برترین اوصاف حضرت عباس(ع) از زبان ائمه/ آیه‌ای که اشتباه ترجمه شده است
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: بلندترین، بزرگترین و گرانقدرترین وصفی که درباره حضرت عباس(ع) وجود دارد همانی است که در زیارتنامه ایشان می‌خوانیم که ائمه اطهار(ع) از آن به بصیرت، ایثار، عبد صالح و استواری ایمان یاد می‌کنند.
به گزارش سرویس مذهبي تفتان ما، وی اظهار داشت: عبارتی را حضرت سجاد(ع) و امام صادق(ع) درباره حضرت ابوالفضل(ع) دارند که سخن معصوم است. وصف‌هایی که درباره این بزرگوار فرمودند عبارتند از بصیرت، ایثار، عبد صالح، استواری ایمان و روسفید بیرون آمدن از میدان ابتلا.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران عنوان کرد: وقتی زیارت نامه حضرت عباس(ع) را می‌خوانیم این فقرات و عبارات بزرگان ائمه درباره ایشان است، در این زیارت نامه آمده این است؛ «اَلسّلامُ علیکَ ایُّها العبدُ الصّالحُ المطیعُ للهِ وَ لِرسولهِ و لِأمیرِلمؤمنینَ». به اعتقاد بنده، این بلندترین و بزرگترین و گرانقدرترین وصفی است که درباره حضرت عباس(ع) ذکر شده است.
وی ادامه داد: برای روشن شدن این مطلب باید بگوییم که ما هر روز چندین مرتبه در نمازهایمان می‌خوانیم؛ «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ، صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ»؛ ما با تمام وجود از خداوند متعال می‌خواهیم که جزو «منعم علیهم» باشیم و خداوند به ما انعام کند.
مهدوی‌راد تصریح کرد: اینکه در ترجمه آیه «صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ» می‌گویند راه کسانی که به آنها نعمت دادی، ترجمه اشتباهی است چرا که خدا به همه بندگان و موجوداتش نعمت داده است بلکه باید گفت «صراط کسانی که خدایا تو آنها را در بهره گرفتن از نعمت، چیره کردی و به آنها نعمت دادی».
وی ابراز داشت: منظور از «انعمت علیهم» به فرموده قرآن کریم کسانی هستند که «وَمَن یُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَـئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِینَ»؛ و کسانى که از خدا و پیامبر اطاعت کنند، در زمره کسانى خواهند بود که خدا ایشان را گرامى داشته [یعنى] با پیامبران و راستان و شهیدان و شایستگانند و آنان چه نیکو همدمانند. بنابراین «منعم علیهم» کسانی هستند که اطاعت محض از خدا و رسول خدا دارند که مصادیق بارز آن انبیا، صدیقین، شهدا و صالحان هستند.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: حضرت ابوالفضل(ع) مصداق اعلای «منعم علیهم» است چون می‌گوییم «اَلسّلامُ علیکَ ایُّها العبدُ الصّالحُ المطیعُ للهِ وَ لِرسولهِ و لِأمیرِلمؤمنینَ»؛ از این رو منعم علیه یعنی کسی که توانسته از نعمتی که خداوند به او داده است قدرت فهم، خلاقیت و ابتکار و اندیشیدن را چنان استفاده کند که به بصیر بودن برسد و با بصیری به طور کامل در اختیار خدا، پیامبر و ولی الله باشد.
وی در پاسخ به این سؤال که چگونه می‌توان با تأسی به شخصیت و مقام حضرت عباس(ع) مطیع محض خدا و ولی خدا بود، خاطرنشان کرد: اولین گام در این مسیر، داشتن تأمل بسیار و دقت در جایگاه خود، امام و انسان کامل است و توجه به این جایگاه می‌تواند ما را به بصیرت برساند.
