۰
شاخصه‌های پیشرفت ایرانی – اسلامی
بر خلاف برخی از شیفتگان غرب که «هضم‌شدن» در نظام سلطه و استکبار جهانی را به معنای پیشرفت می‌دانند، آنچه که در عصر حاضر بستر توسعه و پیشرفت واقعی را فراهم می‌آورد، «حفظ عزت» و «هویت ملی» است.
به گزارش سرویس وبلاگستان تفتان ما، روزنامه «حمایت» در یادداشتی به قلم «محمدصالح جوکار»نوشت:
پیشرفت و تکامل در تمام حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی از اموری است که تمام نظام‌های سیاسی دنیا آن را در اولویت برنامه‌های خود قرار داده‌اند. اهمیت پیشرفت جوامع و کشورها به نحوی است که عدم ورود به عرصه‌های پیشرفت، مترادف با نابودی و مرگ تدریجی یک جامعه خواهد بود. بر همین اساس، بنیان‌های فکری رهبران جوامع را پیشرفت‌های واقعی و همه‌جانبه از مسیر راهکارهایی با شاخص‌هایی معین و منطبق با اصول پذیرفته شده آن جامعه تشکیل می‌دهد. به عبارت دیگر، نیل و دست‌یابی به پیشرفت در هر جامعه‌ای، نیازمند تمرکز بر الگوهای پذیرفته شده و توجه به شرایط و شاخص‌های آن کشور است.
در جامعه اسلامی ایران طی 200 سال گذشته، طرح‌های متعددی از سوی حاکمان ادوار مختلف کشور برای پیشرفت ارائه و به مرحله اجرا در آمده است. پادشاهان دوران پهلوی با الگوبرداری نابخردانه از غرب، راهکارهایی برای پیشرفت و توسعه کشور ارائه نمودند که به دلیل عدم سازگاری با بافت فرهنگی و ملی ایران، همگی با شکست مواجه شده و خسارات فراوانی را وارد کردند. روش‌های خاندان فاسد پهلوی برای توسعه و پیشرفت، از اصلاحات ارضی گرفته تا کشف حجاب از آن جهت که ملزومات «استقلال» و «عزت ملی» را مد نظر قرار نداده و تنها وجهه‌ای «صوری» داشتند، با مخالفت عمومی مواجه گردید و هیچکدام جز با اعمال قدرت قاهره و فشار نتوانستند به عمر کوتاه خود ادامه دهند.
در سایر جوامع نیز همین قاعده صادق است و هر جا که سابقه تاریخی و استقلال کشورها به فراموشی سپرده شده‌اند، نتایجی مشابهی به دست آمده است. موفقیت‌های کاذبی که در فراینده مدرنیزه شدن برای کشورهای در حال توسعه حاصل شده است در کنار مشکلات معیشتی باعث شده است که اغلب کشورها – از جمله برخی از کشورهای اسلامی - به نقشه راه توسعه غربی و سکولار تن دهند. اما بیشتر این کشورها در مسیر حرکت با شکست مواجه شدند زیرا از یک الگوی بیگانه و مدل تجویزی غیربومی بهره گرفته بودند که با ساختارها و مبانی فرهنگی کشورشان سنخیت نداشت.
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بارقه‌های امید برای استقلال، آزادی و پیشرفت همه جانبه و منبعث از زمینه‌های، دینی، فرهنگی و عرق ملی بار دیگر جوانه زد و تدوین «الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت» در دستور کار قرار گرفت. این الگوی بی‌نظیر که نمونه آن در طول تاریخ ایران بی‌سابقه است، نقشه‌ای کامل، جامع و راهبردی است که به تمامی زمینه‌ها و بسترهای مادی و معنوی توجه داشته و با در نظر گرفتن شرایط جدید، از قابلیت انعطاف برخوردار است. هدف غایی این الگوی بومی، حرکت به سوی مدینه فاضله و حیات طیبه‌ای است که متضمن تعالی و تکامل مادی و معنوی، سعادت دنیا و آخرت و رفاه برای افراد جامعه است.
