تماشاگران نمایش‌هایم بیکار نمی‌مانند/ تنهایی انسان مدرن را روایت کردم
30 آبان 1396 ساعت 12:34
بازیگر فعال تئاتر که تاکنون سر صحنه نمایش «کروکی» بوده است، عنوان کرد: این تئاتر مونولوگ نیست حرف من هم نیست حرف همه آدم‌هاست، تجربه آدم‌های جدید و امروزی هر کسی با هر جمله‌ای که بخواهد می‌تواند خط داستان را بگیرد و به عمق خود و هستی برود.
به گزارش سرویس فرهنگي تفتان ما،سعید چنگیزیان بازیگر فعال تئاتر در سال 96 روزهای شلوغی را پشت سر می‌گذارد وی تا چند روز گذشته در نمایش کروکی در سالن پالیز به کارگردانی مجتبی احمدی به صحنه رفته و الان هم مدتی است که در تمرینات نمایش الیور توئیست به کارگردانی حسین پارسائی شرکت می‌کند و قرار است پانزده شب اجرایی این نمایش را به جای نوید محمدزاده در نقش بیل ساکس ایفای نقش کند.
وی در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر فارس می‌گوید که برنامه‌های بعدی‌اش برای سال جاری مشخص نیست امسال سال شلوغی داشته و قدری می‌خواهد استراحت کند تا در آینده شرایط چه پیش بیاید.
چنگیزیان با اشاره به اینکه تا چهارشنبه گذشته اجرای کروکی در پالیز ادامه داشته است، گفت: چند اجرای دیگر می‌ماند که احتمالا بعد از اتمام کارش در الیور توئیست اجرا می‌کند فکر می‌کنم چهار شب باقی مانده است تا اجراهایش تکمیل شود.
این بازیگر تئاتر که همسرش نیز تئاتر کار می کند، در پاسخ به این سؤال که عدم حضور فیزیکی دیگر بازیگران نمایش کروکی آیا به جذب مخاطب ضربه زده است یا خیر گفت: خیلی تفاوتی نمی‌کند آنها هم در ویدئو حضور دارند به نظرم منفی نیست تازه به تقویت کار هم انجامیده است. من در تئاتر بازیگران را با کار آنقدر شریک و مشغول می‌کنم که بیکار نباشند. تماشاگران مشغول هزار چیز می‌شوند مشغول من، بازی من و خودشان!
چنگیزیان درباره تئاتر مونولوگ محور گفت: این تئاتر مونولوگ نیست حرف من هم نیست حرف همه آدم‌ها است ، تجربه آدم‌های جدید و امروزی هر کسی با هر جمله‌ای که بخواهد می‌تواند خط داستان را بگیرد و به عمق خود و هستی برود.
وی در پاسخ به اینکه این نمایش چقدر شبیه زندگی خودش است، گفت: یک جاهایی بله شباهات دارد البته من انسان تنهایی نیستم زن و زندگی دارم (با خنده)، خیلی هم خوشحال و راضی هستم، از این قضیه هم هیچ کم و کاستی ندارم منتها این تنهایی نشانه تنهایی همه است،ما هر چقدر هم آدم نزدیک به خود داشته باشیم از دوست و رفیق و همسر و ... باز هم یک تنهایی هایی داریم که اینها سوژه تئاتر هستند.
چنگیزیان ادامه داد: بنابراین یک چیزهاییش شبیه من بود مثل چهل سالگی‌ام، انزوای یک آدمی که قدری در مردم نیست، برای خودش است هنرمندی که سرش در کار خودش است در هیاهوها نیست اینها در من است منتها من هیچ صندلی ندارم و دولتی نیستم اسم و رسمی هم ندارم این چیزی است که مال نمایشنامه است و من در آن بازی می‌کنم.
وی در ادامه گفت: برخی مردم در وهله نخست شاید فکر کنند که خب این نمایش مونولوگ است و یک نفر بازی می‌کند و خب پس سرگرم کننده نیست اما ما این کار را نمی‌کنیم! ما سعی کردیم مونولوگ را برای تماشاگر جذاب کنیم و همین کار قشنگ است، مونولوگ اجرا کردن کار سخت ولی در عین حال جذابی است اینکه چطور یک ساعت مخاطب را همراه خود و موضوع کنی خود حس و حال و روان و جاذبه‌هایی را ایجاد می‌کند من در این زمینه خیلی کار کرده ام و با آن دست و پنجه نرم کرده ام و به شدت هم برایم جذاب است.
چنگیزیان در پایان خاطرنشان کرد: جملاتش واقعی است کافی است قدری روشن و واضح به اطرافمان نگاه کنیم متوجه می شویم که چه کسی چطور زندگی می‌کند، چه هدفی دارد و برای ادامه حیات چه کار می‌کند؟ اینها تجربیات زیادی است که البته شاید خیلی هم به خودم مرتبط نباشد اما در این کار می‌بینیم.
انتهای پیام/
کد مطلب: 442644