به گزارش سرویس اقتصادي تفتان ما،در پاسخ به این سئوال که تحلیل شما از انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی چیست، گفت:دریای خزر یک دریاچه بسیار آسیب پذیر است و این دریاچه با جریان­های ورودی از پنج کشور مختلف، نیازمند الگوهای بسیار هماهنگ و پیشرفته مدیریت منابع طبیعی است تا شرایط پایدار آن برقرار باقی بماند، پس اگر هر یک از کشورهای ذینفع در منابع ورودی به دریای خزر، تصمیم به انتقال بخشی از منابع ورودی آن بگیرند، این دریاچه نیز سرنوشتی متفاوت از دریاچه ارومیه نخواهد داشت.
*نسخه غلط آبرسانی به فلات مرکزی با انتقال آب خزر
وی افزود:طرح انتقال آب از دریای خزر به فلات مرکزی تا کنون به شکل های متنوعی مطرح شده است. عجیب ترین طرح پیشنهادی از این دست، طرح اتصال خلیج فارس و دریای خزر بود که سال­ها در محافل سیاسی و تخصصی مطرح بود. پس از آن، طرح‌­هایی با ماهیت متفاوت اما نتیجه یکسان مثل انتقال آب از ارتفاعات دو هزار و سه هزار متر به تهران مطرح شد.
زهرایی انتقال آب از دریای خزر به سمنان را هم یکی از نسخه‌های متفاوت همین نگرش دانست و اظهار داشت:این طرح­‌ها علاوه بر صدمات جبران ناپذیری که می‌توانند بر دریای خزر وارد کنند، گرهی از مشکلات بی آبی فلات مرکزی ایران نیز باز نمی‌کنند. در واقع این طرح­‌ها، نسخه­ های غلطی هستند که برای مشکل بی آبی در فلات مرکزی ایران پیچیده می‌­شوند و در درازمدت فقط بر مشکلات مناطق دریافت کننده آب خواهند افزود.
*اگر انتقال آب بین حوضه ای مشکل کم آبی را حل می کرد باید مشکل حوضه زاینده رود حل می شد
عضو هیات علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران ادامه داد:شاهد این مدعا، حوضه آبریز زاینده رود است که دریافت کننده حجم آب بسیار قابل توجهی نسبت به منابع داخلی خود از قدیمی ترین طرح انتقال آب بین حوضه ­ای کشور بوده است. هم اکنون سطح تنش­های آبی و تنش­های اجتماعی مرتبط با آب در حوضه زاینده رود به مراتب بالاتر از بسیاری از دیگر حوضه­ های آبریز کشور است و اگر قرار بود انتقال آب بین حوضه ای مشکل کم آبی را حل کند باید برای حوضه زاینده رود حل می کرد.
*طرح­های نمک زدایی از آب دریا، اثرات زیست محیطی متنوعی بر محیط­های دریا و خشکی دارند
زهرایی در پاسخ به این سئوال که این انتقال آب چه تبعات منفی برای محیط زیست خواهد داشت؟ گفت: طرح­‌های نمک زدایی از آب دریا، اثرات زیست محیطی متنوعی بر محیط­های دریا و خشکی دارند، بنابراین در فرآیند نمک زدایی، شورابه ­های با غلظت بسیار بالایی تولید می­ شود که بازگرداندن آن به دریا در صورتی که با دقت و طرح دقیق صورت نگیرد می­‌تواند براکوسیستم دریا اثرات منفی داشته باشد.
وی افزود:اخیرا مطرح شده که پساب برخی از طرح های انتقال آب از دریا قرار است در مقصد مدیریت شود که در صورت اجرای چنین گزینه ای در سمنان، مشکلات متعدد شوری آب و خاک تشدید خواهد شد و می تواند ضایعات جبران ناپذیری به محیط زیست منطقه وارد کند.
*فرآیند نمک زدایی میزان آلودگی با گازهای گلخانه ­ای را افزایش می­‌دهد
عضو هیات علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران خاطر نشان کرد:انرژی قابل ملاحظه مصرفی در فرآیند نمک زدایی، علاوه بر بالا بردن هزینه این فرآیند و قیمت تمام شده آب، میزان آلودگی با گازهای گلخانه ­ای را افزایش می­‌دهد که خود تشدید کننده فرآیند تغییر اقلیم است. سازه‌­های انتقال آب برای این طرح بایستی از مناطق جنگلی نوار شمالی و ارتفاعات البرز عبور داده شوند که قطعاً اثرات بسیار قابل ملاحظه ­ای بر گونه ­های گیاهی و جانوری مسیر خط انتقال خواهد داشت.
زهرایی در پاسخ به این سئوال که آیا مشکل کم آبی با انتقال آب حل خواهد شد؟تاکید کرد:سوال بسیار مهمی بود زیرا واقعیت این است که آبی که در قالب این چنین طرح‌­هایی انتقال داده می­‌شود، بسته به طول خط انتقال و نوع فرآیند نمک زدایی، چند هزار تومان برای هر متر مکعب، هزینه خواهد داشت. این بدان معنی است که چنین آبی برای اکثر مصارف توجیه اقتصادی نخواهد داشت.
کارشناس آب افزود:برای مصارف شرب و صنعت، که استفاده از آبی با این قیمت ممکن است توجیه پذیر باشد، حجم آب بسیار اندکی نسبت به نیاز آبی آبیاری مورد نیاز است. به عبارت دیگر با روش های مدیریت مصرف در بخش کشاورزی و بازچرخانی آب در بخش‌های شرب و صنعت، در اکثر موارد، نیازهای آبی شرب و صنعت به طور کامل قابل تامین خواهد بود و نیازی به اجرای طرح های پرهزینه ای مثل نمک زدایی از آب دریا نخواهد بود.
انتهای پیام/

تفتان ما