کجا مثل خدیجه(س) می‌توان یافت؟

به گزارش سرویس مذهبي تفتان ما،خدیجه را نباید تنها یک بانوى سرمایه دار دانست. که شتران حامل مال التجاره را به مناطق مختلف مى‌فرستاد و سودهاى کلان بدست مى‌آورد بلکه وى به عنوان یک شخصیت معنوى، عفیف، پاکدامن و ایثارگر، داراى شناخت و فکر بلند و تیزبین مطرح بود. «اِمرأه القریش» یا شاهزاده خانم قریش لقب داشت اما با خضوع و فروتنی با مردم برخورد می‌کرد. همواره به مهربانی مشهور بود و در دیگران نیز به دنبال خصایص خوب می‌گشت. همین شد که امانت‌داری و امین بودن محمد جوان(ص) او را جذب کرد.
این بانوى بزرگ حتى در دوران جاهلیت، که پاکدامنى جایگاهى نداشت به دلیل عفت و دامن پاکش طاهره نامیده مى‌‌شد. خدیجه آنچنان بر بلنداى معنویت صعود کرده است که پیامبر خدا(ص) به کمال وى شهادت داده و فرموده است: «کمل من الرجال کثیر و لم یکمل من النسإ الا إربع: آسیه بنت مزاحم امرإه فرعون و مریم بنت عمران و خدیجه بنت خویلد و فاطمه بنت محمد(ص)» مردان بسیارى قله کمال را فتح نموده اند ولى از زنان، چهار نفر به این قله دست پیدا کرده اند: آسیه دختر مزاحم و همسر فرعون، مریم دختر عمران، خدیجه دختر خویلد و فاطمه دختر محمد(ص).
اسطوره‌ی عاشقی
چنان که در تاریخ آمده است اوّلین امری که خدیجه (س) را متوجه پیامبر ساخت، بشارت های یهودیان، مسیحیان و راهبان ادیان الهی به پیامبری حضرت محمّد (ص) بود. خدیجه به پیشنهاد عموهای پیامبر، وی را به یک سفر تجاری فرستاد و اموال خود را به وی سپرده و مسیره (غلامش) را نیز برای ارزیابی محمد با او همراه کرد. هرچه بیشتر پیامبر را می‌شناخت بیشتر عاشق او می‌شد البته نگاه خدیجه به ازدواج با پیامبر یک نگاه ابزاری بود تا به هدف خود که نزدیک شدن به خدای محمد (ص) است برسد چنان که او اولین نفری است که به پیامبر اسلام (ص) ایمان می آورد.
مسیر عشق حضرت خدیجه (س) از ابتدا تعالی جویانه بود. او به شهود باطن دریافته بود که این جوانک فقیر و یتیم، برترین انسان و نقطه ی کمال پیامبری است. انگیزه‌ی عشق خدیجه (س) تنها چهره ی جسمانی پیامبر نبود، بلکه رهنمودهای نوفل و دیگر دانشمندان اهل کتاب با دریافت درونی خدیجه همراه شدند و آتش اشتیاق او را شعله ور ساختند. گرچه خدیجه الگوی کامل تری است، ولی به نظر می رسد گذر از عشق مادی را باید از تجربه ی زلیخا آموخت.
محبت و علاقه دو جانبه
عشق و علاقه خدیجه به رسول خدا (ص) یکطرفه نبود, بلکه محبت دو جانبه بود. این واقعیت را ابوطالب(ع) در خطبه عقد چنین بیان کرد: « و له فى الخدیجه رغبه ولها فیه رغبه» خدیجه» و محمد هر دو علاقه مند به یکدیگر هستند.
چه خوش بى مهربانى هر دو سر بى
که یک سر مهربانى دردسر بى
همان گونه که خدیجه نسبت به رسول خدا (ص) شناخت پیدا نموده و به حضرتش علاقه‌مند شده بود، رسول خدا (ص) نیز کمالات خدیجه (س) را دریافته و او را شایسته براى همسرى خود مى‌دانست و لذا با اینکه از نظر سنى بنا به قولى 15 سال از رسول خدا بزرگتر بود او را از هر زن دیگر براى همسرى خود مناسب‌تر دید و با وى ازدواج نمود و او را همواره مورد احترام و تجلیل قرار مى‌داد. رسول خدا (ص) هیچ زنى را همتاى خدیجه قرار نمى داد او را ستایش مى‌کرد و بر سایر همسران خود برترى مى‌داد و در بزرگداشت و تکریم او تلاش زیاد مى‌نمود.
