بقیع نخستین مدفن مسلمانان در مدینه/ وجود خط فارسی بر ضریح امام حسن(ع)/ مدرس نخستین صدای اعتراض مجلس ایران به تخریب بقیع

به گزارش سرویس مذهبي تفتان ما،رئیس اداره ارتباطات حوزوی حوزه های علمیه خواهران، حجت الاسلام سید حجت سجادی زاده، در پیشینه قبرستان بقیع به خبرنگار «بسیج زنان کشور» گفت: نام این قبرستان علاوه بر بقیع، بقیع‎الفرقد یا جنت‎البقیع است که سابقه ایجاد آن به اوایل اسلام می رسد که به طور رسمی پس از هجرت مسلمانان به مدینه، بقیع تنها قبرستان مسلمانان در این شهر شد.
وی ادامه داد: مردم مدینه قبل از آمدن مسلمانان به آن‎جا اجساد مردگان خود را در دو گورستان «بنی‎حرام» و «بنی‎سالم» و گاهی نیز در منازل و خانه‌های‎شان دفن می‌کردند، بدین ترتیب بقیع اولین مدفن و مزاری است که به دستور پیامبر اسلام توسط مسلمین صدر اسلام به وجود آمد.
این کارشناس حوزه در مورد حرم ائمه(ع) بقیع نیز گفت: در اواخر قرن پنجم، همانطور که جهانگرد معروف، ابن جبیر در دیداری که از بقیع داشته آن را قبه‌ای مرتفع و سر به فلک کشیده است که در نزدیکی بقیع واقع شده است، در قرن هشتم قمری، بعد از گذشت 150 سال از سفر ابن‎جبیر، ابن‎بطوله سفری به مدینه داشت که او هم این بنا را قبه‌ای سر به فلک کشیده و از نظر استحکام، بدیع و اعجاب‎انگیز است.
وی ادامه داد: 19 سال پیش از تخریب حرم ائمه بقیع، نویسنده کتاب مراه‎الحرمین، ابراهیم رفقت پاشا، در توصیف بقیع گفته است عباس و حسن ابن علی و ائمه‎ی سه‎گانه در زیر یک قبه قرار گرفته‌اند که بزرگ‎تر از همه‎ی قبه‌های موجود در بقیع است.
رئیس اداره ارتباطات حوزوی حوزه های علمیه خواهران، در مورد شکل قبرستان بقیع گفت: این قبرستان دارای دو درب ورودی بوده که یک درب همیشه بسته، و درب دیگر، از صبح تا غروب هر روز بر روی زائران باز بود و حرم بقیع حالت هشت ضلعی داشت که میرزا محمدحسین فراهانی در سفرنامه‌اش نوشته است: در بقعه‎ی بزرگی که به صورت هشت‎ضلعی ساخته شده و اندرون و گنبد آن سفیدکاری است، چهار نفر از ائمه‎ی اثنی‎عشر صلوات‎الله‎ علیهم وجود دارد.
وی ویژگی بعدی این حرم را داشتن محراب و خادم دانسته و افزود: حرم ائمه‎ی بقیع مانند سایر حرم‌ها دارای ضریح، روپوش، چلچراغ، شمعدان و فرش بود و ابن‎جبیر می‌نویسد: قبرشان بزرگ و از سطح زمین بلندتر و دارای ضریحی از چوب است که بدیع‎ترین و زیباترین نمونه از نظر فن و هنر است و نقوشی برجسته از جنس مس بر روی آن ترسیم شده و میخ‌کوبی‌هایی به جالب‌ترین شکل در آن تعبیه شده که نمای آن را زیباتر و جالب‌تر نموده است.
این کارشناس حوزه از قول محمد لبیب مصری که در سال 1327 هـ .ق به مدینه سفر کرده، نیز گفت: در قبرستان بقیع، گنبدی معروف به «قبه‎البین» قرار دارد که حجره‌ای در آن وجود دارد و در میان آن گودالی است که ادعا می‌کنند، جایگاه افتادن دندان پیامبر است. و ضریح امام حسن(ع) در داخل قبه‌ای است و از فلز ساخته شده است و خطوط فارسی بر آن نقش بسته است، به گمانم از آثار شیعیان عجم باشد.
