امام خمینی(ره)با مدلی کاملاً متفاوت مبتنی بر روش‌های سیدالشهدا مبارزه را شروع کرد/ دولت ها در دوران قاجار و پهلوی استبدادی و ضد ملی بودند
هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد گفت:طلوع مبارزات اصیل و حرکت انقلابی امام زمانی بود که دیگر جریان‌های مبارز کم آورده بودند و دچار فساد و ابتذال درونی هم شده‌اند، این‌رو اما با مدلی کاملاً متفاوت مبتنی بر روش‌های سیدالشهدا مبارزه را شروع کرد.
به گزارش سرویس سياسي تفتان ما، به نقل از پرستوها، هادی وکیلی عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگه فردوسی مشهد در گفتگو با صبح توس اظهار داشت: در دو سه دهه اخیر در مورد انقلاب اسلامی پژوهش‌های بسیاری انجام‌شده و در این پژوهش‌ها معمولاً مهم‌ترین پرسش‌ها عوامل انقلاب را بررسی کرده‌اند.
این تاریخ‌شناس تصریح کرد: وضع موجود یکی از عواملی است که باید در شکل‌گیری انقلاب نسب به وضع مطلوب بررسی شود.
وی ادامه داد: زمانی که به شرایط رژیم شاهنشاهی در تاریخ نزدیک به انقلاب داشته باشیم فضا رو به ضعف بوده است، این فضا برای ملت ایران قابل‌تحمل نبود و شأن ایرانی را پایین آورده بودند.
وکیلی افزود: دوره رژیم شاهنشاهی پهلوی نسبت به دوره شاهنشاهی قاجار به لحاظ اقتصادی بسیار ضعیف شده و شرایط سیاسی خوبی را در حفظ استقلال ملی ندارد.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: به لحاظ فرهنگی رژیم پهلوی دچار آفات فرهنگی و اجتماعی شده بود که بسیاری از مردم را از شرایط روزگارشان ناراضی کرد.
وی تأکید کرد: دو عنصر مهم مؤثر ایجاد نارضایتی در دو قرن منتهی به انقلاب اسلامی استبداد داخلی و استعمار خارجی بوده است.
وکیلی بابیان اینکه استعمار خارجی از دوره قاجار به بعد در ایران نفوذ چشمگیری داشت، بیان داشت: رژیم دائم در حال امتیاز دادن به انگلیس و روس‌ها بویدم و پس از رژیم پهلوی وابستگی به امریکا افزایش یافت.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد گفت: دوره‌هایی از تاریخ را عصر امتیازات در کتب می‌خوانیم زیرا دولت ایران در آن عصرها در حال امتیازدهی و وطن‌فروشی است.
وی افزود: از زمان قرارداد ترکمانچای که 17 سرزمین زرخیز را به سبب بی‌لیاقتی از دست ایران درآورده‌اند تا دوره پهلوی که بهترین منطقه استراتژیک خاورمیانه بحرین از ایران جدا می‌شود.
وکیلی یادآور شد: ایران 200 سال در دوران قاجار و پهلوی کوچک‌شده است، منطقه بحرین را که از دست دادیم در دوران جنگ تحمیلی می‌توانست نقش تعیین‌کننده‌ای را ایفا کند.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد خاطرنشان کرد: دولت ها در دوران قاجار و پهلوی استبدادی و ضد ملی بودند و دست در دست استعمارگران خارجی وطن‌فروشی می‌کردند.
وی بیان داشت: ما نظام سلطنتی را درگذشته تحمل کرده بوده‌ایم اما در دوره معاصر هماهنگ می‌شود با دشمنان که دو جریان اتحاد استکبار و استعمار و خط مقابل قیام مردم به رهبری علما تشکیل‌شده است.
وکیلی تصریح کرد: دو عامل در پیروزی جریان انقلابی امام خمینی نسبت به قیام‌های گذشته باید موردبررسی قرار گیرد، یکی اینکه بین اهداف روشنفکران و اهداف مردم فاصله حتی گروه‌های مبارز انقلاب این خاصیت را داشتند وجود دارد.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد به تفاوت ویژگی امام اشاره داشت و افزود: ویژگی امام خمینی این بود که مطالبات او مو مردم همگنی دارد و ایشان جامعیتی داشتند که مبارزان گذشته این موهبت را نداشتند.
وی ادامه داد: گروهای مبارزه قبل از امام یا گرایش‌های تند ملی‌گرایی بودند و یا غرب گرایانه داشتند.
وکیلی بیان داشت: امام خمینی رهبری دینی بود که پیام نجات‌بخش مشابه پیام سیدالشهدا را منتقل می‌کردند و علاوه بر این توانست به مردم اثبات کند ملی‌تر است.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد، افزود: در زمان شاه قرارداد کاپیتولاسیون را مجلس به تصویب رساند که مصونیت غذایی به آمریکایی‌ها می‌داد اما این قرارداد در نیمه دوم قرن بیستم جایگاهی نداشت و تکرار استبداد داخلی و استعمار خارجی بود.
