به شهادت امیدوار باشید اما دنیا را فراموش نکنید/ اگر رزمندگان درس نخوانند افراد نالایق امور کشور را به دست می‌گیرند
قاری و معلم قرآن بود، باوجود حضور در جبهه اما به درس و دانشگاه اهمیت می‌داد. عقیده داشت اگر رزمندگان درس نخوانند بعد از جنگ افراد نالایقی که جهاد نکردند امور کشور را به دست می‌گیرند.
به گزارش سرویس فرهنگي تفتان ما،جامعه قرآنی کشور در بیست‌ویکمین دیدار خود با خانواده‌های معظم شهدا در سال ۱۳۹۶ به دیدار خانواده شهید کمال‌الدین کامروا رفتند.
در این دیدار همسر شهید با اشاره به فعالیت‌های شهید کامروا در جبهه گفت: این شهید عزیز همزمان با آغاز جنگ راهی منطقه شد و از فرماندهان مهندسی جهاد سازندگی در جبهه بود. وی تا شهادت بیشتر زمانش را در منطقه گذراند. در عملیات‌های مختلف شرکت کرد و چند‌بار به شدت مجروح شد اما هر بار مدت کوتاهی در بیمارستان یا در منزل استراحت می‌کرد و دوباره راهی منطقه می‌شد. ترکش‌های مختلفی در بدن داشت و شیمیایی هم شده بود.
سال ۱۳۶۶ از طرف بعثه حضرت امام(ره) برای اعزام به حج مأمور شد و در روز عید قربان و در جریان کشتار حجاج توسط رژیم ستمگر آل سعود به شهادت رسید.
شهید کامروا فعالیت‌های مختلفی از جمله فعالیت در زمینه قرآن کریم داشت و با قرآن مأنوس بود. همواره مقید بود که قرآن بخواند و یک قرآن جیبی با خود داشت که تا چند روز قبل از شهادت با او بود. در خانواده یک جلسه قرآن راه‌انداخته بود و می‌گفت: چرا هنگامی که دور هم جمع می‌شویم وقتمان را با سخنان بیهوده بگذرانیم بهتر است قرآن بخوانیم. در جبهه هم برای رزمندگان جلسه قرآن برپا کرده و به آنها آموزش می‌داد.
از لحظه‌ای که برای اعزام به حج سوار هواپیما شده بود خاطراتش را برای ما نوشته بود. چند روز قبل از شهادت ساک و وسایلش گم شده بود نوشته بود همه‌چیزم گم شد اما از گم شدن قرآن خیلی ناراحت شدم چون با آن انس داشتم اما گویا تقدیر این‌گونه است که در کنار خانه خدا من بمانم و خود خدا.
بسیار به درس خواندن تأکید داشت. در منطقه هنگامی که عملیات نبود رزمندگانی که کم‌سواد یا بی‌سواد بودند را جمع می‌کرد و به آنها درس می‌داد افراد باسواد دیگر را هم در این زمینه بکار گرفته بود تا به بقیه رزمندگان درس یاد بدهند. عقیده داشت اگر رزمندگان بی‌سواد بمانند پس از جنگ کسانی که به جهاد اهمیت ندادند و ماندند و درس خواندند همه پست‌ها را تصاحب می‌کنند در صورتی که صلاحیت ندارند.
خودش هم بسیار اهل علم و دانش بود در رشته کشاورزی دانشگاه تهران پذیرفته شده بود و باوجود اینکه بیشتر وقتش را در جبهه می‌گذراند اما نیم‌نگاهی هم به درس داشت. عقیده داشت انسان باید همه کار‌هایش را به موقع انجام دهد و نباید به امید شهادت امور دنیا را عقب انداخت. به ازدواج جوانان بسیار تأکید داشت و به همه توصیه می‌کرد در عین حالی که درست زندگی می‌کنید و درس می‌خوانید به دنبال جهاد و شهادت هم باشید.
تا آخرین روز‌های زندگی تلاوت قرآن روزانه و نماز شبش ترک نشد و دست آخر در روز عید قربان و در جوار خانه خانه خدا توسط مزدوران رژیم آل سعود به همراه جمع زیادی از حجاج به شهادت رسید.
به گزارش فارس شهید کامروا پیش از انقلاب و در دوران مبارزات بسیار فعال بود و در رکاب شهیدان مفتح، مطهری و بهشتی به مبارزه می‌پرداخت و در تظاهرات خونین میدان ژاله هم حضور داشت. ۱۲ بهمن ۵۷ به همراه بادر و دوستانش در فرودگاه مهر‌آباد سرود تاریخی «خمینی ای امام» را اجرا و مورد تفقد امام قرار گرفتند.
از دقایق اولیه پیروزی انقلاب اسلامی به مبارزه با ضد انقلاب و عناصر گروهک‌ها پرداخت و برای کمک به مردم مناطق محروم با جهاد سازندگی راهی کهگیلویه بویر احمد شد و در امر راه‌سازی فعالیت می‌کرد. با آغاز قائله کردستان راهی آن منطقه شد به مبارزه پرداخت و در دوران جنگ در جبهه هم فعالیت‌های مختلفی داشت.
