زینب(س) روایت یک عمر عشق، صبر و ایستادگی
اشک، این میهمان چندین ساله گونه‌های دختر علی از گوشه چشمانش نم نم جاری است، چشمانی کم سو دوخته شده به سوی کربلای برادر، که بیاید و ببندد چشمانی را که سال‌های سال عاشقانه گریست اما در مقابل سختی‌ها خم به ابرویش نیامد.
به گزارش سرویس مذهبي تفتان ما،؛به نقل از آناج، دختر علی که باشی و در خانه او بزرگ شوی ، سخت است عاشق نباشی و سخت‌تر است کاسه صبرت به این زودی‌ها لبریز شود و محال است ایستادگی نکنی و خزان جهل و طاغوت و بی‌وفایی دوران، برگ و بارت را به تاراج ببرد.
نام زینب کبری سلام الله علیها برای برخی‌ها مساوی با سختی‌ها، مصائب و تلخی‌هاست؛ حتی عده‌ای از گذاشتن نام زینب بر روی دخترانشان واهمه دارند چون متوهمانه معتقدند "زینب‌ها مصیبت بارند" و این اوج کج فهمی از بانوی عشق و ایستادگی است، اگر چه نشانه‌ای از توفیقات دشمنان در سیاه نمایی زینت علی(ع) و یادگار زهرای مرضیه (س) وکم توفیقی گویندگان دینی و مذهبی در شناساندن منش و شخصیت روحانی این بانوی شریف است.
یگانه خواهر امام حسین (ع) فقط خواهر گریه نبود بلکه دارای مقام و موقعیت علمی و معنوی غیرقابل وصفی بود، در بیان مقام علمی آن حضرت همین بس که ایشان در زمان اقامت پدر بزرگوارش در کوفه، برای زنان، مجلس تفسیر قرآن بر پا می‌کرد و در زمان بیماری امام سجاد(ع) مردم برای پاسخ سوالات شرعی خود، مرجعی جز حضرت زینب نداشتند.
شخصیت حضرت زینب کبری را از هر طرف که بنویسیم به کربلا ختم می‌شود و از هر طرف که بخوانیم با امام حسین (ع) خوانده می‌شود، اما این بدان معنی نیست که ایشان اهل زندگی عرفی نبوده و کارش فقط بلاکشی و گریه و ماتم برای عزیزانش بوده است! اما چون ایشان جای خالی مادری چون زهرای اطهر(س) را دیده و مرحم بر زخم سر پدری چون علی مرتضی (ع) گذاشته است و خون جگر برادری چون امام حسن مجتبی (ع) را به چشم دیده است و پا به پای خون خدا جوشیده و خروشیده است ، خستگی این مسیر پرفراز و نشیب از نگاهش پیداست.
بله ایشان نیز همانند دیگران ازدواج نمود و فرزنددار شد و بچه داری و شوهرداری کرد، با این تفاوت که صبر و ایستادگی را لحظهای از خود جدا نکرد، نه در مجلس این زیاد ملعون و یزید بن معاویه سنگ دل و نه در بند اسارت ظاهری و هماره عشق محبوب به دل داشت و لحظهای جدا از حسین زندگی نکرد! تا لحظهای که در 15 رجب سال 63 هجری قمری در شام بلا به دیدار معشوق شتافت و اکنون مزارش شهادت گاه فرزندانی است که به عشق دفاع از حریمش راهی کوی وفایش شده‌اند که بداند کلنا عباسک یا زینب ...
انتهای پیام/دانا
نام زینب کبری سلام الله علیها برای برخی‌ها مساوی با سختی‌ها، مصائب و تلخی‌هاست؛ حتی عده‌ای از گذاشتن نام زینب بر روی دخترانشان واهمه دارند چون متوهمانه معتقدند "زینب‌ها مصیبت بارند" و این اوج کج فهمی از بانوی عشق و ایستادگی است، اگر چه نشانه‌ای از توفیقات دشمنان در سیاه نمایی زینت علی(ع) و یادگار زهرای مرضیه (س) وکم توفیقی گویندگان دینی و مذهبی در شناساندن منش و شخصیت روحانی این بانوی شریف است.
یگانه خواهر امام حسین (ع) فقط خواهر گریه نبود بلکه دارای مقام و موقعیت علمی و معنوی غیرقابل وصفی بود، در بیان مقام علمی آن حضرت همین بس که ایشان در زمان اقامت پدر بزرگوارش در کوفه، برای زنان، مجلس تفسیر قرآن بر پا می‌کرد و در زمان بیماری امام سجاد(ع) مردم برای پاسخ سوالات شرعی خود، مرجعی جز حضرت زینب نداشتند.
شخصیت حضرت زینب کبری را از هر طرف که بنویسیم به کربلا ختم می‌شود و از هر طرف که بخوانیم با امام حسین (ع) خوانده می‌شود، اما این بدان معنی نیست که ایشان اهل زندگی عرفی نبوده و کارش فقط بلاکشی و گریه و ماتم برای عزیزانش بوده است! اما چون ایشان جای خالی مادری چون زهرای اطهر(س) را دیده و مرحم بر زخم سر پدری چون علی مرتضی (ع) گذاشته است و خون جگر برادری چون امام حسن مجتبی (ع) را به چشم دیده است و پا به پای خون خدا جوشیده و خروشیده است ، خستگی این مسیر پرفراز و نشیب از نگاهش پیداست.
بله ایشان نیز همانند دیگران ازدواج نمود و فرزنددار شد و بچه داری و شوهرداری کرد، با این تفاوت که صبر و ایستادگی را لحظهای از خود جدا نکرد، نه در مجلس این زیاد ملعون و یزید بن معاویه سنگ دل و نه در بند اسارت ظاهری و هماره عشق محبوب به دل داشت و لحظهای جدا از حسین زندگی نکرد! تا لحظهای که در 15 رجب سال 63 هجری قمری در شام بلا به دیدار معشوق شتافت و اکنون مزارش شهادت گاه فرزندانی است که به عشق دفاع از حریمش راهی کوی وفایش شده‌اند که بداند کلنا عباسک یا زینب ...
انتهای پیام/دانا
شنبه ۲۶ فروردين ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۲۶
کد مطلب: 437669
