غفلت از سلامت مردم در هوای آلوده، با آرزوی باد و باران
جمعی از خبرنگاران حوزه سلامت در واکنش به معضل آلودگی هوا که سلامت مردم را به مخاطره انداخته است با صدور بیانیه ای از مسئولان خواستند برای نجات مردم از آسیب بیشتر اقدام کنند.
به گزارش سرویس بهداشت و سلامت تفتان ما، متن بیانیه خبرنگاران حوزه سلامت به این شرح است :
چندی است که شاخص های آلودگی هوا در تهران و تعدادی از شهرهای بزرگ سرزمینمان از حالت معمول، فراتر رفته و مه غلیظ آلاینده های حامل ذرات معلق همه جا را فراگرفته است.
آلودگی هوا برای مردم تهران و کلانشهرهای کشورمان البته موضوع تازه ای نیست و تقریبا در تمام سالهای اخیر به ویژه در فصول سرما در پاییز و زمستان زندگی و سلامت مردم را در همه ابعاد جسمی،روانی و اجتماعی مختل می کند.
سرفه ها و خس خس سینه ها بیشتر شده است، چشم ها می‌سوزد،خستگی و بی حوصلگی افزون و بیماریهای قلبی و تنفسی تشدید شده است، سینه ها به درد آمده است و قلبها می گیرد. ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون که اکنون آلاینده اصلی هوای کلانشهرهاست، در کنه ریه ها جا خوش می کند و چه نسلی برای آینده این سرزمین رشد می کنند و بزرگ می شوند.
بیماریهای جسمی تنها ارمغان هوای آلوده نیست، شاخص های سلامت روان هم از این بلای عادی شده،تاثیر می گیرند،همه کلافه اند، استرس، افسردگی و اضطراب مردم قطعا در این روزها بیشتر شده است و عصبانیت، بگو مگو و مشاجره ها در این روزهای آلوده بیشتر رخ می نمایند.
می گویند از خانه خارج نشوید، در خانه بمانید، پس حتماً سلامت اجتماعی مردم هم به مخاطره افتاده است، دید و بازدیدها و سفرها نیز از حالت عادی خارج می شود و آنچه می ماند، سرنوشت نامیمونی است که می شد و می شود با اقدام به موقع مسئولانی که دستی بر آتش دارند، تغییر کند.
اگر معتقدیم، سرنوشت هیچ قومی تغییر نمی کند مگر آنکه خودشان بخواهند، پس باید پرسید چرا نمی خواهیم، این بلای همیشگی از سر سرزمینمان رخت بربندد. مگر مشابه آن در شهرهای پر جمعیت شرق و غرب عالم نبود. ابرشهرهایی که با برنامه ریزی های چند ساله دولتمردانشان توانستند، کلانشهرهای پاکی برای شهروندانشان بسازند، چرا از تجربه آنان استفاده نمی کنیم؟
آلودگی هوا مسئله امروز و دیروزمان نیست و با این روال قطعاً مسئله فردای کشور عزیرمان نیز خواهد بود. راه حل های این پدیده نامبارک را بارها بارها در مصاحبه ها،میزگردها و مناظره ها گفته اند و شنیده ایم.
راه حل های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت. از نوسازی و توسعه سیستم حمل و نقل عمومی گرفته تا استانداردسازی خودروها،بنزین، گازوئیل و دور کردن صنایع آلاینده از محیط زندگی مردم تا استفاده از فناوری های نوین برای کاهش آلاینده ها. همه، راه حل ها را می دانیم اما منتظر معجزه نشسته ایم، کاری نمی کنیم، زحمتی نمی کشیم، برنامه های مصوب روی کاغذ می مانند، شهرهای بزرگ بزرگتر می شوند و فاصله توسعه کلانشهرها با شهرهای کوچک، هر روز بیشتر می شود، تا شاخص های آلودگی به مرز ناسالم و وضعیت اضطرار برسد. آن وقت است که جلساتی تشکیل می شود که نهایت تصمیم خروجی آن تعطیل شدن مدارس است، مسکنی برای سرپوش بر کارهای نکرده.
آخر سر هم مردم و مسئولان چشم به آسمان دارند، شاید بادی بوزد یا بارانی ببارد.
خبرنگاران هم جزئی از همین مردم آسیب دیده اند و البته آنان نیز از اخبار ناقص، قطره چکانی و دیرهنگام مسئولان آزرده خاطرند. اطلاعات مربوط به آلاینده های هوا نیز به خاطر نبود دستگاههای سنجش کافی در شهرها و حتی مناطق مختلف پایتخت به درستی سنجش نمی شود و آمار دقیق و کاملی از میزان آلودگی اقصی نقاط کشور اعلام نمی شود.
