عطار نیشابوری صدای ماندگار عرفان ایرانی

به گزارش پایگاه خبری تفتان ما به نقل از گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «عصرهامون» ۲۵ فروردین‌ماه در تقویم رسمی ایران به نام یکی از بزرگ‌ترین شاعران و عارفان تاریخ این سرزمین، عطار نیشابوری، نام‌گذاری شده است؛ مردی که در قرن ششم هجری با شعر و اندیشه‌اش مرزهای زمان و مکان را درنوردید و در ادبیات عرفانی فارسی نقشی بی‌بدیل ایفا کرد.
 
روز عطار، فرصتی است برای بازخوانی اندیشه‌های بلند او که نه‌تنها در قالب شعر، بلکه در سیر و سلوک عرفانی نیز الهام‌بخش نسل‌های مختلف بوده است.

نثر و نظم عطار، تلفیقی از حکمت، عرفان و تجربه‌های عمیق انسانی است 
عطار نیشابوری با آثاری چون «منطق‌الطیر»، «الهی‌نامه» و «تذکرةالاولیاء» توانست روح جست‌وجوگر انسان را به سفری درونی فرابخواند؛ او در آثارش، حقیقت را نه در ظاهر زندگی، بلکه در باطن پررمز و راز آن جست‌وجو می‌کند و مخاطب را به عبور از هفت‌وادی عشق، شناخت، حیرت، فنا و بقا دعوت می‌کند؛ نثر و نظم عطار، تلفیقی از حکمت، عرفان و تجربه‌های عمیق انسانی است که هنوز هم برای خواننده امروز تازگی دارد.
 
گرامیداشت روز عطار، تنها بزرگداشت یک شاعر نیست؛ بلکه پاسداشت بخشی از هویت فرهنگی و معنوی ایران‌زمین است؛ در این روز، نیشابور نه فقط زادگاه یک شاعر که نماد زایش اندیشه و عرفان ایرانی جلوه‌گر می‌شود.
 
مرور آثار عطار، ما را به تأمل در ارزش‌هایی چون عشق، حقیقت‌طلبی، و انسان‌دوستی می‌کشاند؛ ارزش‌هایی که عطار در دل قرون، با زبانی هنرمندانه برایمان به یادگار گذاشته است.
 
نیشابور مهد اندیشه و عرفان
در تقویم رسمی کشور، ۲۵ فروردین‌ماه به نام یکی از برجسته‌ترین شاعران و عارفان ایرانی، فریدالدین عطار نیشابوری، نام‌گذاری شده است. به این مناسبت مشهدی استاد ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان، در گفتگویی با ما به تبیین جایگاه ادبی و عرفانی این شخصیت تأثیرگذار پرداخت.
 
محمدامیر مشهدی استاد ادبیات و عضو هیئت‌علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی عصرهامون با اشاره به اینکه عطار یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های عرفانی ایران‌زمین است، بیان کرد: عطار نیشابوری نه‌تنها یک شاعر، بلکه یک اندیشمند، داروساز، و عارف جامع‌الاطراف بود که آثار او تأثیر عمیقی بر ادب فارسی و عرفان اسلامی گذاشت؛ بزرگداشت او فرصتی برای بازخوانی میراث معنوی و فرهنگی ایران است.

زندگی عطار از شغل عطاری و طبابت آغاز شد 
وی با بیان اینکه عطار در حدود سال ۵۳۷ هجری قمری در منطقهٔ کدکن نیشابور متولد شد، افزود: زندگی عطار از شغل عطاری و طبابت آغاز شد؛ او ابتدا همچون پدرش داروفروش بود و حتی در برخی آثارش به فعالیت‌های درمانی خود اشاره کرده است؛ اما بعدها در مسیر سیر و سلوک عرفانی گام نهاد و به نگارش آثاری بی‌نظیر در این حوزه پرداخت.
 
این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه انقلاب روحی عطار به‌تدریج و در همان دوران اشتغالش به طبابت رخ‌داده، اظهار کرد: برخلاف برخی افسانه‌ها، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد عطار از دوران فعالیت در داروخانه نیز اهل تأملات معنوی بوده و هم‌زمان آثار عرفانی پدید می‌آورده است.

آثار او ساده، روان و سرشار از مضامین معنوی است 
مشهدی در ادامه با اشاره به شخصیت پرکار عطار گفت: عطار در کنار مشاغل روزمره، آثار ارزشمندی همچون تذکرةالاولیاء، منطق‌الطیر، مصیبت‌نامه، الهی‌نامه و چندین منظومه و رساله دیگر را به نظم و نثر خلق کرد؛ آثار او معمولاً ساده، روان و سرشار از مضامین معنوی است؛ همین سبک نگارش، آثارش را برای مخاطبان عام و خاص جذاب کرده است.
 
عطار نیشابوری یکی از منابع معتبر در عرفان اسلامی
وی همچنین خاطرنشان کرد: در تذکرةالاولیاء، عطار شرح زندگی ۹۶ تن از اولیای الهی را با نثری شیوا و بدون تکلف آورده که امروزه یکی از منابع معتبر در عرفان اسلامی به شمار می‌رود.
 
مشهدی تصریح کرد: عطار در طول زندگی خود به سفرهای متعددی پرداخت و از مشایخ برجستهٔ زمان خود بهره‌مند شد؛ نام عطار در کنار چهره‌هایی چون نجم‌الدین کبری و مجدالدین بغدادی دیده می‌شود؛ همچنین گفته می‌شود مولانا در کودکی نسخه‌ای از اثر او را از دستان خودش دریافت کرده است.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان در پایان گفت: عطار نیشابوری در سال ۶۱۸ هجری قمری، در جریان حملهٔ مغولان به نیشابور، به شهادت رسید؛ آرامگاه او در همان شهر واقع شده و امروز به یکی از نقاط فرهنگی و زیارتی کشور تبدیل شده است.

آشنایی نسل امروز با آثار عطار 
وی تأکید کرد؛ نسل امروز باید با آثار عطار بیش از گذشته آشنا شود، چرا که مفاهیم عرفانی موجود در آثار او می‌تواند پاسخی معنوی به بسیاری از دغدغه‌های انسان معاصر باشد.
 
بازخوانی آثار عطار نیشابوری، نه صرفاً تکرار گذشته، بلکه پلی برای پیوند با معنویت گمشدهٔ انسان امروز است؛ آثاری که از دل قرون برخاسته‌اند، اما هنوز آینهٔ تمام‌نمای دغدغه‌های انسانی‌اند.

در جهانی که بسیاری از آدم‌ها با خلأ معنا و آشفتگی روحی دست و پنجه نرم می‌کنند، رجوع به اندیشه‌های عمیق و انسان‌ساز عطار، می‌تواند نوری باشد در تاریکی مسیر؛ امروز، بیش از هر زمان، نسل ما نیازمند آن است که صدای ماندگار عرفان ایرانی را بشنود؛ صدایی که از زبان عطار نیشابوری، همچنان در گوش تاریخ طنین‌انداز است.
 
 انتهای خبر/