تفتان ما - شاعری که شاعرانه با بیماری جنگید

احمد عزیزی شاعر آرام و برجسته کرمانشاهی پس از 9 سال جدال شاعرانه با بیماری سرانجام دارفانی را وداع گفت.

به گزارش سرویس فرهنگي تفتان ما،احمد عزیزی شاعر برجسته آئینی کشورمان عصر روز دوشنبه سرانجام پس از 9 سال مقاومت در برابر بیماری در سن 58 سالگی درگذشت.

*شاگردی که نوشتن را بدون معلم آموخت
احمد عزیزی در چهارم دی ماه 1337 درسرپل ذهاب استان کرمانشاه به دنیا آمد. وی در کودکی با عشایر سیاه چادرنشین حشر و نشر فراوان داشت و قبل از رفتن به دبستان، خواندن و نوشتن را بدون داشتن معلم و تنها از روی کنجکاوی و تأمل و دقت از نوشته‌های روی تابلوها و اسامی خیابانها و... به خوبی فرا گرفت.

احمد عزیزی در کنار خواهرش زینب
وی قبل از پیروزی انقلاب به دعوت شمس آل احمد به تهران رفت و دیداری نیز با مرتضی مطهری داشت. وی با آغاز جنگ به همراه خانواده به تهران نقل مکان نمود و برای مدتی ساکن شهرستان نور شد سپس در تهران اقامت گزید و به همکاری با روزنامه جمهوری اسلامی پرداخت.

* شاعری که اذان می‌گفت و صدای خوبی داشت
احمدی عزیزی اواخر سال 1386 به علت بیماری در بیمارستان بستری شد و چند سالی در حالت کما بود.
نبوغ احمد در آثارش مشخص است. احمد نیازی به تفکر نداشت و بلافاصله‌می‌توانست جوابی بدهد و شعر بسراید. او صدای بسیار خوبی داشت. او زمانی مسجد می‌رفت و اذان می‌گفت .
او یکی از نام‌‌های درخشان تاریخ ادبیات معاصر کشور است. این شاعر کرمانشاهی با ورود خود به عرصه شعر در کنار کار و فعالیت مطبوعاتی در اوایل انقلاب بسیار اثر‌گذار بود و به گفته دوستان و بسیاری از شاعران، فضای شعر انقلاب را در آن سال‌ها تحت تاثیر قرار داد.
* قرار عاشقانه در نیمه ماه مبارک رمضان

این شاعر همزمان با نیمه ماه مبارک رمضان در محضر رهبر انقلاب شعری خواند که مورد توجه معظم له قرار گرفت.
* ارادت شاعر کرمانشاهی در مقدمه کتابش به رهبر انقلاب
البته عزیزی هم بارها پیش از بیماری ارادت قلبی خود به رهبر معظم انقلاب را مطرح کرده بود که نمونه آن را می‌توان در مقدمۀ کتاب «رؤیای رؤیت» دید. عزیزی در این مقدمه نوشته:

«...امروز عموم ارباب بَصَر و کافۀ اصحاب نظر مستحضرند که جمال سیدعلی را جز به دیدۀ اولیاءِ اِله، نشاید دید و مرتبۀ جنابش را به غیر از ترازوی ولایت نتوان سنجید؛ حضرتش خلفِ صالحِ پیر خمین است و جمالش نور عین و از پنجرۀ باغش رایحۀ اولیاء مطلق درگذر و از شعشعۀ چراغش نور ساداتِ برحق جلوه‌گر است.

ای آنکه عشق خمینی در سر داری! باید که غاشیۀ خامنه‌ای برداری و گرنه از مذهب و ملت گمراهی و در نظر فقیهان ولایت بی‌جایگاه؛ حقا هر که بر جانشین خمینی کافر است از میان رود و هرکس بر ولایت خامنه‌ای منکر است از کشور اسلامیان.

...ای سوختگان! حال که ما را ملاقاتِ حضرت صاحب میسّر نیست و از منزل آن آرامِ جان و کعبۀ دلها ما را خبر نَه، بهتر آنکه بر دامن سید علی آویزیم و به‌واسطۀ وی عطر گلشنِ ولایت در مشامِ جان بیامیزیم، آری اگر ما را به ابروی صاحب زمان نه سعادت پیوست است باری، خامنه‌ای به دست است.»
از او کتاب‌های زیادی منتشر شده؛ ‌استعداد و نبوغ او در زمینه سرودن و نوشتن بی‌نظیر و پشتکارش در تولید مثال‌زدنی بود اما متاسفانه حادثه‌ای در اسفند 86 باعث شد این نبوغ و استعداد برای سال‌ها اسیر تخت بیمارستان شود و در کما به‌سر ببرد.

سال 90 با ادامه روند بیماری عزیزی رهبر معظم انقلاب مهرماه سال 90 با حضور در بیمارستان امام رضای کرمانشاه از احمد عزیزی شاعر توانا و خوش‌قریحه کشور که در بخش مراقبت‌های ویژه این بیمارستان بستری است عیادت و برای سلامتی این شاعر انقلاب دعا کردند.
ایشان پس از عیادت از احمد در سفر به کرمانشاه و علاوه بر تسهیل مراحل درمان او بر برگزاری بزرگداشتی برای احمد تأکید فرمودند.

* برخی از آثار احمد عزیزی:
«باران پروانه» 1371
«رودخانه رؤیا» 1371
«خوابنامه و باغ تناسخ» 1371
«ترجمه زخم» 1370
«شرجی آواز» 1368
«کفش‌های مکاشفه» 1367
«ملکوت تکلم»
«سیل گل سرخ» 1352
عزیزی ظهر جمعه 13 اسفندماه جاری با وخامت حال تحت عمل جراحی روده قرار گرفت. او به دلیل عدم خون‌رسانی به روده، تحت عمل جراحی «ایسکمی مزانتریک» قرار گرفت و تکه‌ای از روده او بریده‌ شد.
این شاعر مجدد در روز یکشنبه 15 اسفند برای ادامه مسیر درمانی قرار بود جراحی شود اما با توجه به توسعه بیماری پزشکان او را عمل نکردند. اما با توجه به اینکه رگ‌های این شاعر طی این‌ سال‌ها بر اثر کما آسیب دیده و خشک است تغذیه از راه سروم را هم نپذیرفت بر این اساس 9 سال مقاومت با این بیماری جواب نداد و در نهایت احمد عزیزی در تاریخ 16 اسفند سال 95 به دلیل وخامت حال ناشی از کاهش سطح هوشیاری، بیماری قلبی و کلیوی و ریوی دار فانی را وداع گفت.
انتهای پیام/فارس