مهدوی‌راد اظهار داشت: زمانی که ما توانستیم به بصیرت و خودباوری برسیم آن وقت است که می‌توان دریافت، عظمت ما آن جایی است که مطیع خدا باشیم و با همه وجود درک کنیم که مهمترین افتخار این است که خدا «رب» من باشد و من نیز بنده او باشم. لذا لازم است در زندگی همه بزرگواران بیندیشیم که چگونه از خود گذشتند و در سایه آن به مقامات بالا دست یافتند.
انتهای پیام/ فارس
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران عنوان کرد: وقتی زیارت نامه حضرت عباس(ع) را می‌خوانیم این فقرات و عبارات بزرگان ائمه درباره ایشان است، در این زیارت نامه آمده این است؛ «اَلسّلامُ علیکَ ایُّها العبدُ الصّالحُ المطیعُ للهِ وَ لِرسولهِ و لِأمیرِلمؤمنینَ». به اعتقاد بنده، این بلندترین و بزرگترین و گرانقدرترین وصفی است که درباره حضرت عباس(ع) ذکر شده است.
وی ادامه داد: برای روشن شدن این مطلب باید بگوییم که ما هر روز چندین مرتبه در نمازهایمان می‌خوانیم؛ «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ، صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ»؛ ما با تمام وجود از خداوند متعال می‌خواهیم که جزو «منعم علیهم» باشیم و خداوند به ما انعام کند.
مهدوی‌راد تصریح کرد: اینکه در ترجمه آیه «صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ» می‌گویند راه کسانی که به آنها نعمت دادی، ترجمه اشتباهی است چرا که خدا به همه بندگان و موجوداتش نعمت داده است بلکه باید گفت «صراط کسانی که خدایا تو آنها را در بهره گرفتن از نعمت، چیره کردی و به آنها نعمت دادی».
وی ابراز داشت: منظور از «انعمت علیهم» به فرموده قرآن کریم کسانی هستند که «وَمَن یُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَـئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِینَ»؛ و کسانى که از خدا و پیامبر اطاعت کنند، در زمره کسانى خواهند بود که خدا ایشان را گرامى داشته [یعنى] با پیامبران و راستان و شهیدان و شایستگانند و آنان چه نیکو همدمانند. بنابراین «منعم علیهم» کسانی هستند که اطاعت محض از خدا و رسول خدا دارند که مصادیق بارز آن انبیا، صدیقین، شهدا و صالحان هستند.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: حضرت ابوالفضل(ع) مصداق اعلای «منعم علیهم» است چون می‌گوییم «اَلسّلامُ علیکَ ایُّها العبدُ الصّالحُ المطیعُ للهِ وَ لِرسولهِ و لِأمیرِلمؤمنینَ»؛ از این رو منعم علیه یعنی کسی که توانسته از نعمتی که خداوند به او داده است قدرت فهم، خلاقیت و ابتکار و اندیشیدن را چنان استفاده کند که به بصیر بودن برسد و با بصیری به طور کامل در اختیار خدا، پیامبر و ولی الله باشد.
وی در پاسخ به این سؤال که چگونه می‌توان با تأسی به شخصیت و مقام حضرت عباس(ع) مطیع محض خدا و ولی خدا بود، خاطرنشان کرد: اولین گام در این مسیر، داشتن تأمل بسیار و دقت در جایگاه خود، امام و انسان کامل است و توجه به این جایگاه می‌تواند ما را به بصیرت برساند.
مهدوی‌راد اظهار داشت: زمانی که ما توانستیم به بصیرت و خودباوری برسیم آن وقت است که می‌توان دریافت، عظمت ما آن جایی است که مطیع خدا باشیم و با همه وجود درک کنیم که مهمترین افتخار این است که خدا «رب» من باشد و من نیز بنده او باشم. لذا لازم است در زندگی همه بزرگواران بیندیشیم که چگونه از خود گذشتند و در سایه آن به مقامات بالا دست یافتند.
انتهای پیام/ فارس
پنجشنبه ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۵۲
کد مطلب: 432801