اطلاعات مربوط به میزان آلایندگی و استاندارد بنزین، گازوئیل و خودروها نیز واقعی و شفاف نیست. صنایع آلاینده نیز بی هیچ ترسی در حریم شهرها به فعالیت خود ادامه می دهند، می ماند مردمی که باید با مدیریت رفت و آمد خود با وجود سیستم ضعیف حمل و نقل عمومی سهمی در کاهش آلاینده ها داشته باشند.
حتی تصمیم کمیته اضطرار برای تعطیلی ها نیز طوری اعلام می شود که کسی هوس سفر نکند و البته اگر هوس سفر کرد، نمی داند که کجا باید برود، تا دچار مسمومیتهای حاد تنفسی نشود.
شهرمان سیاه شده است، دود غلیظ آلودگی فضا را پر کرده است، ای کاش بیان این درد قدیمی این بار به سیاه نمایی تعبیر نشود و آنان که دستی بر آتش دارند، تصمیمی بگیرند تا از رنجی که می بریم کم شود.
خبرنگاران حوزه سلامت از روسای قوای سه گانه، وزرای محترم، نمایندگان مجلس، شهرداران، متولیان تولید و پایش خودروها و صنایع، برنامه ریزان شهری و توسعه می خواهند، از همین امروز برای داشتن شهر و سرزمینی سالم در سالهای آینده، آستین ها را بالا بزنند.
امضا کنندگان این بیانیه:
افشین شاعری، فتانه انفرادی، عاطفه میرسیدی، زهرا خوشحالی، مرضیه سعادت، ندا روزبروزی،داریوش آرمان، امیر عابد، علیرضا رمضانپور، سمیه ذکایی، آرزو دهقانی، الیزاذوالقدر، معصومه حامدی، محسن طاهرمیرزایی، ملیکا بهزادی، مهدیه عرفاتی، مژگان زینلی پور، مینا دارابی، مریم صادقی، پدیده مظفری، سمانه جعفری، ریحانه شاهسون، میترا جمشیدیان، مرجان قندی، سادات حسینی خواه، سمیرا خباز، لیلا شاهی، سمانه زین العابدین، نسیم قراییان، فریبا خان احمدی، رسول صادقی، سعیده علیپور، سمیه شاهسوند، آزیتا معتمدی،فرهاد قربانی، ژیلا آهنگر زاده، مهرو ماهر، سارا سبزی، الناز هدوی، علی احمدی نیا، مریم مهران‌راد، شعیب شاه زمانی، امیر پروسنان، راحله مهربان،سمانه جعفری، سید حمید موسوی، زین العابدین شهسوار حسینی، علیرضا وهاب‌زاده...
انتهای پیام/ فارس
چندی است که شاخص های آلودگی هوا در تهران و تعدادی از شهرهای بزرگ سرزمینمان از حالت معمول، فراتر رفته و مه غلیظ آلاینده های حامل ذرات معلق همه جا را فراگرفته است.
آلودگی هوا برای مردم تهران و کلانشهرهای کشورمان البته موضوع تازه ای نیست و تقریبا در تمام سالهای اخیر به ویژه در فصول سرما در پاییز و زمستان زندگی و سلامت مردم را در همه ابعاد جسمی،روانی و اجتماعی مختل می کند.
سرفه ها و خس خس سینه ها بیشتر شده است، چشم ها می‌سوزد،خستگی و بی حوصلگی افزون و بیماریهای قلبی و تنفسی تشدید شده است، سینه ها به درد آمده است و قلبها می گیرد. ذرات معلق کوچکتر از 2.5 میکرون که اکنون آلاینده اصلی هوای کلانشهرهاست، در کنه ریه ها جا خوش می کند و چه نسلی برای آینده این سرزمین رشد می کنند و بزرگ می شوند.
بیماریهای جسمی تنها ارمغان هوای آلوده نیست، شاخص های سلامت روان هم از این بلای عادی شده،تاثیر می گیرند،همه کلافه اند، استرس، افسردگی و اضطراب مردم قطعا در این روزها بیشتر شده است و عصبانیت، بگو مگو و مشاجره ها در این روزهای آلوده بیشتر رخ می نمایند.
می گویند از خانه خارج نشوید، در خانه بمانید، پس حتماً سلامت اجتماعی مردم هم به مخاطره افتاده است، دید و بازدیدها و سفرها نیز از حالت عادی خارج می شود و آنچه می ماند، سرنوشت نامیمونی است که می شد و می شود با اقدام به موقع مسئولانی که دستی بر آتش دارند، تغییر کند.
