منظور روحانی از «امام زمستانی» چیست؟
اینکه منظور روحانی از بهار و تابستان امام چیست و شامل کدام بخش از عقاید روح‌الله خمینی می‌شود را فقط باید از خود رئیس‌جمهور پرسید و بس!
به گزارش سرویس سياسي تفتان ما، به نقل از آناج، دیگر به برخی از حرف‌های حسن روحانی عادت کرده‌ایم. مثلا برای‌مان عادی شده که درباره‌ی یک موضوعی که ریشه در دین و یا تاریخ اسلام دارد، حرف‌های ناشنیده و جدیدی از او بشنویم. حرف‌هایی که مسلما خاستگاه آن‌ها مبانی اعتقادی شخص رئیس‌جمهور است و شخص دیگری را نمی‌توان در آن دخیل دانست.
روحانی که پس از اجرایی‌شدن برجام، در اعلام مواضع و عقایدش رو راست‌تر از قبل شده، این‌بار در تجدید میثاق با آرمان‌های امام راحل(ره) و در جوار آن مضجع شریف، گفت: «از سخنان امام خمینی(ره) نباید به عنوان ابزار جناحی و گروهی استفاده شود، افکار و اصول امام به مانند درخت طیبه و مثمر ثمری است که همه ایام و روزهای آن باید مورد توجه باشد. اگر مرتباً تصویر زمستانی از این درخت نشان داده شود این به حق نیست. این درخت طیبه، بهار و تابستان دارد و باید به شاخسار پر از میوه‌ی آن هم توجه شود.»
کاش روحانی کمی بیشتر درباره‌ی «امام زمستانی» و «امام بهاری» توضیح می‌داد که دیگر نیازی به تحلیل آن نبود. اما شاید بتوان منظور رئیس‌جمهور از «تصویر زمستانی امام» را در آن دسته از فرمایشات معمار کبیر انقلاب دانست که بیشتر جنبه‌ی سلبی و نفی‌ای دارند. مثلا با توجه به اینکه روحانی مجددا عملکرد شورای نگهبان را هم در داخل و هم در خارج از کشور مورد انتقاد جدی قرار داده، آن بخش از سخنان امام که مخالفت با شورای نگهبان را مخالفت با اسلام دانسته‌اند، جزء فصل سرد اندیشه‌های امام محسوب شود.
همین‌طور با توجه به اینکه روحانی گفته «به هر حال روزی مسائل ایران و آمریکا حل خواهد شد؛ چون هیچ اختلافی بین دو کشور مهم دائمی نخواهد بود»، شاید مجموعه‌ی سخنان امام در خصوص «شیطان بزرگ» و «ام‌الفساد قرن» که این تعابیر را فقط درمورد آمریکا به کار بردند، قطعه‌ی مهمی از پازل تصویر زمستانی امام را کامل کند.
رئیس‌جمهور در بخش دیگری از صحبت‌هایش به معنای سه‌گانه‌ی «استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی» اشاره کرد و پیرامون «استقلال» گفت: «استقلال نیز نه به معنای انزوا بلکه به معنای نفی استیلای دیگران که ما نه بیگانه پرستیم و نه بیگانه‌ستیز؛ و نه انزوا را می‌پذیریم و نه هضم در جامعه غربی را قبول می‌کنیم.»
روحانی در این تعبیر، بیگانه‌پرستی را معادل با هضم در جامعه‌ی غربی، و بیگانه‌ستیزی را با عدم گوشه‌گیری یکسان در نظر گرفته است. نگاهی که بخش اول آن درست و بخش دومش مورد نقد می‌باشد. چرا که در اندیشه‌ی اسلامی بر نفی ظلم و ظلم‌پذیری خصوصا در آیه 279 سوره مبارکه بقره تصریح و تأکید شده که «لا تَظلِمونَ وَلا تُظلَمونَ».
مقام معظم رهبری نیز دو سال قبل در سخنانی که طی آن مقابله با نظام سلطه را چالش اساسی انقلاب عنوان کردند، فرمودند:«نظام سلطه، نظام تقسیم دنیا به ظالم و به مظلوم است؛ منطق انقلاب که منطق اسلام است، «لا تَظلِمونَ وَ لا تُظلَمون» است؛ نباید ظلم کنید و نباید بگذارید به شما ظلم بشود.»1
اما اینکه منظور روحانی از بهار و تابستان امام چیست و شامل کدام بخش از عقاید روح‌الله خمینی می‌شود را فقط باید از خود رئیس‌جمهور پرسید و بس! چرا که نمی‌توان انبوه اظهارات روحانی اعم از «نداشتن هنرمند ارزشی و غیرارزشی»، «آموختن درس مذاکره از واقعه کربلا» و «تأیید صلاحیت زیاد ابن ابیه در انتخابات» را از فرمایشات امام نتیجه گرفت.
