فضای مجازی؛ تهدیدی جدی بر خانواده هاي ايراني/ تفاوت قلم زدن در فضای «مجازی» با «مکتوب»

اكبر رئيسي در گفت و گو با خبرنگار تفتان ما با بيان اينكه چهلمين دهه زندگي را پشت سر گذاشتم، اظهار كرد:  دارای تحصیلات ارشد در دو رشته دریانوردی از کشور سوئد و آموزش زبان انگلیسی از دانشگاه دریانوردی چابهار و پذیرفته شده دکتری هستم.
 
وي با بيان اينكه شاغل بنادر و دریانوردی استان (رئیس اداره آموزش) و مدرس دانشگاه آزاد هستم، تصريح كرد: از سال 1385 نقد اجتماعی در فضای وب و كانال تلگرام می‌نویسم.
 
رئيسي ادامه داد: رمان هم می‌نویسم که تاکنون دو رمان با نام‌های «نیلگ» و «آپسارا، جاسوسه خدایان» منتشر شده و سومين رمان نيز با نام فعلی «شاری، شهداد و مهناز» اخیراً به اتمام رسیده و در مرحله بازنویسی نهایی است.
 
وي بيان كرد: از كودكي عاشق نوشتن بودم و با نصف كردن برگ دفتر و منگنه كردن، كتابچه جيبي درست مي كردم و به همكلاسي هاي خودم امانت مي دادم.
 
اين نويسنده پرتجربه افزود: قصه هاي مختلفي در اين كتاب جيبي مي نوشتم و گاهي از اوقات نيز آزمايش هاي علمي با ماژيك نقاشي و شبيه فونت چاپي مي نوشتم كه شبيه كتاب هاي واقعي شود و حتي براي آن ها تيتر و طرح جلد هم طراحي مي كردم و پي نوشت آن را نيز اسم نويسنده را اضافه مي كردم و پشت جلدش حتي قيمت كتاب را هم ذكر مي كردم.
 
* احساس نوشتن رمان با نقد اجتماعي كاملاً متفاوت است
وي با بيان اينكه احساس نوشتن رمان با نقد اجتماعي كاملاً متفاوت است، خاطرنشان كرد: زماني كه نقد اجتماعي مي نويسم براي فضاي مجازي، احساس لذت بخشي دارم زيرا احساس مي كنم دردم را به جامعه منتقل كردم.
 
رئيسي ادامه داد: نوشتن رمان خيلي فرسايشي است و البته نوعي از رنج گه آدم آن را مي خواهد و به عنوان تنها پناهگاهش در كوران روزگار به آن نياز دارد.
 
وي گفت: نخستين نقد اجتماعي من انتقاد به فيلم بدوك مجيد مجيدي كه ظاهراً با نيت خير به زن و دختران اهانت كرده بود نوشتم.
 
رئيسي بيان كرد: در دوران دانشجويي در سال 69 يا 70 يك انتقاد به سينما در روزنامه اطلاعات چاپ شد و تيتر اين مطلب اين «سینما آئینه حقیقت‌گرایی برای بلوچستان نیست.» بود.
 
وي با اشاره به رمان هاي منتشر شده، ادامه داد:  در حال حاضر دو رمان از من به بازار آمده، اولی «نیلگ» که در حقیقت بازتاب دعدغه‌های اجتماعی و محلی‌ام بود و رمان دومم «آپسارا، جاسوسه خدایان» هم که ماه پیش منتشر شد، دغدغه‌های فکری و ابعادی از جهان‌بینی‌ام را منعکس می‌کند.
 
رئيسي ادامه داد: حال نوبتی هم که باشد نوبت زن و زندگی است و برای همین رمان سومم الهام گرفته از یک قصه فولکلور بلوچی است به نام «شاری، شهداد و مهناز» که روایت رقابت دو زن برای تصاحب یک مرد است و اين رمان که تقریبا به اتمام رسیده و در حال بازبینی و بازنویسی نهايي است كه روایت یک راوی امروزی را هم به موازات داستان قدیمی بازگو می‌کند.
 
وي در پاسخ به اين سوال خبرنگار تفتان ما مبني بر اينكه چه كتابي را بيشتر مي پسنديد؟، گفت: اول شازه کوچلوی ساده خودمان، دوم «بار تحمل ناپذیر هستی» میلان کوندرا، سوم 1984 جرج اورل که البته متن انگلیسی‌اش لطفی دیگر دارد.
 
رئيسي افزود: جودی ابوت هم واقعا بامزه و برانگیزاننده است و در خارج از حوزه رمان آرزو دارم همه انسانها کتابهای روانشناسی آکادمیک (مثل روانشناسی رشد، روانشناسی اجتماعی، روانشناسی یادگیری و غیره)  و نه این عامه‌پسندهای  را بخوانند.
 
