۰
گزارش تفتان ما از ضعف‌هاي نظام آموزشی؛
نظام آموزشي قوي؛ لازمه ي پيشرفت و توسعه ايران/ هدفمند نبودن آموزش‌ها و سردرگمی دانش آموزان مهمترين ضعف نظام آموزشي
نظام آموزشی قوي یک کشور از مقطع پیش از دبستان تا آموزش عالی و نهایتاَ مقطع دکترای تخصصی سنگ زیربنای توسعه و پيشرفت محسوب می شود اما با وجود گذشت بیش از 35 سال از پیروزی انقلاب اسلامی و فراز وفرودهای فراوان؛ متاسفانه هنوز هم نظام آموزشی ما سردرگم و آشفته است و مقصد و هدف روشنی برای آموزش در مدارس و دانشگاه های کشور دیده نمی شود.
به گزارش تفتان ما، یکی از مشغله های اساسی بشریت در تمامی دوران توانا ساختن نسل آینده در اداره امور خویش و سپردن میراث فرهنگی به آیندگان است. همزمان با گسترش جوامع و تقسیم کارهای اجتماعی و اقتصادی وظیفه تعلیم و تربیت به نهاد آموزش و پرورش محول شد.
جوانان و نوجوانان در دوران تحصیل نگرش مثبت یا منفی نسبت به خود و محیط پیرامون به دست می آورند که این مسئله به میزان قابل توجهی به تجارب موفق و ناموفق دوران تحصیل بستگی دارد که از مهمترین و اساسی ترین آن روش و نظام آموزشی است که دانش آموز در آن به تحصیل علم و دانش می پردازد.
در گذشته تصور بر این بود که نظام آموزشی موفق تر است که دانش آموختگان آن از سطوح علمی بالایی برخوردار باشند، اما امروزه علاوه بر بار علمی پارامتر هایی همچون مهارت و نگرش به آن اضافه شده است.
نظام آموزشی ما با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم میکند، مشکلاتی همچون کمبود فضای آموزشی براساس شاخص های جهانی، کمبود امکانات کمک آموزشی، کمبود نیروی انسانی کارآمد و متخصص، بی سوادی و کم سوادی اولیا و عدم مشارکت در امور تحصیلی فرزندانشان، عدم میل و رغبت آموزگاران در امر آموزش بدلیل مشکلات مادی و مشکلاتی که سبب میشود معلم به شغل دوم مراجعه كند و از کارایی مناسبی هنگام تدریس برخوردار نباشد و مشکلات مواد درسی همچون انتزاعی، غیر کاربردی به همراه فرمولهای پیچیده که تفهیم آن مشکل بوده و عدم درنظر گرفتن جایگاه کارهای علمی، آزمایشگاهی و تحقیقاتی بگونه ایی که سبب سکون و یکنواختی شده و ذهن را تحلیل گرا و خلاق بار نمی آورد.
در ساختار مدارس هم مدیر همچون دستگاه بخشنامه پراکنی است که فقط وظیفه اجرای بخشنامه را درسر می پروراند و معلم تکرار ماشین وار مطالب درسی که هر روز با یک روش ناآشنا با واژگانی همچون خلاقیت و نوآوری، آن را به دانش آموزان منتقل می کند و در آن سوی معادله دانش آموزانی قرار دارند که باید پس از دریافت مفاهیم درسی و اطلاعات آن را حفظ و تا شب امتحان در مخیله شان تحمل و در آخر سر استخراج كنند.
برخی از دبیران مطالب را آنچنان پیچیده و مبهم به خورد دانش آموز می دهند که دانش آموز بیچاره مجبور به حفظ یا نهایتا تقلب می شود. بسیاری از صاحب نظران بر اساس ادله خاص به کنکاش و واکاوی نظام آموزشی پرداخته مشکلات را موشکافانه بیان کرده اند اما در این میان تعدادی انگشت شمار جهت پویایی آن راه کارهای مناسب و عملیاتی توصیه كرده اند.
ازجمله راهکارهای عملیاتی که میتوان بدان اشاره کرد؛ استفاده از ظرفیت های موجود نظیر شوراهای اسلامی و شناسایی خیرین جهت حل مشکلات مادی و بهره مندی هرچه بیشتر از تشکلها و انجمن های علمی، فرهنگی به ویژه گروه های آموزشی در کنترل و نظارت کیفی و ساماندهی نیروهای انسانی و استفاده از تخصص و تجربیات علمی با ارزش بازنشستگان فرهیخته در امر مهم آموزش و نقش مشاوره ایی آنان به دانش آموزان، دبیران و آموزگاران تازه کار و کم تجربه و الگو برداری از روشهای تدریس موفق در راستای تحقق اهداف سازمانی نظام آموزشی بهره جست.
