌فر – که بعدها به لقب «وزیر شعار» مشهور شد – خواندنی است: «ما روز ۲۱ بهمن ۱۳۵۷ در منزل آیت‌الله طالقانی نشسته بودیم که به ایشان اطلاع دادند؛ حضرت امام پیام داده‌اند که مردم در خانه‌های خود نمانند، بیرون بریزند و به حکومت نظامی اهمیت ندهند.   در این لحظه بود که آیت الله طالقانی فرمود: امام مدت پانزده سال از ایران دور بوده‌اند و توجه ندارند که این دژخیمان رژیم چه بی‌رحم هستند. اگر مردم بیرون بریزند؛ همه را قتل عام می‌کنند؛ بنابراین صلاح در آن است که در منازل و خانه‌ ها بنشینیم، ببینیم عاقبت کار چه می‌شود.  پس از آن بود که آقای طالقانی نیم ساعت با حضرت امام به صورت تلفنی گفتگو کرد تا شاید امام را قانع کند که مردم را از خانه ‌هایشان بیرون نیاورند؛ امری که البته محقق نشد.»   چنین بود که اعلامیه شورانگیز و بیان ساده حضرت امام کافی بود تا امت، دوباره و پرشورتر از گذشته، به صحنه برگردند و در خیابان‌ها حضور بهم رسانند.   مردم اما در این حضور مهم پایانی، اقدام به سنگرسازی در معابر و خیابان‌های اصلی سطح شهر می‌کنند و با آتش زدن لاستیک‌ها، عبور و مرور شهری را در دست می‌گیرند. همچنین فریادهای «الله اکبر» از عصر روز شنبه، بیست و یکم بهمن ماه سال ۱۳۵۷ تا روز بیست و دوم بهمن ماه، لحظه ای از گوش پایتخت ایران اسلامی قطع نمی شود.   مردم همچنین با همکاری پرسنل فداکار و متعهد نیروی هوایی و برخی دیگر از نظامیان پیوسته به ملت، به جاده‌های اطراف تهران هم سرک می کشند تا با مسدود کردن این جاده‌ها، از حرکت احتمالی نظامیان شهرهای دیگر به تهران و با هدف احتمالی سرکوب مردم جلوگیری کنند؛ امری که روحانیون مبارز در بسیاری دیگر از شهرهای ایران هم آن را وظیفه خود می شمارند و با تیزهوشی، به آن اقدام می کنند تا عملا، امکانی برای کمک رسانی به نیروهای طرفدار رژیم پهلوی در تهران نباشد.   البته پس از اعلامیه حضرت امام، شورای انقلاب نیز اعلامیه ای با این مضمون صادر می کند: «چیزی که ساعت ۱۴ امروز از رادیو ایران دائر به ممنوعیت عبور و مررو در شهر تهران از ساعت چهار و سی دقیقه بعد از ظهر پخش شده است، توطئه علیه پیروزی انقلاب اسلامی مردم است و پذیرفتنی نیست.»   در ادامه همین روند، حتی برخی از کلانتری‌های تهران هم به دست مردم می‌افتد و مردم بیش از پیش مسلّح می‌شوند و کنترل امور را در دست می‌گیرند.   حضرت امام خمینی همچنین در پاسخ به استفتای برخی از متدیّنین نیروهای مسلح درباره شکستن سوگند نظامی اظهار می‌دارند: «قسم برای حفظ قدرت طاغوتی صحیح نیست و مخالفت با آن واجب است و کسانی که قسم خورده‌اند باید بر خلاف آن عمل کنند.»   اینچنین است که همه شرایط و بویژه هوشیاری حضرت امام مبنی بر لغو حکومت نظامی، دست به دست هم می دهد تا بیست و دوم بهمن ماه ۱۳۵۷، به عنوان سال تحویل انقلاب اسلامی و به عنوان مهمترین روز در تاریخ این انقلاب مردمی ثبت و ضبط شود. منبع:مهر انتهای پیام/باشگاه خبرنگاران جوان،    

پنجشنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۳۵