به گزارش سرویس مذهبي
تفتان ما،مسجد مقدس محدثین در بخش مرکزی شهر بابل، خیابان شیخ کبیر(افرا داربن) واقع شده است که در نیمه اول قرن ۱۲ هجری حدود ۳۰۰ سال پیش احداث شد.
مساحت مسجد ۱۶۰۰ متر مربع و از قسمتهای زیر تشکیل شده است: شبستان طبقه پایین و شبستان طبقه بالا، قبرستان(حیاط مسجد)، مقبره چند تن از علمای مشهور شهر، کفشداری، مناره قدیمی و دارای سه درب شرقی، غربی و جنوبی است.
این مسجد از شمال به محله سرحمام و از سمت شرق به محله شهید گدازگر(شمشیرگرمحله) و از سمت غرب به محله شهید روشن ضمیر(طوقداربن) و از سمت جنوب به فاصله تقریبی ۲۰۰ متر به خیابان گلشن منتهی میشود، همچنین مسجد محدثین از شمال به مسجد کاظم بیک، از شمال شرقی به مسجد پیرعلم و از شرق به مسجد موسیبن جعفر(ع) و از غرب به مسجد کوچک شمشیرگر محله و از جنوب به مسجد گلشن و از جنوب غربی به مسجد خاتمالاوصیا(بیسر تکیه) مشرف میشود.
تاریخچه بنای مسجد
این مسجد بر اساس دستور خاص حضرت مهدی(عج) به عالم جلیلالقدر و فرزانه دوره صفویه مرحوم محمدنصیر بارفروشی معروف به «ملانصیرا» (متوفّی۱۱۵۰ ق) بنا شده است، ایشان از نوادر روزگار، دارای فضایل و کرامات بسیاری بودند که در بیداری، محضر امام زمان(عج) تشرف یافتهاند و آن حضرت به ایشان امر فرمودند تا در این مکان مسجدی بنا کنند.
شرح بنای این مکان مقدّس، سینهبهسینه تاکنون نقل شده و بدین شرح است: شبی درب منزل عالم ربانی، مرحوم ملّانصیرا، به صدا در میآید و ایشان در را باز میکند، شخص بزرگوار و با عظمتی را میبیند که از ایشان میخواهد همراه وی بیاید! ملانصیرا نیز امتثال امر میکند و با هم به راه میافتند تا به این مکان(مکان فعلی مسجد محدّثین) میرسند.
آن حضرت به ایشان امر میفرماید که در این مکان مسجدی بنا کند و نام آن را «محدثین» بگذارد سپس آن شخص بر سر چاهی خشکیده در این مکان میایستد و آب چاه بالا میآید و وضو میسازد. مرحوم ملّانصیرا نیز از آن چاه وضو میگیرد و در نماز به آن شخصیّت والا مقام اقتدا میکند و آن شخصیّت را نمیبیند.
ملّا نصیرا تازه میفهمد که آن شخص امام زمان(عج) بودند، ملّانصیرا هلالی از خشت چیده شده را در گوشه آن زمین میبیند که از قبل موجود نبود که حکایت از محراب و قبله میکند.
مرحوم ملانصیرا این دستور ولایی را با جملهای عربی بیان میکند که به صورت کتیبهای، سالیانی دراز، بر روی محراب مقدس این مسجد نقش بسته است: «لَقَد اَمَرَ الشَّمسُ الخَفی خاتِمُ المَعصُومینَ بِبِناءِ هَذا وَ سَمّاهُ بِمَسجِدِ المُحَدِثینَ»؛ یعنی: "به تأکید آن خورشید پنهان، آخرین معصوم، به ساختن این مکان امر فرمودند و آن را مسجد محدثین نامیدند، شعبان المعظّم ۱۱۳۶ ق".
نامگذاری این مسجد
نامگذاری این مسجد و خود مکان مقدّس مسجد، به مثابه حربه و پایگاهی در مقابل یهودیان و فرقه باطل و ضاله بابیت و برای مقابله با آنان مورد توجه قرار گرفت؛ زیرا چنین نقل گردیده است که در گذشته در این شهر، یهودیان بسیاری زندگی میکردند و در ۲۰۰ متری این مسجد در محلّهای سکونت داشتند، هماکنون نیز آن محل در بین مردم به نام «یهودی محله» شهرت دارد.
«محدثین» جمع مکسر سالم محدث در حال نصبی و جری و به معنای «هر چیز تازه واقع شده» و «نوکننده» است، محدثین از یک جنبه به معنای «راویان حدیث» نیز معنا میشود.
جلوههای معنوی و عرفانی مسجد محدثین
الف) محراب مقدّس
از گذشته دور، مردم شهر بابل به محراب مقدس محدثین اعتقاد بسیار دارند، هر کسی که بار اوّل وارد این مسجد میشود، در این محراب دو رکعت نماز برای حاجت خود به جا میآورد.از زمان احداث مسجد این محراب مبنای قبله مردم شهر بابل گردید حتی در مشاهدات میدانی و مصاحبهها برخی گفتند که مردم با امتحان قطبنمای خود و هماهنگ بودن عقربه قبلهنشان با راستای محراب، به صحّت قطبنما از حیث فنّی اطمینان حاصل میکردند.
ب) مرقد علمای فرزانه و مجتهد
این مسجد مقدس علمای فرزانه و مجتهدی را در دل خود جای داده است، در اینجا به برخی از علمای مدفون در حیاط این مسجد اشاره میشود:
علامه آیتالله ملانصیرا مازندرانی متوفی ۱۳۰۳ یا ۱۲۹۵ این مجتهد فرزانه از بزرگان علمای امامیه و مجتهدین مازندرانی در قرن دوازدهم هجری و اواخر دوره صفویّه بوده است.
علامه آیتالله شیخ محمدحسن کبیر معروف به شیخ کبیر متوفی شوال ۱۳۴۵ ق، ایشان عالمی فاضل، فقیهی اصولی، محدثی رجالی و ادیب بود.
آیتالله شیخ مهدی طیبی متوفی تیر ۱۳۳۸ ش از عالمان ربانی دوره پهلوی اول بوده است.
ج) مرقد منور دو شهید گمنام
مسجد محدثین همچنین دو شهید گمنام ۲۰ و ۲۱ ساله را از سال ۱۳۸۷ در آغوش خود دارد.
د ) ائمه جماعت موفق و اندیشمند
برخی از ائمه جماعات این مسجد در گذشته عبارتند از: علامه ملانصیرا بانی مسجد که پس از بنای مسجد نمازجمعه را در این مکان برقرار کردند، شیخ کبیر، آیتالله شیخ هادی روحانی، آیتالله طیبی، حجتالاسلام ارشادی، حجتالاسلام حجتی و حجتالاسلام شیخ مهدی مقدسی که چند سالی امامت این مسجد را بر عهده داشتند، این عالمان از اندیشمندان مطرح شهرستان بابل بودند که محور توجه ملاطفت مؤمنان نمازگزار بودند.