«مهر»؛ فلق خوش‌منظر صبح دانایی و شاهراه پیشرفت
مهر؛ فلق خوش‌منظر صبح دانایی و شفق بی‌رنگ نادانی است، شاهراه و نقطه تلاقی پیشرفت‌ها و بزنگاه بی‌مانند تحول‌هاست.
به گزارش سرویس اجتماعی تفتان ما،ماه مهر نوید آغاز خزان طبیعت و مطلع خمودگی و سکون است، اما برای کودکان، نوجوانان و جوانان یادآور حلاوت و شیرین‌ترین خاطره دوران زندگی است.
صحبت از ماه مهر؛ یعنی گفتن از عشق و معشوقی جاودانه و همنشین و همدلی مهربان است.
عشق، تفسیر دانایی و توانایی است و معشوق، سرمایه‌های بی‌بدیل انسانی و عاملان و حاملان تکامل و توسعه هر جامعه.
سرمایه هایی همچون کودکان و نوجوانانی که گران سنگ‌ترین تحفه الهی، محصول همه عمر والدین و یگانه امید آنان هستند.
مهر؛یعنی اینکه نوآموزان خاطره آن را برای ابد بر صحیفه زندگی‌شان تحریر کنند و نوجوانان و جوانان عزم خود را نسبت به سال گذشته جزم‌تر کنند و ثابت قدم‌تر گام بر آن نهند و برای بزرگان نیز تجدید خاطره خوشایندی از سالیان دور می‌شود.
مهر؛ یعنی تجدید عهد با دانایی، دانستن و به کار بستن، تلاش کردن برای بهتر شدن و قدم برداشتن برای کامل شدن.
داستان مهر؛ روایت خاطره‌انگیز عشقی ماندگار و سرایش غزل توانایی است که شاه بیت همیشگی آن بوی بازی‌های راه مدرسه، خش‌خش گام‌های پیوسته، مهرورزی بی‌تکلف و بی‌منت، پچt>پچ همکلاسی‌های نورسته، بیداری در صبح سرد زمستان، حسرت چرت عصرگاهان، شِکوه بی‌پایان از سنگینی تکالیف، هقt>هق کودک جدا شده از مادر،کوله و کیف ناهمسان، هیبت ناظم، آستین بلند و نافرم لباس، جای خالی دندان شیری، لقمه نان چاشت نیمروزی و شیطنت‌های کودکان بوده و جملگی منشور یادگیری است.
چه زیباست فرا رسیدن این فصل نورانی، حیات‌بخش و جاودانی که از دور سال‌های گذشته نیاکان ما با آمدنش ردای مباهات به تن می‌کردند و اشک شوق بر دیده تر.
پاییز و مهر همیشه بوی مدرسه می‌دهد، حتی اگر تو بزرگ شده باشی؛ حکایت عجیبی است وقتی آدم‌های کوچک امروز، نقش‌های داستان زندگی فردایت را بازی می‌کنند؛ آدم هایی که بعدها مثل حیاط وسط آن چهاردیواری بزرگ و ماندگار زندگی؛ یعنی مدرسه، ممکن است دیگر دست‌یافتنی نباشند.
بوی مدرسه می‌دهد،حتی اگر تو داستان فراغ و رفتن معلم اول ابتدایی‌ات را بشنوی و خوانده باشی، کودکان قد و نیم قدی را ببینی که برای رسیدن به اول صف و خودنمایی کردن، شانه‌های یکدیگر را می‌فشارند و بر سر نشان دادن قدرت و توانایی کودکانه خود، تلاشی دوچندان می‌کنند؛ به هم اخم می کنند اما کینه‌ورزی نکردن ویژگی منحصر بفرد دوستی هایشان است.
بله؛ پاییز بوی مدرسه می‌دهد، حتی اگر مدرسه‌ات پشت زمان‌ها و در غایت آروزهایت بایگانی شده باشد.
آری ماه مهر و فصل پاییز، ماه روایت‌گری اندیشه‌های برتر و آرزوهای مانا و ماندگارتر است و حکایت روزهای نوید بخش برای رسیدن به مدارج عالی.
زدودن غبار ظلمت و جهل، رویش غنچه‌های دانش بر سر، و قدم زدن به سرزمین نور است.