اين نويسنده فضاي مجازي با اشاره به شخصيت هاي جذاب، گفت: شخصیت رمانی می‌توانم دوگانه ژان‌وال‌ژان –ژاور در بینوایان را شخصيت هاي جذاب و کلیه شخصیت‌های شازده کوچلو را مثل پادشاه، میخواره، حسابدار و بقیه، که عمیق‌ترین مفاهیم بشری را به ساده‌ترین شکل منتقل کرده‌اند را ساير شخصيت هاي جذاب معرفي كرد.
 
* رسانه هاي مجازي در حال حاضر به دليل آزادي عمل، سرعت و وسعت همه دنيا را تسخير خود كرده است
وي با بيان اينكه رسانه هاي مجازي در حال حاضر به دليل آزادي عمل، سرعت و وسعت همه دنيا را تسخير خود كرده است، افزود: متاسفانه با هرج و مرج و آشفته‌بازاری که درست کرده اکثر گوشی بدستان خود را فیلسوف مادرزاد و بی‌نیاز از معالعه عمیق می‌دانند و این جامعه را سطحی بار خواهد آورد.
 
رئيسي با بيان اينكه آرزو دارم، روزي رسانه اي موثر داشته باشم جهت كمك به تحقق روياهايم، تصريح كرد: بهترین سرگرمی من تخیل و رویاپردازی به ويژه در دل طبیعت بکر و پیگیری نوستالژی‌های کودکی است.
 
وي خاطرنشان كرد: در زمان نوشتن رمان نیلگ هر وقت کم می‌آوردم به کوه می‌زدم و قدم زدن در دل کوه‌های سترگ معجزه می‌کند.
 
رئيسي ادامه داد: اعتراف می‌کنم اهل موسیقی‌های خیلی باکلاس و هنری خارجی نیستم و به هرکه گفته‌ام خندیده، شما هم اگر دل‌تان خواست دستم بیندازید؛ ولی هیچی برایم لذت موسیقی هندی را ندارد و موسیقی پاپ هم هر از گاهی  گوش می‌دهم، تاپ ‌ها را بیشتر اما اخیرا حسش کم رنگ شده و سرگرمی‌هایم را در این روزها گم گرده‌ام.
 
وي در پاسخ به سوال خبرنگار تفتان ما مبني بر اينكه چه صحبتی برای نویسندگان دارید؟"، گفت: با وجود این همه سوژه بکر و حرف‌های ناگفته، این‌همه گرفتار فرم‌بازی وآوانگاردیسم نشوند.
 
رئيسي با بيان اينكه خواسته من از افرادي كه مطالبم را مي خوانند اين است كه نقطه نظرات خود را بگويند، ادامه داد: در باره نقدهاي اجتماعي و آثار منتشر شده و حتي آثاري كه در حال نگارش است بايد مخاطبان نظر دهند چرا كه براي سرگرمي مطلب نمي نويسم و در پس حوادث و توصيفات رمان هاي خودم فلسفه و ناگفته هاي مسستر دارم كه بايد مخاطبان همان ها را پيدا كنند.
 
* اهالي استان سيستان و بلوچستان بايد به سمت نوشتن روي بياورند
وي با بيان اينكه اهالي استان سيستان و بلوچستان بايد به سمت نوشتن روي بياورند، افزود: بخش بزرگي از مشكلات امروز جامعه و استان پهناور سيستان و بلوچستان از عدم نگارش و نوشتن مشكلات است كه انبوهي حرف ناگفته توي حافظه جمعي مان مانده است.
 
رئيسي ادامه داد: باید بنویسیم و اثر قابل دفاع و قابل عرضه تولید کنیم و نه صرفا آثار محلی و استانی و اگر در تبریز و مشهد و شیراز فرهنگ کتابخوانی پایین باشد شاید به مقتضای روزگار قابل توجیه باشد، آن‌ها آردشان را به وقتش بیخته و الک‌شان را آویخته‌اند و مثنوی و شاهنامه و بوستان و گلستان بیرون داده‌اند و ما کجای کاریم؟ ما حق نداریم کتاب‌گریز باشیم و برای ما تازه شروع کار است.
 
اين نويسنده فضاي مجازي اظهار كرد: مخاطبان مي توانند مطالب من را در صفحه اينستاگرام، كانال تلگرامي و وبلاگم پيگيري كنند و از نطقه نظرات خودشان در پيشرفت كارهاي خودم استفاده مي كنم.
 
انتهاي پيام/

شنبه ۱۷ تير ۱۳۹۶ ساعت ۰۷:۵۰