گزارشي از يك روز كاري معلم؛

رویداد نگاری یک معلم خاشي از شغل انبياء/ معلماني كه با نور علم، كمبودهاي وزارت آموزش و پرورش را ذوب می کنند

يكي از معلمان خاشي هر روز صبح از منزل بيرون مي آيد و جهت تعليم و تربيت به دانش آموزان و فرزندان اين آب و خاك به طرف مدرسه حركت مي كند و در يك روز كاري رسالت خود كه همان شغل انبياء است را سعي ميكند به نحو احسنت انجام دهد.

به گزارش تفتان ما، مانندهر صبح روزهای کاری از خانه بیرون می شوم و وارد دبيرستان دانشگاه خاش مي شوم؛ مطابق تقویم کاری باید امتحانات مستمر، جلسات مشاوره عمومی و فردی با هدف آماده سازی دانش آموزان برای امتحانات نوبت دوم وکنکور داشته باشیم و دست آخر شرکت در جلسه برنامه ریزی آموزشگاه و گرامیداشت مقام معلم...

در بدو ورود با استقبال نشاط بخش و تبریک هفته معلم از جانب دانش آموزان روبرو شدم. دانش آموزان امروزی نسبت به اخلاف خود بسیار برونگرا و صریح الهجه ترند، نظرات خود را به صراحت اعلام می کنند چه در طرح پیشنهادات وانتقادات...

بالاترین سرمایه هر جامعه جوانان آن جامعه هستند، به قول ظریفی؛ در آموزش جوانان هزینه و اتلاف منابع نداریم هرچه هست سرمایه گذاری است... جلسه آزمون مطابق برنامه اجرا می شود، احساس میکنم دانش آموزان همکاری بیشتری نسبت به جلسات قبل دارند.

هرچه هست اندر احوالات هفته معلم است و تراوش احساسات یک معلم در فاصله هزار و دویست کیلو متری از پایتخت. مراجعات عمومی و فردی دانش آموزان حول امتحانات نهایی و نوبت دوم وکنکور است. رقابتی پرشور میان دانش آموزان در سراسر کشور که واقعا(رقابت) است آنهم شش دانگ و تمام عیار...

گاهی وقت ها فکر می کنم اگر بسان ورزشکاران در آموزش لیگ داشتیم جای ما ودانش آموزانمان کجا بود، بی اختیار سرنوشت تیم والیبال شهرداری زاهدان در لیگ حرفه ای والیبال در مخیله ام شکل می گیرد، بی اختیار به یاد کمبودها در قسمت آموزش مان می افتم، بی گمان کورسویی از دوردست ها به ذهنم می آید، مرحوم گنگوزهی و صدها هم قطار گمنام و بی نام با نورشان کمبودهایمان را ذوب می کنند، با نیت پاک و حرفه بی بدیلشان... براستی که مرحوم گنگوزهی و همکار گرامی مان شهنوازی دیوار سست و نم کشیده جهالت و نادانی را به دوردست ها فرسنگ ها دورتر از سرزمین زیبایمان افکنده اند.

آري! باطری ذهنمان رو به اتمام است از خلسه از اوج تا قعر معلمی؛ بیرون می آیم خودم را در جلسه آموزشگاه می بینم نقل استعدادها و برنامه ریزی هاست... ولی کفه کمبودها بدجور سنگینی می کند، شاهین این ترازوی سرنوشت جوانان این مرز بوم بی گمان معلمان و فرهنگیان هستند امیداوریم بخش های دیگر جامعه بخصوص در مناطق ما با این بخش همکاری وهماهنگی بیشتر داشته باشند.