چرا بیش از 14 طرح پرورش گونه آبزی بومی رها شد؟/ مسئولان سنگ «پرورش تیلاپیا» را بر سینه می‌زنند

به گزارش سرویس اجتماعي  تفتان ما،هفته گذشته با خبر شوکه کننده‌ای از سازمان محیط زیست به پایان رسید؛ مجوز پرورش تیلاپیا پس از سال‌ها مقاومت سازمان محیط زیست از سوی رئیس جدید این سازمان صادر شد.
وقتی مسئولان سازمان محیط زیست با خشم و واکنش‌های کارشناسان این حوزه مواجه شدند، اعلام کردند این طرح تنها به صورت پایلوت در بافق یزد اجرا می‌شود؛ این در حالی است که براساس اخبار، آغاز پرورش پایلوت این ماهی پرحاشیه در بافق یزد از سال 92 آغاز شده است.
معاون دفتر توسعه منابع آبزی و ماهیان آب شیرین سازمان شیلات ایران، مهرماه سال 92 در مورد پرورش ماهی تیلاپیا به خبرنگار فارس گفته بود: سازمان شیلات کشور از سال‌ها پیش کار تحقیق و مطالعه و تک جنس کردن گونه تیلاپیا را در مرکز تحقیقات بافق با موفقیت انجام داده است.
جمشید سیفی تصریح کرده است: توجه به پرورش ماهی تیلاپیا در کشور به دلیل رشد بالایی که دارد موجب می‌شود سالانه صدها تن ماهی در کشور تولید شود و سرانه مصرف را افزایش دهد که این روند انقلابی در تولید گوشت ماهی و سفید برپا می‌شود.
علاوه بر این در سال 93 سازمان محیط زیست مجوز پرورش ماهی در سه شهر  یزد، قم و سمنان را به صورت پایلوت را صادر کرده بود که خوشبختانه با فشار کارشناسان سازمان محیط زیست این مجوزها ملغی شد.
اصغر عبدلی عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی اردیبهشت امسال در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه جامعه خبرگزاری فارس، با اشاره به تنوع زیستی منحصربه‌فرد ایران در حوزه ماهی‌ها و آبزیان، اظهار داشت: ایران تنوع زیستی بی نظیری در حوزه آبی نسبت به کشورهای منطقه دارد، از لحاظ اکوسیستمی هم کشور ما دارای یک وضعیت ممتازی است اما گونه های بومی ایرانی به دلیل عدم توجه در معرض انقراض قرار دارند.
تیلاپیا تهدید زیستی که سازمان پدافند غیرعامل هم به آن اذعان دارد
عبدلی درخصوص ورود گونه غیربومی و مهاجم ماهی تیلاپیا در تالاب شادگان نیز اظهار داشت: تیلاپیا یک گونه مهاجم است و اثرات مخربی بر روی گونه‌های بومی این منطقه گذاشته است و در نهایت منجر به مشکلات اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی بسیاری برای بومیان یا صیادان بومی این منطقه شده است به طوری که سازمان پدافند غیرعامل نیز تیلاپیا را در استان خوزستان به عنوان یک تهدید اجتماعی، اقتصادی و زیستی معرفی کرده است.
این کارشناس ادامه داد: گونه کیلکای بومی ایران یکی از فراوان‌ترین گونه‌های موجود کیلکا در جهان بود که امروز تبدیل به یک گونه به شدت در معرض انقراض قرار گرفته است.
عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی ورود گونه ماهی شانه‌دار به دریای خزر را که در سال‌های گذشته ذخایر ماهی کیلکا را از بین برده است از جمله گونه‌های مهاجم غیربومی برشمرد و تصریح کرد: با ورود  گونه مهاجم شانه دار و در کنار صید بی‌رویه و افزایش آلودگی‌ها صیادان بسیاری در حوزه دریای خزر که به صید کیلکا مشغول بودند ورشکست شده و خسارات زیادی به دولت و اکوسیستم منطقه وارد شد.
راهکار کنترل گونه‌های مهاجم پیچیده است/ بهترین راه جلوگیری از ورود آنها به کشور
عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی ادامه داد: متاسفانه راهکار کنترل گونه‌های مهاجم پیچیده و در موارد بسیار زیادی غیرممکن است؛ پس بهترین راه جلوگیری از ورود این گونه‌ها به کشور است.
این اکولوژیست تأکید کرد: دولت باید بسته‌های حمایتی را برای پرورش گونه‌های بومی در نظر بگیرد چرا که سرمایه‌گذاری بر روی این گونه‌ها در دراز مدت نتیجه می‌دهد.
عبدلی به صادرات ارزشمند گذشته ایران در خصوص ماهیان خاویاری اشاره کرد و گفت: در دنیا ایران را به خاطر خاویارش می‌شناختند و ما از محل فروش یک کیلو خاویار 10 سال پیش چیزی حدود 20 میلیون تومان درآمدزایی داشتیم اما در حال حاضر چین،‌عربستان و امارات در صادرات خاویار از ما پیشی گرفته اند.
وی تأکید کرد: ایران مهد خاویار است و ما باید به جای اینکه انرژی خود را صرف گونه‌های مهاجمی مثل تیلاپیا کنیم به فکر احیای خاویار باشیم.
اما سوال اینجاست، آیا حمایت مسئولان دو سازمان شیلات و محیط زیست کشور از پرورش تیلاپیا به منظور اشتغالزایی و حمایت از تولید داخلی است؟ آیا از مخاطرات پرورش این گونه مهاجم آگاه نیستند؟ چرا بعد از 39 سال که از انقلاب می‌گذرد اما قزل آلای ایرانی، ماهی خاویار اصلاح نژاد نشده است؟ چرا جلوی صید بی رویه کیلکا گرفته نشده است؟
بیش از ده‌ها طرح تکثیر و پرورش گونه‌های آبزی بومی که نیمه کاره و بی سر و صدا متوقف شد
چرا طرح تکثیر و پرورش خرچنگ دراز ابرشیرین دربوق و کرنا کرده و رسانه‌ای شد و مسئولان گفتند با پرورش این گونه، بیکاری کل کشور را ریشه کن می‌کنند، نیمه کاره رها شد؟ چرا طرح تکثیر و پرورش کفال خاکستری را در گمیشان گرگان بعد از ده سال و بریز و بپاش و پول به کارشناسان خارجی و سفر خارجی رفتن برخی از مسئولان شیلات، نیمه کاره رها شد؟
طرح پرورش ماهی سفید، طرح تکثیر و پرورش میگوی مونودون، طرح تکثیر و پرورش خیار دریایی، طرح تکثیر و پرورش کپور ماهیان هندی، طرح تکثیر و پرورش میگوی آب شیرین را درجنوب کشور، طرح پرورش میگوی موزی و میگوی ببری سبز در بندرعباس، طرح پرورش ماهیان جنوب در بندرعباس، طرح تکثیر و پرورش صدف در بندرلنگه، طرح پرورش قورباغه در انزلی، طرح تکثیر سس ماهی سرگنده در گیلان، طرح تکثیر و پرورش گربه ماهی، طرح تکثیر و پرورش کرم خاکی به جای کرم سفید در پرورش ماهیان خاویاری، طرح تکثیر و پرورش سوف، طرح تکثیر و پرورش اردک ماهی و چندین طرح دیگر که بی سرو صدا با تحمیل هزینه های سنگین به کشور متوقف شد.
انتهای پیام/

جمعه ۱۹ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۴۳