بیاییم حرمت‌نگار و نگارنده همیشگی این زیبایی‌ها باشیم، او که سرآغازش مطلع آگاهی، ادامه‌اش پندار بیداری و فرجامش تحریر جاودانگی است.
اگر ریزش برگ‌ها، خزان رنگ‌ها و سکون و رخوت، ماحصل و سوغات پاییز است، اما رویش‌هایش غالب‌تر بوده و جایگزین ریزش‌هاست و مهر قاموس انسان‌هایی است که خواهان اوج رویش و تغییرند.
مهر؛ ماه شکوفایی نیلوفران در استجابت دعای باران پاییزی و امید و اعتماد جاودان در بزنگاه‌های زندگی است.
قامت برافراشتن در کالبد معیارهای انسانی و زنگار زدایی خصایص غیرانسانی است؛ حرمتی دارد به وسعت تاریخ و وجاهتی به سنگینی آسمان و زمین.
مهر؛ فلق خوش‌منظر صبح دانایی و شفق بی‌رنگ نادانی است، شاهراه و نقطه تلاقی پیشرفت‌ها و بزنگاه بی‌مانند تحول‌هاست.
بر دستان آن نگارش‌گر پرمهر بوسه می‌زنیم و بانگ برمی‌آوریم؛
بارالها در این مِهر از مهر بیکران خویش باز نصیبم کن و یاری‌ام ده تا همواره در آموختن حریص باشیم و در پرده آموخته‌ها حریص‌تر، بیاموزیم آنچه تو می‌پسندی و تبری جوییم ز آنچه تو نمی‌پسندی.
آرزو می‌کنیم همیشه دانش‌آموز بمانیم و عامل به آن؛ نه دانش اندوز و بی عمل به آن.
خدایا؛ نقش زیبا و بی‌بدیل دانایی را چنان بر تارک قلبمان ترسیم کن که تا زنده‌ایم به نقش آن نقوش زیبا بالیده و به درگاه بی‌انتهایش بوسه زنیم و چه زیباست همگی بسراییم که؛
ز دُور عمر نکو روزگار تحصیل است/ به از بهار طبیعت، بهار تحصیل است
به از سپیدی صبح بطالت است ای دل/ سیاهی ای که ز شب‌های تار تحصیل است
هزار تیر بلا را به سینه بنشاند/ کسی که عاشق روزنگار تحصیل است
انتهای پیام/فارس
صحبت از ماه مهر؛ یعنی گفتن از عشق و معشوقی جاودانه و همنشین و همدلی مهربان است.
عشق، تفسیر دانایی و توانایی است و معشوق، سرمایه‌های بی‌بدیل انسانی و عاملان و حاملان تکامل و توسعه هر جامعه.
سرمایه هایی همچون کودکان و نوجوانانی که گران سنگ‌ترین تحفه الهی، محصول همه عمر والدین و یگانه امید آنان هستند.
مهر؛یعنی اینکه نوآموزان خاطره آن را برای ابد بر صحیفه زندگی‌شان تحریر کنند و نوجوانان و جوانان عزم خود را نسبت به سال گذشته جزم‌تر کنند و ثابت قدم‌تر گام بر آن نهند و برای بزرگان نیز تجدید خاطره خوشایندی از سالیان دور می‌شود.
مهر؛ یعنی تجدید عهد با دانایی، دانستن و به کار بستن، تلاش کردن برای بهتر شدن و قدم برداشتن برای کامل شدن.
داستان مهر؛ روایت خاطره‌انگیز عشقی ماندگار و سرایش غزل توانایی است که شاه بیت همیشگی آن بوی بازی‌های راه مدرسه، خش‌خش گام‌های پیوسته، مهرورزی بی‌تکلف و بی‌منت، پچt>پچ همکلاسی‌های نورسته، بیداری در صبح سرد زمستان، حسرت چرت عصرگاهان، شِکوه بی‌پایان از سنگینی تکالیف، هقt>هق کودک جدا شده از مادر،کوله و کیف ناهمسان، هیبت ناظم، آستین بلند و نافرم لباس، جای خالی دندان شیری، لقمه نان چاشت نیمروزی و شیطنت‌های کودکان بوده و جملگی منشور یادگیری است.