وی استبداد ستیزی امام خمینی را یکی از صفات ویژه ایشان عنوان داشت و گفت: روشنفکران جامعه در سال 43 نسبت به قرارداد کاپیتولاسیون بی‌تفاوت بودند اما از سوی امام خمینی سخنرانی انتقادی تندی نسبت به این قرارداد اجرا می‌شود که 61 بار ایران عزیز و ملت عزیز ایران در آن سخنرانی عنوان می‌کنند.
وکیلی ادامه داد: در این سخنرانی جایگاه ملی امام خمینی تثبیت شد تا جایی که مردم شعارشان روح منی خمینی بود، این پدیده‌ای بود که در هیچ جریان سیاسی و مبارزان سابقه نداشت.
وی تصریح کرد: پیام امام علاوه بر روشن کردن چهره استبدادی شاه و تقویت روح استقلال در مردم را همراه داشت.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد گفت: گروه‌های مبارز بسیاری قبل از جریان انقلاب اسلامی حضور داشتند مانند جبهه ملی که به این جمع‌بندی رسیدند که در دهه آخر حرفی برای گفتن در برابر رژیم شاهنشاهی ندارند.
وکیلی افزود: برخی گروه‌های مبارز که ادعای ملی‌گرایی داشتند در رژیم شاه با اظهارات ملی شاه مواجه شدند و درنتیجه جذب سیستم شاهنشاهی شدند.
وی ادامه داد: گروهای مبارزان مسلح مسلمان مانند مجاهدین خلق و مسلح مارکسیست مانند چریک‌های فدایی خلق حتی گروهک منافقین توسط رژیم شاه و ساواک به‌شدت سرکوب شدند.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد تأکید کرد: طلوع مبارزات اصیل و حرکت انقلابی امام زمانی بود که دیگر جریان‌های مبارز کم آورده بودند و دچار فساد و ابتذال درونی هم شده‌اند، این‌رو اما با مدلی کاملاً متفاوت مبتنی بر روش‌های سیدالشهدا مبارزه را شروع کرد.
وکیلی عنوان داشت: در سال 1357 علی‌رغم اینکه مردم علیه رژیم قیام کرده بودند حزب‌های مبارز گذشته هم خود را دخیل می‌داند اما دلیل بر حق سهم خواهی برای ایشان ایجاد نمی‌کرد.
وی در انتها گفت: حزب‌هایی که سعی داشتند در انقلاب اسلامی شریک باشند هدفشان از انقلاب رسیدن به جمهوری اسلامی نبود و ازاین‌رو پس از انقلاب علیه جمهوری اسلامی مبارزه می‌کنند.
انتهای پیام/
این تاریخ‌شناس تصریح کرد: وضع موجود یکی از عواملی است که باید در شکل‌گیری انقلاب نسب به وضع مطلوب بررسی شود.
وی ادامه داد: زمانی که به شرایط رژیم شاهنشاهی در تاریخ نزدیک به انقلاب داشته باشیم فضا رو به ضعف بوده است، این فضا برای ملت ایران قابل‌تحمل نبود و شأن ایرانی را پایین آورده بودند.
وکیلی افزود: دوره رژیم شاهنشاهی پهلوی نسبت به دوره شاهنشاهی قاجار به لحاظ اقتصادی بسیار ضعیف شده و شرایط سیاسی خوبی را در حفظ استقلال ملی ندارد.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: به لحاظ فرهنگی رژیم پهلوی دچار آفات فرهنگی و اجتماعی شده بود که بسیاری از مردم را از شرایط روزگارشان ناراضی کرد.
وی تأکید کرد: دو عنصر مهم مؤثر ایجاد نارضایتی در دو قرن منتهی به انقلاب اسلامی استبداد داخلی و استعمار خارجی بوده است.
وکیلی بابیان اینکه استعمار خارجی از دوره قاجار به بعد در ایران نفوذ چشمگیری داشت، بیان داشت: رژیم دائم در حال امتیاز دادن به انگلیس و روس‌ها بویدم و پس از رژیم پهلوی وابستگی به امریکا افزایش یافت.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد گفت: دوره‌هایی از تاریخ را عصر امتیازات در کتب می‌خوانیم زیرا دولت ایران در آن عصرها در حال امتیازدهی و وطن‌فروشی است.
وی افزود: از زمان قرارداد ترکمانچای که 17 سرزمین زرخیز را به سبب بی‌لیاقتی از دست ایران درآورده‌اند تا دوره پهلوی که بهترین منطقه استراتژیک خاورمیانه بحرین از ایران جدا می‌شود.