سجادی زاده در مورد نخستین تخریب بقیع گفت: نیروهای وهابی به سرکردگی عبدالعزیز بن سعود در سال 1221 هـ .ق بعد از محاصره‎ی طولانی مدینه، ساکنان شهر را در تنگنا قرار دادند و مردم بی‌گناه بی‌شماری را قتل عام کردند. سپس خادمان را به بهانه نشان دادن محل جمع آوری و نگه داری هدایا، یک‎جا جمع کردند و آن ها را مورد ضرب و شتم قرار دادند و پس از غارت حرم نبوی، هنگام بازگشت به نجد که محل استقرار وهابیون بود، از بقیع گذشتند و عبدالعزیز دستور تخریب تمامی بارگاه‎ها را صادر کرد.
وی ادامه داد: برای پس گرفتن حجاز از سلطه وهابی ها، خلافت عثمانی به والی خود محمدعلی پادشاه دستور حمله داد و پس از جنگی خونین سال 1227 ق وهابی‌ها شکست سختی خوردند و مردم اماکن متبرکه را بازسازی کردند.
رئیس اداره ارتباطات حوزوی حوزه های علمیه خواهران در مورد تخریب دوم بقیع نیز گفت: هشتم شوال سال 1334 ق پس از سلطه‎ی دوباره‎ی ابن‎سعود، و تسلط بر شهر مدینه در ماه رمضان همان سال شیخ عبدالله، قاضی‎القضات خود را از مکه به مدینه اعزام کرد تا موضوع تخریب مقابر موجود در مدینه را با علما و سران این شهر مطرح و موافقت آن‎ها را ولو به صورت ظاهری جلب کند و با این هدف جلسه ای را تشکیل داد و از حاضرین پرسید: «درباره‎ی تخریب این گنبد و بارگاه‌ها چه می‌گویید»؟ بسیاری از آن‎ها از ترس جان‎شان جواب ندادند، بعضی دیگر هم اظهار موافقت کردند.
وی افزود: پس از آن وهابی‌ها مردم را با زور اسلحه جمع کرده و به سوی بقیع حرکت دادند و هرچه گنبد و ضریح در شهر مدینه و بیرون از شهر بود، مانند گنبد و بارگاه ائمه‎ی بقیع(ع)، گنبدهای متعلق به عبدالله و آمنه، والدین رسول‎الله و حرم دختران و همسران پیامبر و حرم ابراهیم فرزند رسول‎الله(ص) و گنبد مالک ابن انس و عثمان نیز تخریب کردند.
سجادی زاده عدم تخریب حرم نبوی را ترس وهابیون از عکس العمل مردم دانسته و افزود: با انتشار خبر تخریب بقیع، واکنش‌های شدیدی از طرف مقامات عالی‎رتبه‎ی مملکتی از جمله رئیس‎الوزرای وقت شد و به همین مناسبت مرحوم مدرس در همان روز هشتم شهریور 1304 ش مطابق با دهم صفر 1344 ق در مجلس شورای اسلامی نطقی ایراد کرد و کمیسیون ویژه برای پیگیری موضوع را به شکل جدی دنبال کرد.
وی در پایان گفت: از آن به بعد تا کنون مراجع، علما و حوزه‌های علمیه پیوسته با ارسال نامه و مخابره‎ی تلگراف خواستار برخورد قاطع با عوامل تخریب قبور اماکن متبرکه شدند و اقدامات فراوانی در جهت برداشتن محدودیت‌ها در مورد قبور ائمه‎ی طاهرین صورت گرفته است که متاسفانه تاکنون همگی بدون نتیجه باقی مانده‌ است.
انتهای پیام/

چهارشنبه ۱۴ تير ۱۳۹۶ ساعت ۱۵:۱۳