مقام معظم رهبری در پیام اخیر خود برای قدردانی از حضور مردم در انتخابات، بار دیگر به اهمیت پیشرفتی که با استقلال و عزت ملی ممزوج شده و فارغ از ویژگی‌های صوری و ظاهری باشد، تاکید کردند. تذکر هشدارگونه ایشان از آن جهت است که امروز از نظر برخی از نخبگان کشور، پیشرفت، صرفاً بر اساس مدل غربی تعریف شده است. واقعیت این است که چنین ذهنیتی بر اساس پیشگفته‌های فوق، هم اشتباه و هم خطرناک است. دستگاه تبلیغاتی غرب، این باور را در ذهن بسیاری از مسئولین کشورها به وجود آورده است که توسعه یافتگی مساوی است با غربگرایی و اساساً هر کشوری که بخواهد از منظر جامعه به اصطلاح بین‌المللی کشوری توسعه یافته تلقی شود باید علاوه بر نفی استقلال و عزت ملی، خود را متعهد به آرمان‌های غرب و نظام سلطه بداند. از نظر آنان هر کشوری که از الگوی‌های مدینه فاضله مدنظر غرب فاصله داشته باشد، توسعه یافته نیست و هر چه این فاصله بیشتر باشد، از پیشرفت کاذب آنان فاصله دارد !
بر خلاف برخی از شیفتگان غرب که «هضم‌شدن» در نظام سلطه و استکبار جهانی را به معنای پیشرفت می‌دانند، آنچه که در عصر حاضر بستر توسعه و پیشرفت واقعی را فراهم می‌آورد، «حفظ عزت» و «هویت ملی» است؛ یعنی همان هدفی که از تدوین الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت تعقیب می‌شود. تمرکز بر دو مولفه «اسلام» و «ایران»، از عناصر تشکیل دهنده هویت ملت ایران است و تاکید رهبر حکیم انقلاب بر عبارت «پیشرفت» به جای «توسعه» از آن جهت است که این کلمه، بار ارزشی مخصوص تمدن غرب را به همراه ندارد. بنابراین، پیشرفت جامعه ایرانی در گرو تقویت بنیان‌های هویت اجتماعی و فردی است که مسیر را به سوی افق‌های جدید می‌گشاید و استقلال کشور را با نگاه به آینده و تمرکز بر توانایی‌های درونی تعریف می‌نماید. به عبارت گویاتر پیشرفت کشور که شاخصه آن منهای «حل شدن در هاضمه استکبار» است، رویکردی آینده‌نگر و همه‌جانبه دارد که از آسیب‌های پیشرفت غربگرایانه از جمله وابستگی و ناامیدی مصون بوده و زمینه پیشرفت درون‌گرا را فراهم می‌آورد.
شیوه نظام سلطه بر خلاف آنچه که تبلیغ می‌شود – حتی در امور معیشتی و اقتصادی – نتوانسته است مشکلات جوامع انسانی را برطرف کند. رفع تبعیض، برقراری عدالت و اقتصاد پاک، گمشده تمدن غرب است و متاسفانه در کشورمان مسئولینی هستند که به شکست‌های آنان با حسرت نگاه کرده و آرزو می‌کنند که با مدل ناکام آنان، آینده ایران را رقم بزنند !
واقعیت این است که بنای پر زرق و برق استکبار جهانی با ظلم و خونریزی شکل گرفته و با همه پیشرفت‌های گوناگون نتوانسته بی‌عدالتی، تبعیض و فقر را ریشه‌کن کند. اوج انحطاط اخلاقی و لجنزاری که در کنار این ناکامی‌ها در نظام سلطه وجود دارد قطعاً آرمان و آرزوی هیچ ایرانی و مسلمانی نیست. الگوی مطلوب و آرمانی ایران اسلامی از آموزه‌های انقلابی و اسلامی سرچشمه می‌گیرد، از سنت‌های ایرانی بهره می‌برد و یک الگوی مستقل به تمام معناست.
تاریخ چند دهه اخیر انقلاب ثابت کرده است که هر کجا بر هویت ایرانی و اسلامی خود تکیه کردیم و با توکل و امید به خداوند گام برداشته‌ایم، توفیقات چشمگیر نصیب کشور شده و هر کجا که نگاه‌ها بر بیگانگان دوخته شد، آسیب‌های فراوانی را متحمل شدیم. بنابراین کامل‌ترین نسخه پیشرفت، عبارت است از قطع امید به نظام سلطه و اعتماد و اصرار بر استفاده از توان داخلی و نیروهای توانمند درونی. تنها در این صورت است که می‌توان به آینده‌ای روشن و استقلالی مثال زدنی امید داشت و این همان هدفی است که ملت بزرگ و مسئولین وفادار به نظام قطعاً به آن دست خواهند یافت.