وکیلی یادآور شد: ایران 200 سال در دوران قاجار و پهلوی کوچک‌شده است، منطقه بحرین را که از دست دادیم در دوران جنگ تحمیلی می‌توانست نقش تعیین‌کننده‌ای را ایفا کند.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد خاطرنشان کرد: دولت ها در دوران قاجار و پهلوی استبدادی و ضد ملی بودند و دست در دست استعمارگران خارجی وطن‌فروشی می‌کردند.
وی بیان داشت: ما نظام سلطنتی را درگذشته تحمل کرده بوده‌ایم اما در دوره معاصر هماهنگ می‌شود با دشمنان که دو جریان اتحاد استکبار و استعمار و خط مقابل قیام مردم به رهبری علما تشکیل‌شده است.
وکیلی تصریح کرد: دو عامل در پیروزی جریان انقلابی امام خمینی نسبت به قیام‌های گذشته باید موردبررسی قرار گیرد، یکی اینکه بین اهداف روشنفکران و اهداف مردم فاصله حتی گروه‌های مبارز انقلاب این خاصیت را داشتند وجود دارد.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد به تفاوت ویژگی امام اشاره داشت و افزود: ویژگی امام خمینی این بود که مطالبات او مو مردم همگنی دارد و ایشان جامعیتی داشتند که مبارزان گذشته این موهبت را نداشتند.
وی ادامه داد: گروهای مبارزه قبل از امام یا گرایش‌های تند ملی‌گرایی بودند و یا غرب گرایانه داشتند.
وکیلی بیان داشت: امام خمینی رهبری دینی بود که پیام نجات‌بخش مشابه پیام سیدالشهدا را منتقل می‌کردند و علاوه بر این توانست به مردم اثبات کند ملی‌تر است.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد، افزود: در زمان شاه قرارداد کاپیتولاسیون را مجلس به تصویب رساند که مصونیت غذایی به آمریکایی‌ها می‌داد اما این قرارداد در نیمه دوم قرن بیستم جایگاهی نداشت و تکرار استبداد داخلی و استعمار خارجی بود.
وی استبداد ستیزی امام خمینی را یکی از صفات ویژه ایشان عنوان داشت و گفت: روشنفکران جامعه در سال 43 نسبت به قرارداد کاپیتولاسیون بی‌تفاوت بودند اما از سوی امام خمینی سخنرانی انتقادی تندی نسبت به این قرارداد اجرا می‌شود که 61 بار ایران عزیز و ملت عزیز ایران در آن سخنرانی عنوان می‌کنند.
وکیلی ادامه داد: در این سخنرانی جایگاه ملی امام خمینی تثبیت شد تا جایی که مردم شعارشان روح منی خمینی بود، این پدیده‌ای بود که در هیچ جریان سیاسی و مبارزان سابقه نداشت.
وی تصریح کرد: پیام امام علاوه بر روشن کردن چهره استبدادی شاه و تقویت روح استقلال در مردم را همراه داشت.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد گفت: گروه‌های مبارز بسیاری قبل از جریان انقلاب اسلامی حضور داشتند مانند جبهه ملی که به این جمع‌بندی رسیدند که در دهه آخر حرفی برای گفتن در برابر رژیم شاهنشاهی ندارند.
وکیلی افزود: برخی گروه‌های مبارز که ادعای ملی‌گرایی داشتند در رژیم شاه با اظهارات ملی شاه مواجه شدند و درنتیجه جذب سیستم شاهنشاهی شدند.
وی ادامه داد: گروهای مبارزان مسلح مسلمان مانند مجاهدین خلق و مسلح مارکسیست مانند چریک‌های فدایی خلق حتی گروهک منافقین توسط رژیم شاه و ساواک به‌شدت سرکوب شدند.
عضو هیئت‌علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد تأکید کرد: طلوع مبارزات اصیل و حرکت انقلابی امام زمانی بود که دیگر جریان‌های مبارز کم آورده بودند و دچار فساد و ابتذال درونی هم شده‌اند، این‌رو اما با مدلی کاملاً متفاوت مبتنی بر روش‌های سیدالشهدا مبارزه را شروع کرد.
وکیلی عنوان داشت: در سال 1357 علی‌رغم اینکه مردم علیه رژیم قیام کرده بودند حزب‌های مبارز گذشته هم خود را دخیل می‌داند اما دلیل بر حق سهم خواهی برای ایشان ایجاد نمی‌کرد.
وی در انتها گفت: حزب‌هایی که سعی داشتند در انقلاب اسلامی شریک باشند هدفشان از انقلاب رسیدن به جمهوری اسلامی نبود و ازاین‌رو پس از انقلاب علیه جمهوری اسلامی مبارزه می‌کنند.
انتهای پیام/
پنجشنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۵۵
کد مطلب: 426328
