نتیجه مباهله، بسیار سخت و هولناک است و چه بسا به از بین رفتن و نابودی دروغ گو، بینجامد. پیامبر(ص) کسانی را با خود به میدان مباهله آورد که عزیزترین افراد و جگرگوشه‌های او بودند. این خود، نشان عمق ایمان و اعتقاد پیامبر(ص) به درستی دعوتش می‌باشد که با جرأت تمام، نه تنها خود، بلکه خانواده‌اش را در معرض خطر قرار می‌دهد.
به گزارش
تفتان ما، مباهله در لغت به معنای لعن و نفرین کردن دو طرف بر یکدیگر است به این معنا که اگر دو نفر در امری باهم به نتیجه نرسند در یک جا جمع می شوند و به عنوان آخرین حربه به درگاه خداوند متعال تضرع می کنند.
مباهله امری بود که در بین مسیحیان نجران نیز رخ داد چرا که پیامبر طی نامه ای با سران حکومت های جهان نامه ای به اسقف نوشت و از او درخواست کرد تا اسلام را بپذیرد و همچنین مالیات خود را به اسلام بپردازد.
این نامه به دست اسقف رسید و اسقف برای تصمیم گیری در خصوص ای نامه شورایی تشکیل داد تا انان نزد پیامبر روند و از نزدیک با سخنان وی آشنا شوند در این بین سه نفر به نامهای ابو حارثه بن علقمه،عبدالمسیح و ایهم به عنوان زبده ترین مردم نجران انتخاب شدند.
این نماینده ها با پیامبر گفتگو کردند و پیامبر آنان را به دین اسلام فرا خواند اما آنان با سخنان باطل خود هم مانند اینکه عیسی فرزند خداست راه را برای مباهله باز کردند پیامبر فرمودند من در زمان مباهله دعایی میکنم که امید است شما آمینش را بگویید در این میان،اسقف گفت من چهره های نورانی می بینم که هر گاه دست به دعا بردارند و از خداوند بخواهند که حتی کوهها را جا به جا کند به سرعت انجام خواهد شد به همین دلیل نمایندگان نجران تصمیم گرفتند از مبالهه دست بردارند و هر سال "جزیه" و یا مالیات را به حکومت اسلامی بپردازند.
داستان مباهله،داستانی است که در طول تاریخ سبب افتخار شیعه بوده است بر همین مبنا درجه اعتبار پیامبر در این مباهله این بود که ایشان با خانواده اش در این جمع حضور داشتند و این موضوع خودبیانگر این مطلب است که در حقانیت پیامبر حتی ذره ای تردید وجود نداشته است که او این چنین در مباهله حاضر شده است در نتیجه باید تاکید کرد که تمام ویژگی هایی یک انسان کامل در پیامبر متبلور بوده است و همین باعث شده است که وی لایق هدایت مردم در دین و جامعه شود.
-------------------------------
یادداشت از ناهید هدایتی
-------------------------------
انتهای پیام/