1. بیانات در دیدار فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی 92/6/26
انتهای پیام/
روحانی که پس از اجرایی‌شدن برجام، در اعلام مواضع و عقایدش رو راست‌تر از قبل شده، این‌بار در تجدید میثاق با آرمان‌های امام راحل(ره) و در جوار آن مضجع شریف، گفت: «از سخنان امام خمینی(ره) نباید به عنوان ابزار جناحی و گروهی استفاده شود، افکار و اصول امام به مانند درخت طیبه و مثمر ثمری است که همه ایام و روزهای آن باید مورد توجه باشد. اگر مرتباً تصویر زمستانی از این درخت نشان داده شود این به حق نیست. این درخت طیبه، بهار و تابستان دارد و باید به شاخسار پر از میوه‌ی آن هم توجه شود.»
کاش روحانی کمی بیشتر درباره‌ی «امام زمستانی» و «امام بهاری» توضیح می‌داد که دیگر نیازی به تحلیل آن نبود. اما شاید بتوان منظور رئیس‌جمهور از «تصویر زمستانی امام» را در آن دسته از فرمایشات معمار کبیر انقلاب دانست که بیشتر جنبه‌ی سلبی و نفی‌ای دارند. مثلا با توجه به اینکه روحانی مجددا عملکرد شورای نگهبان را هم در داخل و هم در خارج از کشور مورد انتقاد جدی قرار داده، آن بخش از سخنان امام که مخالفت با شورای نگهبان را مخالفت با اسلام دانسته‌اند، جزء فصل سرد اندیشه‌های امام محسوب شود.
همین‌طور با توجه به اینکه روحانی گفته «به هر حال روزی مسائل ایران و آمریکا حل خواهد شد؛ چون هیچ اختلافی بین دو کشور مهم دائمی نخواهد بود»، شاید مجموعه‌ی سخنان امام در خصوص «شیطان بزرگ» و «ام‌الفساد قرن» که این تعابیر را فقط درمورد آمریکا به کار بردند، قطعه‌ی مهمی از پازل تصویر زمستانی امام را کامل کند.
رئیس‌جمهور در بخش دیگری از صحبت‌هایش به معنای سه‌گانه‌ی «استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی» اشاره کرد و پیرامون «استقلال» گفت: «استقلال نیز نه به معنای انزوا بلکه به معنای نفی استیلای دیگران که ما نه بیگانه پرستیم و نه بیگانه‌ستیز؛ و نه انزوا را می‌پذیریم و نه هضم در جامعه غربی را قبول می‌کنیم.»
روحانی در این تعبیر، بیگانه‌پرستی را معادل با هضم در جامعه‌ی غربی، و بیگانه‌ستیزی را با عدم گوشه‌گیری یکسان در نظر گرفته است. نگاهی که بخش اول آن درست و بخش دومش مورد نقد می‌باشد. چرا که در اندیشه‌ی اسلامی بر نفی ظلم و ظلم‌پذیری خصوصا در آیه 279 سوره مبارکه بقره تصریح و تأکید شده که «لا تَظلِمونَ وَلا تُظلَمونَ».
مقام معظم رهبری نیز دو سال قبل در سخنانی که طی آن مقابله با نظام سلطه را چالش اساسی انقلاب عنوان کردند، فرمودند:«نظام سلطه، نظام تقسیم دنیا به ظالم و به مظلوم است؛ منطق انقلاب که منطق اسلام است، «لا تَظلِمونَ وَ لا تُظلَمون» است؛ نباید ظلم کنید و نباید بگذارید به شما ظلم بشود.»1
اما اینکه منظور روحانی از بهار و تابستان امام چیست و شامل کدام بخش از عقاید روح‌الله خمینی می‌شود را فقط باید از خود رئیس‌جمهور پرسید و بس! چرا که نمی‌توان انبوه اظهارات روحانی اعم از «نداشتن هنرمند ارزشی و غیرارزشی»، «آموختن درس مذاکره از واقعه کربلا» و «تأیید صلاحیت زیاد ابن ابیه در انتخابات» را از فرمایشات امام نتیجه گرفت.
1. بیانات در دیدار فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی 92/6/26
انتهای پیام/
سه شنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۰۷
کد مطلب: 426052