اگر معتقدیم، سرنوشت هیچ قومی تغییر نمی کند مگر آنکه خودشان بخواهند، پس باید پرسید چرا نمی خواهیم، این بلای همیشگی از سر سرزمینمان رخت بربندد. مگر مشابه آن در شهرهای پر جمعیت شرق و غرب عالم نبود. ابرشهرهایی که با برنامه ریزی های چند ساله دولتمردانشان توانستند، کلانشهرهای پاکی برای شهروندانشان بسازند، چرا از تجربه آنان استفاده نمی کنیم؟
آلودگی هوا مسئله امروز و دیروزمان نیست و با این روال قطعاً مسئله فردای کشور عزیرمان نیز خواهد بود. راه حل های این پدیده نامبارک را بارها بارها در مصاحبه ها،میزگردها و مناظره ها گفته اند و شنیده ایم.
راه حل های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت. از نوسازی و توسعه سیستم حمل و نقل عمومی گرفته تا استانداردسازی خودروها،بنزین، گازوئیل و دور کردن صنایع آلاینده از محیط زندگی مردم تا استفاده از فناوری های نوین برای کاهش آلاینده ها. همه، راه حل ها را می دانیم اما منتظر معجزه نشسته ایم، کاری نمی کنیم، زحمتی نمی کشیم، برنامه های مصوب روی کاغذ می مانند، شهرهای بزرگ بزرگتر می شوند و فاصله توسعه کلانشهرها با شهرهای کوچک، هر روز بیشتر می شود، تا شاخص های آلودگی به مرز ناسالم و وضعیت اضطرار برسد. آن وقت است که جلساتی تشکیل می شود که نهایت تصمیم خروجی آن تعطیل شدن مدارس است، مسکنی برای سرپوش بر کارهای نکرده.
آخر سر هم مردم و مسئولان چشم به آسمان دارند، شاید بادی بوزد یا بارانی ببارد.
خبرنگاران هم جزئی از همین مردم آسیب دیده اند و البته آنان نیز از اخبار ناقص، قطره چکانی و دیرهنگام مسئولان آزرده خاطرند. اطلاعات مربوط به آلاینده های هوا نیز به خاطر نبود دستگاههای سنجش کافی در شهرها و حتی مناطق مختلف پایتخت به درستی سنجش نمی شود و آمار دقیق و کاملی از میزان آلودگی اقصی نقاط کشور اعلام نمی شود.
اطلاعات مربوط به میزان آلایندگی و استاندارد بنزین، گازوئیل و خودروها نیز واقعی و شفاف نیست. صنایع آلاینده نیز بی هیچ ترسی در حریم شهرها به فعالیت خود ادامه می دهند، می ماند مردمی که باید با مدیریت رفت و آمد خود با وجود سیستم ضعیف حمل و نقل عمومی سهمی در کاهش آلاینده ها داشته باشند.
حتی تصمیم کمیته اضطرار برای تعطیلی ها نیز طوری اعلام می شود که کسی هوس سفر نکند و البته اگر هوس سفر کرد، نمی داند که کجا باید برود، تا دچار مسمومیتهای حاد تنفسی نشود.
شهرمان سیاه شده است، دود غلیظ آلودگی فضا را پر کرده است، ای کاش بیان این درد قدیمی این بار به سیاه نمایی تعبیر نشود و آنان که دستی بر آتش دارند، تصمیمی بگیرند تا از رنجی که می بریم کم شود.
خبرنگاران حوزه سلامت از روسای قوای سه گانه، وزرای محترم، نمایندگان مجلس، شهرداران، متولیان تولید و پایش خودروها و صنایع، برنامه ریزان شهری و توسعه می خواهند، از همین امروز برای داشتن شهر و سرزمینی سالم در سالهای آینده، آستین ها را بالا بزنند.
امضا کنندگان این بیانیه:
افشین شاعری، فتانه انفرادی، عاطفه میرسیدی، زهرا خوشحالی، مرضیه سعادت، ندا روزبروزی،داریوش آرمان، امیر عابد، علیرضا رمضانپور، سمیه ذکایی، آرزو دهقانی، الیزاذوالقدر، معصومه حامدی، محسن طاهرمیرزایی، ملیکا بهزادی، مهدیه عرفاتی، مژگان زینلی پور، مینا دارابی، مریم صادقی، پدیده مظفری، سمانه جعفری، ریحانه شاهسون، میترا جمشیدیان، مرجان قندی، سادات حسینی خواه، سمیرا خباز، لیلا شاهی، سمانه زین العابدین، نسیم قراییان، فریبا خان احمدی، رسول صادقی، سعیده علیپور، سمیه شاهسوند، آزیتا معتمدی،فرهاد قربانی، ژیلا آهنگر زاده، مهرو ماهر، سارا سبزی، الناز هدوی، علی احمدی نیا، مریم مهران‌راد، شعیب شاه زمانی، امیر پروسنان، راحله مهربان،سمانه جعفری، سید حمید موسوی، زین العابدین شهسوار حسینی، علیرضا وهاب‌زاده...
انتهای پیام/ فارس
دوشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۵۰
کد مطلب: 423370
