۰
یادداشت: مجتبی شجاعی - بخشدار مرکزی خاش
پارادوکس حقوق و بشر در تراژدی میانمار
عکس‌ها و فیلم‌های منتشر شده از آنچه این روزها در میانمار بر سر مردان و زنان و کودکان بی دفاع و بی گناه میانماری می‌آید نشان می‌دهد که عمق فاجعه تا کجاست و سکوت جامعه حقوق بشری تا چه حد تلخ و گزنده و خفت‌بار است.
به گزارش خبرنگار تفتان ما، حقوق بشر !!! مفهومی که هیچ‌کس نمی‌تواند به نام خودش مصادره کند ، حقوق بشر به معنای احساس و اخلاق و انسانیت و عدالت است، این یک مفهوم جهانی است و در کنار نام هیچ کشوری اختصاصاً جای ندارد، جنایات بر علیه مسلمانان میانمار، تلخ ترین و تکان دهنده ترین واقعیت و لکه ننگی بر دامان حقوق بشر کذایی غربی است.
جامعه بشری درباره آنچه این روزها در میانمار می گذرد شاهد سوزانده شدن کودکان بی گناه مسلمان، تجاوزهای دسته جمعی به زنان مؤمنه و پاکدامن و توسل به شیوه‌های ابتکاری شکنجه و کشتار مسلمانان است؛ اما شگفتا که هیچیک از این فجایع، حتا هیچ تکان کوچکی هم به وجدان های خوابیده انسان متمدن نمی دهد.
حقیقت آن است که جامعه بین‌المللی از نسل‌زدایی نامیدن ظلم و ستمی که در طول هفته های اخیر بر مسلمانان میانماری تحمیل شده است خودداری نموده و این امر موجب ادامه اقدامات خشونت بار دولت میانمار علیه مسلمانان گردیده است.
تأسف بار اینکه آمریکا به عنوان مدعی و سردمدار حقوق بشر، به بهانه‌های واهی، نقض موهوم حقوق انسان‌ها در کشورهای غیرهمسو را در بوق و کرنا کرده و از همه ابزارهای فشار خود برای تنبیه و تحریم آن‌ها استفاده می‌کند اما نه دستگاه سیاست خارجی‌اش و نه سازمان‌های تحت حمایتش مانند شورای حقوق بشر سازمان ملل، با مشاهده نسل کشی مسلمانان میانمار، حتی خم به ابرو نمی‌آورند.
صدای مظلوم کماکان در رسانه های دیکتاتور جایی ندارد و سانسور فجایع هولناک سلاخی مسلمانان گواهی اعلان مبارزه دیگری علیه اسلام را می دهد.
به نظر می رسد پس از سقوط یک به یک دیکتاتورهای دست نشانده مستکبران غرب در خاورمیانه و به زوال رفتن داعش و گروهک های تکفیری در عراق و سوریه و از جهتی پدید آمدن سونامی قدرتمند بیداری اسلامی، کشتار مسلمانان میانمار توسط بودائیان افراطی سناریویی است که مدت هاست همچون آتش زیر خاکستری بوده که دوباره زبانه کشیده است.
ضعف و ناتوانی سازمان‌های حقوق بشری از جمله شورای حقوق بشر، دیوان بین المللی کیفری و حتی سکوت مرگبار شورای امنیت که کشتار این همه انسان را تاکنون تهدید علیه صلح و امنیت جهانی ندانسته و اقدامی ننموده است، قلب هر انسان آزادیخواه و عدالت طلبی را آزرده می‌کند، کشورهای اسلامی نیز که خود یا درگیر جنگ‌های فرقه‌ای و مذهبی و تقسیم قدرت هستند و یا در فقر و فلاکت دست و پا می زنند و حتی مرزهای خود را از ترس هجوم سیل پناه جویان بی پناه بسته اند و یا به رفتارهای نمایشی و تبلیغاتی مشغول هستند.
فقط می توان گفت پارادوکس حقوق و بشر نیز در زمره مفاهیم عقیم شده قرن حاضر قرار گرفته و باید به خدا پناه ببریم.
انتهای پیام/
جامعه بشری درباره آنچه این روزها در میانمار می گذرد شاهد سوزانده شدن کودکان بی گناه مسلمان، تجاوزهای دسته جمعی به زنان مؤمنه و پاکدامن و توسل به شیوه‌های ابتکاری شکنجه و کشتار مسلمانان است؛ اما شگفتا که هیچیک از این فجایع، حتا هیچ تکان کوچکی هم به وجدان های خوابیده انسان متمدن نمی دهد.
حقیقت آن است که جامعه بین‌المللی از نسل‌زدایی نامیدن ظلم و ستمی که در طول هفته های اخیر بر مسلمانان میانماری تحمیل شده است خودداری نموده و این امر موجب ادامه اقدامات خشونت بار دولت میانمار علیه مسلمانان گردیده است.
تأسف بار اینکه آمریکا به عنوان مدعی و سردمدار حقوق بشر، به بهانه‌های واهی، نقض موهوم حقوق انسان‌ها در کشورهای غیرهمسو را در بوق و کرنا کرده و از همه ابزارهای فشار خود برای تنبیه و تحریم آن‌ها استفاده می‌کند اما نه دستگاه سیاست خارجی‌اش و نه سازمان‌های تحت حمایتش مانند شورای حقوق بشر سازمان ملل، با مشاهده نسل کشی مسلمانان میانمار، حتی خم به ابرو نمی‌آورند.
صدای مظلوم کماکان در رسانه های دیکتاتور جایی ندارد و سانسور فجایع هولناک سلاخی مسلمانان گواهی اعلان مبارزه دیگری علیه اسلام را می دهد.
به نظر می رسد پس از سقوط یک به یک دیکتاتورهای دست نشانده مستکبران غرب در خاورمیانه و به زوال رفتن داعش و گروهک های تکفیری در عراق و سوریه و از جهتی پدید آمدن سونامی قدرتمند بیداری اسلامی، کشتار مسلمانان میانمار توسط بودائیان افراطی سناریویی است که مدت هاست همچون آتش زیر خاکستری بوده که دوباره زبانه کشیده است.
ضعف و ناتوانی سازمان‌های حقوق بشری از جمله شورای حقوق بشر، دیوان بین المللی کیفری و حتی سکوت مرگبار شورای امنیت که کشتار این همه انسان را تاکنون تهدید علیه صلح و امنیت جهانی ندانسته و اقدامی ننموده است، قلب هر انسان آزادیخواه و عدالت طلبی را آزرده می‌کند، کشورهای اسلامی نیز که خود یا درگیر جنگ‌های فرقه‌ای و مذهبی و تقسیم قدرت هستند و یا در فقر و فلاکت دست و پا می زنند و حتی مرزهای خود را از ترس هجوم سیل پناه جویان بی پناه بسته اند و یا به رفتارهای نمایشی و تبلیغاتی مشغول هستند.
فقط می توان گفت پارادوکس حقوق و بشر نیز در زمره مفاهیم عقیم شده قرن حاضر قرار گرفته و باید به خدا پناه ببریم.
انتهای پیام/
يکشنبه ۱۹ شهريور ۱۳۹۶ ساعت ۱۹:۲۳
کد مطلب: 441273