نظام آموزشی ما نیاز به تحولاتی شگرف و مداوم در طرز تفکر و ایدئولوژی، ارزشهای اجتماعی، روشهای انجام کار و بسیاری از پدیده های دیگر دارد. نظامی که در آن میل و رغبت به تدریس با استفاده از متد های آموزشی موفق و تحصیل در دانش آموزان افزایش یابد و حس رقابت میان معلمان با یکدیگر و دانش آموزان با هم تقویت شود.
——————————-
گزارش از شعيب جمالزهي
——————————-
انتهاي پيام/
انتهاي پيام/
جوانان و نوجوانان در دوران تحصیل نگرش مثبت یا منفی نسبت به خود و محیط پیرامون به دست می آورند که این مسئله به میزان قابل توجهی به تجارب موفق و ناموفق دوران تحصیل بستگی دارد که از مهمترین و اساسی ترین آن روش و نظام آموزشی است که دانش آموز در آن به تحصیل علم و دانش می پردازد.
در گذشته تصور بر این بود که نظام آموزشی موفق تر است که دانش آموختگان آن از سطوح علمی بالایی برخوردار باشند، اما امروزه علاوه بر بار علمی پارامتر هایی همچون مهارت و نگرش به آن اضافه شده است.
نظام آموزشی ما با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم میکند، مشکلاتی همچون کمبود فضای آموزشی براساس شاخص های جهانی، کمبود امکانات کمک آموزشی، کمبود نیروی انسانی کارآمد و متخصص، بی سوادی و کم سوادی اولیا و عدم مشارکت در امور تحصیلی فرزندانشان، عدم میل و رغبت آموزگاران در امر آموزش بدلیل مشکلات مادی و مشکلاتی که سبب میشود معلم به شغل دوم مراجعه كند و از کارایی مناسبی هنگام تدریس برخوردار نباشد و مشکلات مواد درسی همچون انتزاعی، غیر کاربردی به همراه فرمولهای پیچیده که تفهیم آن مشکل بوده و عدم درنظر گرفتن جایگاه کارهای علمی، آزمایشگاهی و تحقیقاتی بگونه ایی که سبب سکون و یکنواختی شده و ذهن را تحلیل گرا و خلاق بار نمی آورد.
در ساختار مدارس هم مدیر همچون دستگاه بخشنامه پراکنی است که فقط وظیفه اجرای بخشنامه را درسر می پروراند و معلم تکرار ماشین وار مطالب درسی که هر روز با یک روش ناآشنا با واژگانی همچون خلاقیت و نوآوری، آن را به دانش آموزان منتقل می کند و در آن سوی معادله دانش آموزانی قرار دارند که باید پس از دریافت مفاهیم درسی و اطلاعات آن را حفظ و تا شب امتحان در مخیله شان تحمل و در آخر سر استخراج كنند.
برخی از دبیران مطالب را آنچنان پیچیده و مبهم به خورد دانش آموز می دهند که دانش آموز بیچاره مجبور به حفظ یا نهایتا تقلب می شود. بسیاری از صاحب نظران بر اساس ادله خاص به کنکاش و واکاوی نظام آموزشی پرداخته مشکلات را موشکافانه بیان کرده اند اما در این میان تعدادی انگشت شمار جهت پویایی آن راه کارهای مناسب و عملیاتی توصیه كرده اند.
ازجمله راهکارهای عملیاتی که میتوان بدان اشاره کرد؛ استفاده از ظرفیت های موجود نظیر شوراهای اسلامی و شناسایی خیرین جهت حل مشکلات مادی و بهره مندی هرچه بیشتر از تشکلها و انجمن های علمی، فرهنگی به ویژه گروه های آموزشی در کنترل و نظارت کیفی و ساماندهی نیروهای انسانی و استفاده از تخصص و تجربیات علمی با ارزش بازنشستگان فرهیخته در امر مهم آموزش و نقش مشاوره ایی آنان به دانش آموزان، دبیران و آموزگاران تازه کار و کم تجربه و الگو برداری از روشهای تدریس موفق در راستای تحقق اهداف سازمانی نظام آموزشی بهره جست.
نظام آموزشی ما نیاز به تحولاتی شگرف و مداوم در طرز تفکر و ایدئولوژی، ارزشهای اجتماعی، روشهای انجام کار و بسیاری از پدیده های دیگر دارد. نظامی که در آن میل و رغبت به تدریس با استفاده از متد های آموزشی موفق و تحصیل در دانش آموزان افزایش یابد و حس رقابت میان معلمان با یکدیگر و دانش آموزان با هم تقویت شود.
——————————-
گزارش از شعيب جمالزهي
——————————-
انتهاي پيام/
انتهاي پيام/
سه شنبه ۶ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۰۵
کد مطلب: 434874
