سلسله بدعهدی های مهاراجه ها در بندر چابهار/ آیا هندی ها با اخم ترامپ جا زدنند؟

به گزارش سرویس سيستان و بلوچستان تفتان ما،اردیبهشت ماه سال 94 بود که ایران و هند تفاهمنامه همکاری برای توسعه بندر چابهار امضا کردند این تفاهمنامه را وزیر راه و شهرسازی کشورمان و وزیر کشتیرانی ،‌ حمل و نقل جاده ای و بزرگراه های جمهوری هند امضا کردند. 
آخوندی وزیر راه و شهرسازی در این باره گفت: دولت جدید هند مصمم شده است سرمایه گذاری بزرگی را در تجهیز و توسعه بندر چابهار انجام دهد.
در این تفاهم‌نامه طرف هندی با 85 میلیون دلار سرمایه گذاری برای تجهیز فاز یک بندر چابهار موافقت کرد و بر اساس بخش دیگری از این تفاهمنامه ، طرف هندی برای سرمایه گذاری 110 میلیون دلاری در توسعه سایر فازهای بندر چابهار نیز اعلام آمادگی کرده است.
اکبر ترکارن مشاور رییس جمهور و دبیر شورای عالی مناطق آزاد و اقتصادی کشور که به دنبال حضور پر رنگ هندی ها در چابهار بود نیز هفدهم شهریور ماه سال گذشته اعلام کرد: اداره بندر چابهار برای مدتی معین و مطابق با فرمولی به هندی‌ها واگذار شده است.
اظهار نظر اکبر ترکان با واکنش های بسیاری مواجه شد و برخی از نمایندگان مجلس با انتقاد گسترده از این قرارداد آن را نوعی تاراج بیت المال عنوان و مخالف اقتصاد مقاومتی دانستند.
البته حضور پررنگ چینی در بندر گوادر پاکستان و بیخ گوش چابهار، هندی های را برای حضور در ایران مشتاق تر از همیشه کرد، به گفته کارشناسان، هند به دلیل مسائلی که با پاکستان دارد نمی تواند از طریق این کشور کالاهای خود را به افغانستان و آسیای میانه صادر کند به همین دلیل چند سالی است تلاش می کند با سرمایه گذاری در بندر چابهار زمینه حضور خود را در این بازارها فراهم کند. 
اما کشور مهاراجه ها چندان هم مورد اعتماد ایرانی ها نیست، قضیه هم مربوط می شود به چند سال پیش که کشور پرجمعیت شبه قاره هند با یک اخم کوچک آمریکا به یکباره زیر قرار داد خط لوله گاز صلح زد و پا پس کشید
هندی ها برای حضور خود در چابهار امروز و فردا می کنند همین وعده های سر خرمن هندی ها سال گذشته داد مدیر کل بنادر و دریانوردی سیستان ‌وبلوچستان را هم در آورد به طوری که وی گفت: در حال حاضر امید چندانی به ورود هندی‌ها به این بندر نداریم، زیرا آنها تنها حرف می‌زنند.
سیاوش رضوانی در گفت‌وگو با ایسنا، تصریح کرد: بندر چابهار با توجه به جایگاه جغرافیایی که دارد به عنوان نخستین حلقه ترانزیتی کشور به حساب می‌آید که از لحاظ زمان و مسافت بر دیگر بنادر ارجحیت دارد. از این‌رو بسیاری از شرکت‌ها و کشورهای خارجی متقاضی ورود به بندر چابهار برای سرمایه‌گذاری‌های گسترده هستند.
برای اینکه سلسله بدعهدی های کشور هندوستان را بررسی کنیم باید به سال ۱۴ سال پیش، یعنی سال ۲۰۰۳ میلادی و در دولت اصلاحات برگردیم، در آن سالها هند و ایران برای توسعه بندر چابهار توافق کردند. توافقی که به دلیل تحریم‌های گسترده جهانی علیه ایران عملی نشد.
اما امروز و پس از گذشت چندین سال بازهم هندی ها با اخم آمریکا روزی از اجرای توافق می گویند و یک روز هم از عقب کشیدن! در هر حال جدیت نداشتن هند در پیگیری توافق آنها باعث شده هنوز هم حضور هندی‌ها چندان شفاف به نظر نرسد. بسیاری عقد قرارداد با هند را جذب سرمایه‌گذاری و تقویت اقتصاد کشور می‌دانند و البته گروهی از نمایندگان مجلس هم آن را در تضاد با اقتصاد مقاومتی می دانند.
اما آنچه هندی ها این روزها مردد کرده  رجز خوانی ها ترامپ در قبال ایران است. آنها نگران تحریم‌های مجدد هستند و این نکته‌ای است که باید به آن توجه شود.
در حالی که چشم و گوش هندی ها به کاخ سفید است باید همچنان منتظر ماند دید چه آینده ای در انتظار منطقه ای است که توسعه آن همواره مورد تاکید مقام معظم رهبری است.
 
انتهای پیام/

يکشنبه ۱۲ شهريور ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۵۱