شهیده ولی زاده، معلمی برای همه دوره ها/ آموزگاری که معتقد بود بچه را باید از بنیاد معتقد بار آورد

به گزارش سرویس باشهداتفتان ما

به نقل از رهیاب:شهیده خدیجه ولی‌زاده در سال 1335 شمسی در خانواده‌ای مذهبی و متدین، بی‌تکلف و ساده زیست در شوشتر دیده به جهان گشود. این شهیده بزرگوار پس از پایان تحصیلات مدرسه در دانشسرای مقدماتی به استخدام آموزش و پرورش درآمد و شغل معلمی را انتخاب کرد. شهیده ولی‌زاده آموزگاری پایه اول ابتدایی را برای تدریس انتخاب کرد چرا که معتقد بود بچه را باید از بنیاد و از کودکی معتقد بار آورد و اشتباهاتش را از ریشه اصلاح کرد.
وی تأکید داشت که والدین در کنار مهیا کردن بستر آموزش و یادگیری برای فرزتدانشان در مدرسه، کودکان خود را نیز به کلاسهای قرآن، اگرچه مکتبهای محلی و منطقه‌ای باشد، به عنوان مکمل درسی بفرستند حتی به آنها مراکزی را هم معرفی می‌کردند. شاید الان این امر عادی باشد اما در آن زمان(دوران رژیم پهلوی) تاکیدی روی یادگیری قرآن نمی شد و هنوز کلاسهایی به نام دارالقرآن تأسیس نشده بود.
با شروع جنگ تحمیلی خانم ولی زاده مانند سایر شیر زنان این آب و خاک چه از نظر مالی و چه از نظر کاری به رزمندگان اسلام یاری می‌رساند. وی عمده حقوقش را یا به جبهه یا به مستضعفان اهدا می کرد و از جوانی به فکر مال اندوزی نبود.
حدود سال 60 بود که خانم ولی زاده به عنوان مدیر دبستان ابتدایی انتخاب شد. این شهیده حادثه تروریستی حله جزو اولین کسانی بود که طرح شهید رجایی را در آموزشگاه خود پیاده کرد. طرح شهید رجایی طرح آموزش قرائت قرآن در آموزشگاه بود و این طرح زیر نظر مدیر اجرا می‌شد.
وی طوری زنگها را تنظیم و برنامه‌ریزی کرده بود که حدود 20 دقیقه از یکی از زنگهای تفریح برای اجرای این طرح اختصاص داده شود. در پایان دوره هم کارنامه‌ای برای شرکت‌کنندگان در طرح تهیه می‌کرد و به اداره می‌فرستاد تا آموزگاران مدرکی داشته باشند و به استمرار در این کار تشویق شوند.
مهر سال 61 یکی از تلخ‌ترین سالهای زندگی خانم ولی‌زاده بود. دایی‌اش یدالله که صمیمی‌ترین فرد با او بود در عملیات والفجر مقدماتی مفقود الاثر شد. معمولاً اعمال مستحبی را به دایی شهیدش و مادربزرگش هدیه می‌کرد و آنها را در ثواب اعمال خود شریک می‌کرد.
بعد از این واقعه تلخ مدیریت ابتدایی را رها کرد و به معاونت دبیرستان دخترانه پروین اعتصامی شوشتر مشغول شد. تمام همّ و غمّش ارشاد دانش‌آموزان بود. از مقید بودن بانوان به حجاب و حیا و پیروی و الگوبرداری از حضرت فاطمه زهرا(س)، از پاسداری از خون شهیدان، از امام زمان(عج) و مطیع امر رهبر بودن می‌گفت. ایشان ازهر فرصتی برای بازگویی مسائل شرعی و تشویق فراگیران به یادگیری، تدبر و تفکر در قرآن استفاده می‌کردند.
خانم ولی‌زاده پس از دریافت اولین حقوق رسمی خود برای حج تمتع ثبت‌نام کرد و در اوج جوانی به حج تمتع مشرف شد. خانم ولی‌زاده علاقه زیادی به مطالعه و تحصیل علوم روز و دینی داشت و به همین دلیل به ادامه تحصیل در رشته دینی و عربی پرداخت. در عین حال هم به وظیفه مادری و هم به وظیفه معلمی خود می‌پرداخت. وی تا سال 71 در مقطع ابتدایی در پایه پنجم دبستان رضوان اهواز مشغول بود و پس از کسب مدرک فوق دیپلم وارد مقطع راهنمایی شد و به طورتخصصی به تدریس دروس دینی و عربی پرداخت.
وی در محل زندگی خود که منطقۀ فرهنگیان اهواز بود جلسات فراگیری قرآن را برای دوستان و همسایگان بنا کرد و خود به عنوان معلم اما در قالب دوست و همسایه با عشق و علاقه قرآن را تعلیم می‌داد. پس از آموزش مقدماتی قرآن، جلسات تفسیر قرآن را ایجاد کرد و احساس می‌کرد که تعلیمات قرانی باید به روز باشد و خودش هم برای درک بهتر تفسیرها مجبور به مطالعه می‌شد.
خانم ولی زاده اهل ایستایی نبود، به همین دلیل برای غنی کردن معلومات خود داوطلب طلبه گری در حوزه علمیه جامعه الزهرای قم شد. با پشتکاری که این شهید بزرگوار داشت در آزمون غیر حضوری عمومی سطح دو حوزه علمیه خواهران قم پذیرش شد و در آزمون غیرحضوری عمومی سطح دو حوزه علمیه خواهران قم قبول شدند.
پس از جلسات قرآن و تقسیر، جلسات امام شناسی را برگزار کرد و برای همین روزهای سه شنبه را به این موضوع اختصاص داد. تفسیر قرآن، اسلام شناسی، اخلاق و تزکیه نفس و قرائت دعاهای زمان غیبت از محتوای این جلسات بود.
ادامه دارد...
انتهای پیام/فارس

سه شنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۳۸