انتهای پیام/ فارس
پیشرفت و تکامل در تمام حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی از اموری است که تمام نظام‌های سیاسی دنیا آن را در اولویت برنامه‌های خود قرار داده‌اند. اهمیت پیشرفت جوامع و کشورها به نحوی است که عدم ورود به عرصه‌های پیشرفت، مترادف با نابودی و مرگ تدریجی یک جامعه خواهد بود. بر همین اساس، بنیان‌های فکری رهبران جوامع را پیشرفت‌های واقعی و همه‌جانبه از مسیر راهکارهایی با شاخص‌هایی معین و منطبق با اصول پذیرفته شده آن جامعه تشکیل می‌دهد. به عبارت دیگر، نیل و دست‌یابی به پیشرفت در هر جامعه‌ای، نیازمند تمرکز بر الگوهای پذیرفته شده و توجه به شرایط و شاخص‌های آن کشور است.
در جامعه اسلامی ایران طی 200 سال گذشته، طرح‌های متعددی از سوی حاکمان ادوار مختلف کشور برای پیشرفت ارائه و به مرحله اجرا در آمده است. پادشاهان دوران پهلوی با الگوبرداری نابخردانه از غرب، راهکارهایی برای پیشرفت و توسعه کشور ارائه نمودند که به دلیل عدم سازگاری با بافت فرهنگی و ملی ایران، همگی با شکست مواجه شده و خسارات فراوانی را وارد کردند. روش‌های خاندان فاسد پهلوی برای توسعه و پیشرفت، از اصلاحات ارضی گرفته تا کشف حجاب از آن جهت که ملزومات «استقلال» و «عزت ملی» را مد نظر قرار نداده و تنها وجهه‌ای «صوری» داشتند، با مخالفت عمومی مواجه گردید و هیچکدام جز با اعمال قدرت قاهره و فشار نتوانستند به عمر کوتاه خود ادامه دهند.
در سایر جوامع نیز همین قاعده صادق است و هر جا که سابقه تاریخی و استقلال کشورها به فراموشی سپرده شده‌اند، نتایجی مشابهی به دست آمده است. موفقیت‌های کاذبی که در فراینده مدرنیزه شدن برای کشورهای در حال توسعه حاصل شده است در کنار مشکلات معیشتی باعث شده است که اغلب کشورها – از جمله برخی از کشورهای اسلامی - به نقشه راه توسعه غربی و سکولار تن دهند. اما بیشتر این کشورها در مسیر حرکت با شکست مواجه شدند زیرا از یک الگوی بیگانه و مدل تجویزی غیربومی بهره گرفته بودند که با ساختارها و مبانی فرهنگی کشورشان سنخیت نداشت.
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بارقه‌های امید برای استقلال، آزادی و پیشرفت همه جانبه و منبعث از زمینه‌های، دینی، فرهنگی و عرق ملی بار دیگر جوانه زد و تدوین «الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت» در دستور کار قرار گرفت. این الگوی بی‌نظیر که نمونه آن در طول تاریخ ایران بی‌سابقه است، نقشه‌ای کامل، جامع و راهبردی است که به تمامی زمینه‌ها و بسترهای مادی و معنوی توجه داشته و با در نظر گرفتن شرایط جدید، از قابلیت انعطاف برخوردار است. هدف غایی این الگوی بومی، حرکت به سوی مدینه فاضله و حیات طیبه‌ای است که متضمن تعالی و تکامل مادی و معنوی، سعادت دنیا و آخرت و رفاه برای افراد جامعه است.