مسئولیت قرارگاه تاکتیکی عملیات کربلای ۵ را به عهده گرفت و از ناحیه شکم و دست و پا به علت اصابت ترکش خمپاره ۶۰ مجروح شد و سرانجام در حج خونین سال ۱۳۶۶ براثر اصابت گلوله مستقیم به قلبش توسط رژیم آل‌سعود به شهادت رسید.
انتهای پیام/
در این دیدار همسر شهید با اشاره به فعالیت‌های شهید کامروا در جبهه گفت: این شهید عزیز همزمان با آغاز جنگ راهی منطقه شد و از فرماندهان مهندسی جهاد سازندگی در جبهه بود. وی تا شهادت بیشتر زمانش را در منطقه گذراند. در عملیات‌های مختلف شرکت کرد و چند‌بار به شدت مجروح شد اما هر بار مدت کوتاهی در بیمارستان یا در منزل استراحت می‌کرد و دوباره راهی منطقه می‌شد. ترکش‌های مختلفی در بدن داشت و شیمیایی هم شده بود.
سال ۱۳۶۶ از طرف بعثه حضرت امام(ره) برای اعزام به حج مأمور شد و در روز عید قربان و در جریان کشتار حجاج توسط رژیم ستمگر آل سعود به شهادت رسید.
شهید کامروا فعالیت‌های مختلفی از جمله فعالیت در زمینه قرآن کریم داشت و با قرآن مأنوس بود. همواره مقید بود که قرآن بخواند و یک قرآن جیبی با خود داشت که تا چند روز قبل از شهادت با او بود. در خانواده یک جلسه قرآن راه‌انداخته بود و می‌گفت: چرا هنگامی که دور هم جمع می‌شویم وقتمان را با سخنان بیهوده بگذرانیم بهتر است قرآن بخوانیم. در جبهه هم برای رزمندگان جلسه قرآن برپا کرده و به آنها آموزش می‌داد.
از لحظه‌ای که برای اعزام به حج سوار هواپیما شده بود خاطراتش را برای ما نوشته بود. چند روز قبل از شهادت ساک و وسایلش گم شده بود نوشته بود همه‌چیزم گم شد اما از گم شدن قرآن خیلی ناراحت شدم چون با آن انس داشتم اما گویا تقدیر این‌گونه است که در کنار خانه خدا من بمانم و خود خدا.
بسیار به درس خواندن تأکید داشت. در منطقه هنگامی که عملیات نبود رزمندگانی که کم‌سواد یا بی‌سواد بودند را جمع می‌کرد و به آنها درس می‌داد افراد باسواد دیگر را هم در این زمینه بکار گرفته بود تا به بقیه رزمندگان درس یاد بدهند. عقیده داشت اگر رزمندگان بی‌سواد بمانند پس از جنگ کسانی که به جهاد اهمیت ندادند و ماندند و درس خواندند همه پست‌ها را تصاحب می‌کنند در صورتی که صلاحیت ندارند.
خودش هم بسیار اهل علم و دانش بود در رشته کشاورزی دانشگاه تهران پذیرفته شده بود و باوجود اینکه بیشتر وقتش را در جبهه می‌گذراند اما نیم‌نگاهی هم به درس داشت. عقیده داشت انسان باید همه کار‌هایش را به موقع انجام دهد و نباید به امید شهادت امور دنیا را عقب انداخت. به ازدواج جوانان بسیار تأکید داشت و به همه توصیه می‌کرد در عین حالی که درست زندگی می‌کنید و درس می‌خوانید به دنبال جهاد و شهادت هم باشید.
تا آخرین روز‌های زندگی تلاوت قرآن روزانه و نماز شبش ترک نشد و دست آخر در روز عید قربان و در جوار خانه خانه خدا توسط مزدوران رژیم آل سعود به همراه جمع زیادی از حجاج به شهادت رسید.
به گزارش فارس شهید کامروا پیش از انقلاب و در دوران مبارزات بسیار فعال بود و در رکاب شهیدان مفتح، مطهری و بهشتی به مبارزه می‌پرداخت و در تظاهرات خونین میدان ژاله هم حضور داشت. ۱۲ بهمن ۵۷ به همراه بادر و دوستانش در فرودگاه مهر‌آباد سرود تاریخی «خمینی ای امام» را اجرا و مورد تفقد امام قرار گرفتند.
از دقایق اولیه پیروزی انقلاب اسلامی به مبارزه با ضد انقلاب و عناصر گروهک‌ها پرداخت و برای کمک به مردم مناطق محروم با جهاد سازندگی راهی کهگیلویه بویر احمد شد و در امر راه‌سازی فعالیت می‌کرد. با آغاز قائله کردستان راهی آن منطقه شد به مبارزه پرداخت و در دوران جنگ در جبهه هم فعالیت‌های مختلفی داشت.
مسئولیت قرارگاه تاکتیکی عملیات کربلای ۵ را به عهده گرفت و از ناحیه شکم و دست و پا به علت اصابت ترکش خمپاره ۶۰ مجروح شد و سرانجام در حج خونین سال ۱۳۶۶ براثر اصابت گلوله مستقیم به قلبش توسط رژیم آل‌سعود به شهادت رسید.
انتهای پیام/
يکشنبه ۳۰ مهر ۱۳۹۶ ساعت ۰۹:۵۰
کد مطلب: 441972
