دولـــتِ وعـــده ها

به گزارش سرویس سياسي تفتان ما، به نقل از زیتون ، تطابق وعده های رئیس جمهور روحانی با وضعیت اقتصادی سه سال اخیر کشور دولت تدبیر و امید را صرفا دولت وعده ها می انگارد.
پارسا مهدوی دراینباره می نویسد: ابتدا چند مورد از سخنان رئیس جمهور روحانی را مرور میکنم:
 همایش روز کارگر (11 اردیبهشت 93): سال 93 را سال رونق تولید و شکستن رکود اقتصادی اعلام می‌کنم/ دولت مصمم است قفل تمام تحریم ها را بشکند
 نشست با وزیر، معاونان و مدیران ارشد وزارت راه و شهرسازی (28 اردیبهشت 93):‌برنامه دولت تبدیل سال 93 به سال رونق اقتصادی است
نخستین جلسه هیئت دولت ( 5 فروردین ۹۴):‌سال 94 را سال رونق تولید معرفی میکنم/ آمارهای اقتصادی در کشور دلگرم‌کننده است
دیدار نوروزی با جمعی از کارگزاران نظام (یکشنبه 16 فروردین94):بزرگترین هدف دولت در سال 1394 رونق اقتصادی است
 اجتماع بزرگ مردم استان یزد ( 17 اسفند 94):سال 95، سال شکوفایی و رونق اقتصادی ایران خواهد بود
رئیس دولت یازدهم برای چندمین بار سال آینده را سال رونق اقتصادی معرفی میکند و این وعده را بارها و بارها در سخنرانی های متعدد مطرح کرده است. حتی اگر بگذریم از آن وعده حیرت آور احیا اقتصاد کشور در 100 روز باز هم روحانی وعده های اقتصادی فراوانی را مطرح کرده است که تقریبا مردم هیچ یک از آنها را حس نمی کنند. اما نظر رئیس جمهور چیز دیگری است چنان که روحانی به دفعات اعلام کرده، کشور از رکود عبور کرده است.
ناهماهنگی در تیم اقتصادی دولت
واقعیتی که از ابتدای این دولت آشکار بود این است که تیم اقتصادی دولت هم دارای جهت گیری های متفاوت است و هم از یک رخوت و سستی رنج میبرد. در تیر ماه سال گذشته مسعود نیلی مشاور اقتصادی روحانی در خصوص عدم هماهنگی تیم اقتصادی دولت گفت: « ناهماهنگی ها دو دسته است. دسته اول ناهماهنگی‌هایی است که ممکن است به دلیل نگرش‌ها و تفکراتی که هر یک از اعضای تیم اقتصادی دولت دارند، رخ بدهد و بسته به اینکه تا چه اندازه این تفکرات به یکدیگر نزدیک هستند شاهد هماهنگی یا نبود هماهنگی در تصمیمات باشیم. دسته دوم مربوط به سازوکارهای سازمانی، تشکیلاتی و اداری است که تا چه اندازه بتوانند با روی کار آمدن یک دولت جدید با یکدیگر ‌هارمونی پیدا کرده و ارتباط برقرار کنند.»
اختلاف نظر در تیم اقتصادی دولت با انتشار نامه چهار وزیر به رئیس جمهور در مهرماه سال قبل رسانه ای تر شد و پرده از یک اختلاف دیدگاه عمیق برداشت. نامه ای که پس از اظهار نظر جنجالی رئیس جمهور در خصوص عبور از رکود منتشر شد که این نیز خود حاکی از عدم هماهنگی تیم اقتصادی دولت بود.
عدم پویایی و تحرک دولت نیز از جمله دیگر مشکلات عمده تیم اقتصادی دولت یازدهم است. تیم اقتصادی دولت یازدهم شباهت عجیبی به تیم اقتصادی دولت کارگزاران دارد. کارگزارانی ها اگر بی پرده بگوییم شهرتشان به اشرافیتشان است و اشرافیت چیزی جز راحت طلبی و رفاه زدگی در پی نخواهد داشت. آفتی که به نظر میرسد دولت روحانی نیز بدان درگیر است.
برجام تنها امید دولت
اما باور عمیق دولت این است که در حوزه اقتصادی تنها راهکار این است که باید منتظر بود تا تحریم ها رفع شود و پس از آن با برخی اقدامات اقتصادی چون ورود سرمایه خارجی اوضاع اقتصاد را بهبود بخشیم. دولت دو سال اول خود را صرف برقراری برجام کرد و اکنون در سال سوم نیز هنوز پسا برجام نتوانسته است رونق اقتصادی را فراهم سازد. برجام چیزی نبود جز دادن امتیازهای نقد و گرفتن امتیازهای نسیه. امتیازهای نقدی که دادیم و امتیازهای نسیه ای که هنوز درگیرش هستیم و به قول جناب عراقچی : ما به همان میزان که در مذاکرات با آنها درگیر بودیم هنوز هم در حال رایزنی با آنها هستیم و تا به حال فشارهای ما باعث شده برخی از مشکلات رفع شود. و این یعنی برجام بسیار سخت و با کندی و عدم همکاری طرف غربی در حال پیش روی است. و اگر چنین روندی ادامه پیدا کند برجام نیز چون رئیس جمهور ایران مردم را درک نخواهد کرد و هیچ گرهی از مشکلات اقتصادی ایران باز نخواهد کرد.
وعده های متعدد روحانی گویا تنها روی کاغذ اجرا میشود و چه آن عبور از رکود و چه برجام همه بر روی کاغذ اجرایی میشود و آنچه که باعث رفاه مردم بشود روی کاغذ لمس نخواهد شد.
انتهای پیام/

دوشنبه ۱۶ فروردين ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۰۳