مقام معظم رهبری در پیام اخیر خود برای قدردانی از حضور مردم در انتخابات، بار دیگر به اهمیت پیشرفتی که با استقلال و عزت ملی ممزوج شده و فارغ از ویژگی‌های صوری و ظاهری باشد، تاکید کردند. تذکر هشدارگونه ایشان از آن جهت است که امروز از نظر برخی از نخبگان کشور، پیشرفت، صرفاً بر اساس مدل غربی تعریف شده است. واقعیت این است که چنین ذهنیتی بر اساس پیشگفته‌های فوق، هم اشتباه و هم خطرناک است. دستگاه تبلیغاتی غرب، این باور را در ذهن بسیاری از مسئولین کشورها به وجود آورده است که توسعه یافتگی مساوی است با غربگرایی و اساساً هر کشوری که بخواهد از منظر جامعه به اصطلاح بین‌المللی کشوری توسعه یافته تلقی شود باید علاوه بر نفی استقلال و عزت ملی، خود را متعهد به آرمان‌های غرب و نظام سلطه بداند. از نظر آنان هر کشوری که از الگوی‌های مدینه فاضله مدنظر غرب فاصله داشته باشد، توسعه یافته نیست و هر چه این فاصله بیشتر باشد، از پیشرفت کاذب آنان فاصله دارد !
بر خلاف برخی از شیفتگان غرب که «هضم‌شدن» در نظام سلطه و استکبار جهانی را به معنای پیشرفت می‌دانند، آنچه که در عصر حاضر بستر توسعه و پیشرفت واقعی را فراهم می‌آورد، «حفظ عزت» و «هویت ملی» است؛ یعنی همان هدفی که از تدوین الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت تعقیب می‌شود. تمرکز بر دو مولفه «اسلام» و «ایران»، از عناصر تشکیل دهنده هویت ملت ایران است و تاکید رهبر حکیم انقلاب بر عبارت «پیشرفت» به جای «توسعه» از آن جهت است که این کلمه، بار ارزشی مخصوص تمدن غرب را به همراه ندارد. بنابراین، پیشرفت جامعه ایرانی در گرو تقویت بنیان‌های هویت اجتماعی و فردی است که مسیر را به سوی افق‌های جدید می‌گشاید و استقلال کشور را با نگاه به آینده و تمرکز بر توانایی‌های درونی تعریف می‌نماید. به عبارت گویاتر پیشرفت کشور که شاخصه آن منهای «حل شدن در هاضمه استکبار» است، رویکردی آینده‌نگر و همه‌جانبه دارد که از آسیب‌های پیشرفت غربگرایانه از جمله وابستگی و ناامیدی مصون بوده و زمینه پیشرفت درون‌گرا را فراهم می‌آورد.
شیوه نظام سلطه بر خلاف آنچه که تبلیغ می‌شود – حتی در امور معیشتی و اقتصادی – نتوانسته است مشکلات جوامع انسانی را برطرف کند. رفع تبعیض، برقراری عدالت و اقتصاد پاک، گمشده تمدن غرب است و متاسفانه در کشورمان مسئولینی هستند که به شکست‌های آنان با حسرت نگاه کرده و آرزو می‌کنند که با مدل ناکام آنان، آینده ایران را رقم بزنند !
واقعیت این است که بنای پر زرق و برق استکبار جهانی با ظلم و خونریزی شکل گرفته و با همه پیشرفت‌های گوناگون نتوانسته بی‌عدالتی، تبعیض و فقر را ریشه‌کن کند. اوج انحطاط اخلاقی و لجنزاری که در کنار این ناکامی‌ها در نظام سلطه وجود دارد قطعاً آرمان و آرزوی هیچ ایرانی و مسلمانی نیست. الگوی مطلوب و آرمانی ایران اسلامی از آموزه‌های انقلابی و اسلامی سرچشمه می‌گیرد، از سنت‌های ایرانی بهره می‌برد و یک الگوی مستقل به تمام معناست.
تاریخ چند دهه اخیر انقلاب ثابت کرده است که هر کجا بر هویت ایرانی و اسلامی خود تکیه کردیم و با توکل و امید به خداوند گام برداشته‌ایم، توفیقات چشمگیر نصیب کشور شده و هر کجا که نگاه‌ها بر بیگانگان دوخته شد، آسیب‌های فراوانی را متحمل شدیم. بنابراین کامل‌ترین نسخه پیشرفت، عبارت است از قطع امید به نظام سلطه و اعتماد و اصرار بر استفاده از توان داخلی و نیروهای توانمند درونی. تنها در این صورت است که می‌توان به آینده‌ای روشن و استقلالی مثال زدنی امید داشت و این همان هدفی است که ملت بزرگ و مسئولین وفادار به نظام قطعاً به آن دست خواهند یافت.
انتهای پیام/ فارس
چهارشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۰۵
کد مطلب: 428175