ادب خدیجه در برابر رسول خدا (ص)
بررسى زندگى مشترک رسول خدا (ص) و خدیجه (س) نشان مى‌دهد که این دو شخصیت بزرگ که الگوى همه انسان‌هاى باکمال مى‌باشند، براى یکدیگر ارزش خاصى قائل بودند. وى نه تنها مال و ثروت خود را به رخ شوهر که دستش از مال دنیا تهى بود نمى‌کشید، بلکه با افتخار ثروت کلان خود را در اختیار همسر خویش قرار داد. وقتى پیشنهاد ازدواج را به حضرتش داد، حضرت در مقابل این پیشنهاد فرمود: « شما بانویى هستید داراى ثروت و من فردى فقیرم که چیزى در اختیار ندارم، کسى داراى موقعیت تو رغبت به کسى مثل من پیدا نمى‌کند، من جویاى همسرى‌ام که حالش مانند حال خودم و از نظر مالى همتاى خود من باشد.
بانوى باکمال قریش که شرافت و کمال با ذاتش عجین بود، در پاسخ گفت: « به خدا سوگند اى محمد اگر تو مالى ندارى من ثروت زیادى دارم و کسى که خود را در اختیار تو قرار داده است، چگونه مالش در خدمت شما نباشد من و سرمایه‌ام و کنیزانم و آنچه که در اختیار دارم از آن شماست، و تحت امر شماست و هیچ منعى از طرف من نیست.
خدیجه داخل خانه پیامبر(ص) پناه آن حضرت به حساب مى‌آمد و تمام ناراحتی‌ها و شکنجه‌هاى جسمى و روحى وارده از سوى قریش را با عواطف غیر قابل وصف خود، جبران مى‌نمود.
خدیجه(س) ام الزهرا (س) و مادر سادات
حضرت خدیجه(س) مادر نمونه­‌ی دختری از محمد مصطفی(ص) گردید که در صحنه­‌ی کمالات و ارزش­های وجودی آن­چنان درخشید که رمز ماندگاری نبوت و جاودانگی هدایت و مهر خاتمیت گردید و خداوند روز جاودانگی اسلام و چشمه­‌سار هدایت را از دامان عصمت او جاری ساخت. او  و فرزندانش یکی پس از دیگری در آسمان ولایت و رهبری امت درخشیدند و چون ستارگانی فروزان فرا راه بشریت به سوی سر منزل مقصود قرار گرفتند. اگر هیچ افتخارى براى خدیجه (س) نبود، جز اینکه وى مادر فاطمه است، براى وى کافى بود.
خدیجه (س) سیده نساء العالمین
این بانوی بهشتی که به استناد امام صادق (ع) مورد توجه پروردگار است، در میان ده خصلتی که خداوند تعالی به ده زن عطا فرموده است خصلت رضایت و خشنودی نصیبش می­شود و به همین دلیل و دلایل دیگر، سایر همسران رسول الله با ایشان قابل مقایسه نیستند. او ام المؤمنین، سیده نساء العالمین، امُّ الائمه المعصومین است. او زنی است که در فضای آلوده به شعر و شراب و شهوت و شکم بارگی و شمشیر، طاهره خوانده شد.
عروج فرشته‌ی مهر
از دست دادن خدیجه براى رسول خدا (ص) بسیار ناگوار و دشوار بود، به گونه‌اى مرگ خدیجه در روح و روان رسول گرامى اسلام، اثر گذاشت که سال درگذشت وى را که قرین وفات حضرت ابوطالب (ع) بود (عام الحزن) نامید و پس از وفاتش نیز هرگاه به یاد خدیجه مى افتاد، یا کسى از وى نام مى‌برد، چشمان مبارکش پر از اشک شده و از خوبی‌هاى خدیجه سخن مى‌گفت.
به راستی زندگی درخشان حضرت خدیجه‌­ی کبری (س) عالی­‌ترین الگو برای زنان با شخصیت و بافضیلت خواهد بود. بانویی که وقتی پیامبر اعظم قصد ستودن شیرزن کربلا زینب کبری(س) را دارند می­­‌فرمایند حرمت این دختر را پاس بدارید که او همانند خدیجه (س) است.
انسان­‌های جویای کمال به ویژه زنان و دختران نواندیش و روشن­فکر و معنوی­‌خواه، باید از زندگانی این بانوی خردمند و این مادر ارجمند، درس ایثار، ایمان، خودسازی و پایداری در راه هدایت هم­نوعان و نظارت بر جامعه را فرا گیرند ایشان را در پیش­تازی­‌ها و پیش­گامی­‌ها و انتخاب­‌های تحسین برانگیز، درگیر و دار زندگی، سرمشق خویش سازند تا فرزندان شایسته­‌ای برای ام المؤمنین گردند و مایه­‌ی مباحات ایشان باشند.

دوشنبه ۱۵ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۵:۲۳