چه زیباست فرا رسیدن این فصل نورانی، حیات‌بخش و جاودانی که از دور سال‌های گذشته نیاکان ما با آمدنش ردای مباهات به تن می‌کردند و اشک شوق بر دیده تر.
پاییز و مهر همیشه بوی مدرسه می‌دهد، حتی اگر تو بزرگ شده باشی؛ حکایت عجیبی است وقتی آدم‌های کوچک امروز، نقش‌های داستان زندگی فردایت را بازی می‌کنند؛ آدم هایی که بعدها مثل حیاط وسط آن چهاردیواری بزرگ و ماندگار زندگی؛ یعنی مدرسه، ممکن است دیگر دست‌یافتنی نباشند.
بوی مدرسه می‌دهد،حتی اگر تو داستان فراغ و رفتن معلم اول ابتدایی‌ات را بشنوی و خوانده باشی، کودکان قد و نیم قدی را ببینی که برای رسیدن به اول صف و خودنمایی کردن، شانه‌های یکدیگر را می‌فشارند و بر سر نشان دادن قدرت و توانایی کودکانه خود، تلاشی دوچندان می‌کنند؛ به هم اخم می کنند اما کینه‌ورزی نکردن ویژگی منحصر بفرد دوستی هایشان است.
بله؛ پاییز بوی مدرسه می‌دهد، حتی اگر مدرسه‌ات پشت زمان‌ها و در غایت آروزهایت بایگانی شده باشد.
آری ماه مهر و فصل پاییز، ماه روایت‌گری اندیشه‌های برتر و آرزوهای مانا و ماندگارتر است و حکایت روزهای نوید بخش برای رسیدن به مدارج عالی.
زدودن غبار ظلمت و جهل، رویش غنچه‌های دانش بر سر، و قدم زدن به سرزمین نور است.
بیاییم حرمت‌نگار و نگارنده همیشگی این زیبایی‌ها باشیم، او که سرآغازش مطلع آگاهی، ادامه‌اش پندار بیداری و فرجامش تحریر جاودانگی است.
اگر ریزش برگ‌ها، خزان رنگ‌ها و سکون و رخوت، ماحصل و سوغات پاییز است، اما رویش‌هایش غالب‌تر بوده و جایگزین ریزش‌هاست و مهر قاموس انسان‌هایی است که خواهان اوج رویش و تغییرند.
مهر؛ ماه شکوفایی نیلوفران در استجابت دعای باران پاییزی و امید و اعتماد جاودان در بزنگاه‌های زندگی است.
قامت برافراشتن در کالبد معیارهای انسانی و زنگار زدایی خصایص غیرانسانی است؛ حرمتی دارد به وسعت تاریخ و وجاهتی به سنگینی آسمان و زمین.
مهر؛ فلق خوش‌منظر صبح دانایی و شفق بی‌رنگ نادانی است، شاهراه و نقطه تلاقی پیشرفت‌ها و بزنگاه بی‌مانند تحول‌هاست.
بر دستان آن نگارش‌گر پرمهر بوسه می‌زنیم و بانگ برمی‌آوریم؛
بارالها در این مِهر از مهر بیکران خویش باز نصیبم کن و یاری‌ام ده تا همواره در آموختن حریص باشیم و در پرده آموخته‌ها حریص‌تر، بیاموزیم آنچه تو می‌پسندی و تبری جوییم ز آنچه تو نمی‌پسندی.
آرزو می‌کنیم همیشه دانش‌آموز بمانیم و عامل به آن؛ نه دانش اندوز و بی عمل به آن.
خدایا؛ نقش زیبا و بی‌بدیل دانایی را چنان بر تارک قلبمان ترسیم کن که تا زنده‌ایم به نقش آن نقوش زیبا بالیده و به درگاه بی‌انتهایش بوسه زنیم و چه زیباست همگی بسراییم که؛
ز دُور عمر نکو روزگار تحصیل است/ به از بهار طبیعت، بهار تحصیل است
به از سپیدی صبح بطالت است ای دل/ سیاهی ای که ز شب‌های تار تحصیل است
هزار تیر بلا را به سینه بنشاند/ کسی که عاشق روزنگار تحصیل است
انتهای پیام/فارس
جمعه ۲ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۱۴:۲۳
کد مطلب: 434828
